Τίτλος του πρωτοτύπου
Michel Evgeny Chossudovsky*: A „Humanitarian War“ on Syria?http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=25955
Τίτλος του γερμανικού
Maria Lourdes: Ein „humanitärer Krieg“ gegen Syrien und die Welt steht vor dem nuklearen Holocaust!
http://lupocattivoblog.wordpress.com/2011/09/03/ein-humanitarer-krieg-gegen-syrien-und-die-welt-steht-vor-dem-nuklearen-holocaust/
Μετάφραση απο τα γερμανικά: Εμμανουήλ Σαρίδης
URL αυτής της σελίδας: http://www.berlin-athen.eu/index.php?id=205&tx_ttnews%5BbackPid%5D=78&tx_ttnews%5Btt_news%5D=2232&cHash=22ed7f235a98bfacbed57c066ad34550
Οδηγεί η στρατιωτική κλιμάκωση σε μια γενικευμένη πολεμική σύρραξη στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία;
Ζοφερές προοπτικές: Η επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Συρίας, η στρατιωτική αντίδραση στην επίθεση και η οψιόν "Σαμψών" του Ισραήλ, προκαλούν το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Όταν τον Νοέμβριο του 2001 είχα επισκεφθεί και πάλι το Πεντάγωνο, ένας από τους ανώτερους αξιωματικούς προσωπικού είχε χρόνο για μια συνομιλία μαζί μου. Μου είπε, ότι σύντομα θα γίνει ένας πόλεμος εναντίον του Ιράκ και ότι έχουν προγραμματισθεί ακόμη περισσότερες επεμβάσεις. Ο πόλεμος στο Ιράκ θα είναι μόνο το ένα μέρος μιας πενταετούς εκστρατείας εναντίον επτά χωρών. "Θα ξεκινήσει με το Ιράκ και θα ακολουθήσουν μετά η Συρία, ο Λίβανος, η Λιβύη, το Ιράν, η Σομαλία και το Σουδάν". Στρατηγός Wesley Clark.
Απο τα μέσα της δεκαετίας του 1990 προετοιμάζεται στούς πίνακες σχεδίασης του Πενταγώνου ένας μεγάλος πόλεμος στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία.
Σαν ένα μέρος αυτού του ευρύτερα σχεδιασμένου πολεμικού σενάριου, η συμμαχία του ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, σχεδιάζει να αναλάβει μια στρατιωτική δράση εναντίον της Συρίας - κατά προτίμηση με εντολή του ΟΗΕ και καμουφλαρισμένη σαν μια "ανθρωπιστική επέμβαση".
Η κλιμάκωση αποτελεί ένα αναπόσπαστο μέρος του στρατιωτικού σχεδιασμού. Η αποσταθεροποίηση κυρίαρχων κρατών μέσω μιας "αλλαγής καθεστώτος" (regime change) μπήκε απο την αρχή ακόμη στο σχεδιασμό. Υπάρχει ένα στρατιωτικό πρόγραμμα, το οποίο προβλέπει μια σειρά πολέμων του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Οι προετοιμασίες για μια επίθεση εναντίον της Συρίας και του Ιράν έχουν εδώ και αρκετά χρόνια φτάσει "σε ένα προχωρημένο στάδιο ετοιμότητας". Στο "Syria Accountability and Lebanese Sovereignty Restoration Act of 2003" (στην απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων τών ΗΠΑ του έτους 2003 για την αποκατάσταση της κυριαρχίας του Λιβάνου), η Συρία καταγγέλεται σαν ένα "κακοποιό κράτος" που υποστηρίζει την τρομοκρατία.
Το Πεντάγωνο θεωρεί έναν πόλεμο εναντίον της Συρίας ως το προοίμιο για έναν μεγαλύτερο πόλεμο. Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους παραδέχτηκε στα απομνημονεύματά του ότι εξέταζε να "δώσει εντολή στο Πεντάγωνο να σχεδιάσει μια επίθεση εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν και μια συγκαλυμμένη επίθεση εναντίον της Συρίας". [Ο Τζορτζ Μπους αποκαλύπτει στα απομνημονεύματά του, ότι προτίθετο να κάνει επιθέσεις κατά του Ιράν και της Συρίας, The Guardian, 8. Νοεμβρίου 2010].
Αυτές οι στρατιωτικές επεμβάσεις στοχεύουν στην πραγματικότητα στα στρατηγικά αποθέματα πετρελαίου και την κατασκευή αγωγών και υποστηρίζονται από τους ανgλο-αμερικανικούς κολοσσούς πετρελαίου. Οι βομβιστικές επιθέσεις στο Λίβανο τον Ιούλιο του 2006 ήταν μέρος ενός προσεκτικά σχεδιασμένου "στρατιωτικού οδικού χάρτη". Οι στρατιωτικοί σχεδιαστές των ΗΠΑ και του Ισραήλ είχαν την πρόθεση να επεκταθεί ο "πόλεμος του Ιουλίου" στη Συρία. Η πρόθεση αυτή, ωστόσο, χρειάστηκε να εγκαταλειφθεί λόγω της ήττας των ισραηλινών χερσαίων δυνάμεων εναντίον της Χεζμπολάχ.
Με τον πόλεμο του Ιουλίου 2006 εναντίον του Λιβάνου, το Ισραήλ ήθελε να θέσει υπο τον έλεγχο του την βορειο-ανατολική πλευρά της Μεσογείου και τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, που ανήκουν στα χωρικά ύδατα του Λιβάνου και της Παλαιστίνης. Τα σχέδια επιθέσεως εναντίον του Λιβάνου και της Συρίας εξακολουθούν όμως, παρά την ήττα του Ισραήλ τον Ιούλιο του 2006, να παραμένουν στους πίνακες σχεδίασης του Πενταγώνου: "Τον Νοέμβριο του 2008, ένα μόλις μήνα πριν από τη σφαγή του πληθυσμού στη Λωρίδα της Γάζας, ο ισραηλινός στρατός κατα την στρατιωτική άσκηση "Shiluv Zro'ot" (σταυρωμένα όπλα) ασκήθηκε σε έναν διμέτωπο πόλεμο κατά του Λιβάνου και της Συρίας. Η μεγάλη στρατιωτική άσκηση περιελάμβανε επιθέσεις τόσο κατα της Συρίας όσο και του Λιβάνου" [Mahdi Darius Nazemoraya, Ο επόμενος πόλεμος του Ισραήλ: Σήμερα η Λωρίδα της Γάζας, αύριο ο Λίβανος; Global Research, 17. Ιανουαρίου 2009].
Ο δρόμος για την Τεχεράνη οδηγεί μέσω Δαμασκού. Ένας πόλεμος του ΝΑΤΟ κατά του Ιράν υπό την διοίκηση των ΗΠΑ θα ξεκινούσε με μια εκστρατεία αποσταθεροποίησης της Συρίας. Με με αντάρτες - οι οποίοι θα υποστηρίζονται από undercover επιχειρήσεις μυστικών υπηρεσιών - θα γινόταν προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης της Συρίας που θα επέφερε την αλλαγή του καθεστώτος (regime change).
Ένας "ανθρωπιστικός πόλεμος" κατά της Συρίας, που θα γινόταν κάτω από το λογότυπο της „Responsibility to Protect“ / P2P ("ευθύνη για προστασία"/P2P) θα οδηγούσε επίσης σε μια μόνιμη αποσταθεροποίηση του Λιβάνου. Εάν λάμβανε χώραν μια στρατιωτική δράση εναντίον της Συρίας, σ' αυτήν θα έπερνε μέρος άμεσα ή έμμεσα και ο στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ. Ένας πόλεμος κατα της Συρία θα είχε σαν συνέπεια μια κλιμάκωση στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Επί του παρόντος υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά μέτωπα πολέμου: Στο Αφγανιστάν-Πακιστάν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη και τη Λιβύη. Σε μια επίθεση εναντίον της Συρίας, αυτά τα τέσσερα ξεχωριστά θέατρα του πολέμου θα συγχωνεύονταν σε ένα. Στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένας μεγάλος πόλεμος, που θα επεκτείνονταν από τη Βόρεια Αφρική και τη Μεσόγειο μέχρι το Αφγανιστάν και το Πακιστάν.
Οι συνεχιζόμενες διαδηλώσεις στη Συρία χρησιμεύουν σαν πρόφαση και δικαιολογία για μια στρατιωτική επέμβαση. Αμφισβητείται δε, ότι αυτή την στιγμή στην Συρία λαμβάνει χώραν μια ένοπλη εξέγερση. Η χορωδία των δυτικών μέσων ενημέρωσης εξακολουθεί να περιγράφει τα τρέχοντα γεγονότα στη Συρία σαν μια "ειρηνική διαμαρτυρία" ενάντια στην κυβέρνηση του Μπασάρ αλ-Άσαντ, αν και υπάρχουν αποδείξεις για την ύπαρξη μιας ένοπλης εξέγερσης ισλαμικών παραστρατιωτικών ομάδων. Από τότε που ξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες στα μέσα Μαρτίου στην πόλη Daraa, σημειώνονται συνεχώς ανταλλαγές πυρών μεταξύ της αστυνομίας και των ενόπλων δυνάμεων της Συρίας από τη μία πλευρά και των οπλισμένων ανταρτών (που αναμειγνύονται με τους διαδηλωτές) απο την άλλη.
Κατα τις ταραχές γίνονται και εμπρηστικές επιθέσεις εναντίον κυβερνητικών κτιρίων. Τέλη Ιουλίου πυρπολήθηκαν στην πόλη Hama δημόσια κτίρια όπως το Δικαστικό Μέγαρο και η Αγροτική Τράπεζα. Ισραηλινές πηγές αρνούνται ότι υπάρχει μια ένοπλη εξέγερση, την ίδια στιγμή όμως μιλούν για "διαδηλωτές, οπλισμένους με βαριά πολυβόλα"." [DEBKAfile. 1η Αυγούστου 2001. Έκθεση απο την Hama].
"Όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι". Ήδη κατα τον Ιούνιο ο γερουσιαστής Lindsey Graham, μέλος της Επιτροπής της Γερουσίας των Η.Π.Α. για τις Ένοπλες Δυνάμεις, ανέφερε την πιθανότητα μιας "ανθρωπιστική" στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία "για να σωθούν ανθρώπινες ζωές". Ο Graham πρότεινε να επιλεγεί η "επιλογή" του ψηφίσματος 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Λιβύη και για την Συρία.
"Αν ήταν χρήσιμη η προστασία του Λιβυκού λαού απο τον Γκαντάφι, και ήταν χρήσιμη, γιατί αλλίως θα σφάζονταν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι, αν δεν στέλναμε το ΝΑΤΟ, όταν οι δυνάμεις του Γκαντάφι βρισκόταν στα προάστια της Βεγγάζης, τότε ο κόσμος διερωτάται, αν και η Συρία δεν έχει φθάσει στο ίδιο σημείο. ... Δεν μπορούμε ακόμη να επέμβουμε, αλλά σε σύντομα θα ήταν αυτό δυνατό, αν θέλουμε πραγματικά να αποφύγουμε την σφαγή πολιτών στη Συρία. Γι΄αυτό ήρθε η ώρα να πουμε στον Ασαντ, ότι όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι" [CBS, "Μπροστά στο Έθνος", 12. Ιουνίου 2011]
Μετά την έγκριση της Διακήρυξης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Συρία [στις 3. Αυγούστου 2011], ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε με σαφήνεια της ανάγκη μιας "αλλαγής καθεστώτος" στη Συρία και την απόλυση του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ:
"Εμείς για λόγους σταθερότητας δεν θέλουμε (τον Assad) πλέον σαν επικεφαλής της Συρίας και τον θεωρούμε ως την πραγματική αιτία της αστάθειας στη Συρία", δήλωσε ο Jay Carney, εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου.
"Και πιστεύουμε, για να το πούμε ξεκάθαρα, ότι η Συρία θα ήταν χωρίς τον Πρόεδρο Assad σε μια καλύτερη κατάσταση" (Απόσπασμα απο την έκκληση των ΗΠΑ για την "αλλαγή καθεστώτος", IPS, 4 Αύγουστος, 2011]. Αυστηρές οικονομικές κυρώσεις είναι συχνά το προοίμιο για μια μεγάλη στρατιωτική επέμβαση. Σε ένα ψήφισμα που εισήγαγε ο γερουσιαστής Lieberman στην Γερουσία των ΗΠΑ, ζητήθηκαν ολοκληρωμένες οικονομικές κυρώσεις κατά της Συρίας. Επιπλέον, μια ομάδα απο πάνω από εξήντα γερουσιαστές σε μια επιστολή που έστειλε στις αρχές Αυγούστου στον Πρόεδρο Ομπάμα, ζητεί "την επιβολή πρόσθετων κυρώσεων κατά της Συρίας... για να καταστήσει σαφές στο συριακό καθεστώς, ότι θα πληρώσει ακριβά για τις αποτρόπαιες πράξεις καταστολής που εφαρμόζει".
Οι κυρώσεις αυτές προβλέπουν το μπλοκάρισμα τραπεζικών λογαριασμών και οικονομικών συναλλαγών, καθώς και την "διακοπή της αγοράς πετρελαίου απο την Συρία και την παρακώληση περαιτέρω επενδύσεων σε αποθέματα συριακού πετρελαίου και φυσικού αερίου". [Από όλες τις πλευρές ασκείται πίεση στον Ομπάμα για αυστηρότερες κυρώσεις κατα της Συρίας, Foreign Policy, 3. Αυγούστου 2011]. Εν τω μεταξύ, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ έχει έλθει σε επαφή με μέλη της συριακής αντιπολίτευσης που βρίσκονται στην εξορία. Ακόμη και οι ένοπλες επαναστατικές ομάδες λαμβάνουν συγκαλυμμένη υποστήριξη.
Επικίνδυνο σταυροδρόμι: Ο πόλεμος με τη Συρία έχει σκοπό την δημιουργία ενός προγεφυρώματος για μια επίθεση εναντίον του Ιράν
Μετά την δήλωση του Προέδρου του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Συρία της 3. Αυγούστου, ο απεσταλμένος της Μόσχας στο ΝΑΤΟ, Dmitry Rogozin, προειδοποίησε για τους κινδύνους μιας στρατιωτικής κλιμάκωσης:
"Με μια στρατιωτική δράση ενάντια στη Συρία, το ΝΑΤΟ δεν θέλει μόνο να ανατρέψει το καθεστώς του προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ, αλλά και να υλοποιήσει τον στόχο που επιδιώκει απο πολύ καιρό τώρα, να αποκτήσει ένα προγεφύρωμα για μια επίθεση στο Ιράν ..."
[Αυτή η δήλωση] είναι μια απόδειξη, ότι ο σχεδιασμός [για μια στρατιωτική επιχείρηση] είναι ήδη σε εξέλιξη. "Αυτό είναι το λογικό συμπέρασμα που προκύπτει από τις εκστρατείες προπαγάνδας που ξεκίνησαν ορισμένες δυτικές χώρες πρίν αρχίσουν την στρατιωτική επέμβαση τους στη Βόρεια Αφρική", είπε ο Rogozin σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα Izvestia. Ο Ρώσος διπλωμάτης τόνισε επίσης, ότι το ΝΑΤΟ ερείζεται μόνο με καθεστώτα "των οποίων οι απόψεις δεν ταιριάζουν με αυτές της Δύσης". Ο Rogozin συμφώνησε με τις απόψεις ορισμένων ειδικών, που πιστεύουν ότι μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και στη συνέχεια στην Υεμένη είναι μόνο τα τελευταία βήματα του ΝΑΤΟ πριν από την επίθεση του κατά του Ιράν.
"Η θηλιά γύρω από το Ιράν σφίγγεται. Τα σχέδια των (δυτικών) Στρατιωτικών για μια επίθεση στο Ιράν είναι ήδη σε εξέλιξη. Και πολύ φοβώμαστε, ότι η κλιμάκωση αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ευρύτερης κλίμακας πόλεμο στην αχανή αυτή περιοχή", είπε ο Rogozin.
Ο Rogozin είπε ότι "η Ρωσία έχει πάρει το μάθημά της απο την Λιβύη και θα εναντιωθεί αποφασιστικά σε ένα ψήφισμα (του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ), στο οποίο θα ζητείται μια βίαιη παρέμβαση στη Συρία". Και πρόσθεσε, ότι "οι συνέπειες της διεύρυνσης της σύγκρουσης στη Βόρεια Αφρική για ολόκληρο τον κόσμο θα είναι καταστροφικές"["Ένα προγεφύρωμα για μια επίθεση στο Ιράν. Το ΝΑΤΟ σχεδιάζει μια στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Συρίας", Novosti, 5. Αυγούστου 2011].
Ο στρατιωτικός σχεδιασμός για μια επίθεση εναντίον της Συρίας
Το σενάριο μιας επίθεσης κατα της Συρίας σχεδιάζεται προς το παρόν στούς πίνακες σχεδιασμού των γαλλικών, βρετανικών και ισραηλινών στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων. Σύμφωνα με τον στρατηγό Jean Rannou, ο όποιος πρίν ήταν επικεφαλής της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας [Chef d'Etat-Major de l'Armée de l'Air] "μια επίθεση του ΝΑΤΟ για την συντριβή του συριακού στρατού είναι τεχνικά εφικτή": "Οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να εντοπίσουν με τη βοήθεια της δορυφορικής τεχνολογίας τις θέσεις της συριακής αεροπορικής άμυνας. Λίγες μέρες αργότερα μαχητικά αεροσκάφη, περισσότερα από όσα διαθέτει η Συρία, ξεκινώντας από ένα βρετανικό αεροδρόμιο στην Κύπρο θα κατέστρεφαν σε περίπου 48 ώρες τους πυραύλους εδάφους-αέρος [SAMs] και τα αεροσκάφη αναχαίτισης της Συρίας".
Στη συνέχεια τα αεροπλάνα της συμμαχίας θα ξεκινούσαν τον βομβαρδισμό των συριακών αρμάτων μάχης και των χερσαίων δυνάμεων, ώσπου ο συριακός στρατός να απενεργοποιηθεί. Το σενάριο αυτό αναπτύχθηκε από γάλλους στρατιωτικούς αναλυτές και δημοσιεύθηκε στο βρετανικό περιοδικό Jane’s Defence Weekly και τον ισραηλινό τηλεοπτικό σταθμό Channel 10. Η συριακή πολεμική αεροπορία αποτελεί μόνο μια μικρή απειλή. Έχει περίπου 60 (νεότερα) ρωσικά MiG-29. Τα υπόλοιπα αεροσκάφη της - περίπου 160 MiG-21, 80 MiG-23, 60 MiG-23ΒΝ, 50 Su-22 και 20 Su-24MK - είναι ξεπερασμένης τεχνολογίας.
.... "Απο στρατιωτικής απόψεως δεν υπάρχουν προβλήματα. Η Συρία δεν μπορεί να αμυνθεί κατά των (οπλικών) συστημάτων της Δυσεως ... [Αλλά] μια επίθεση θα ήταν πιο επικίνδυνη από την επίθεση εναντίον της Λιβύης. Απαιτείται μια πολύ σύνθετη στρατιωτική επιχείρηση", δήλωσε ο Jean Rannou, ο πρώην επικεφαλής της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας στην ιστοσελίδα EUobserver. Προσθέτοντας, ότι μια επίθεση (στη Συρία) είναι πολύ απίθανη, γιατί η Ρωσία θα ασκήσει βέτο εναντίον μιας εντολής του ΟΗΕ, γιατί πολλά αεροπλάνα του ΝΑΤΟ θα χρειάζονταν στο Αφγανιστάν και τη Λιβύη και γιατί μερικές χώρες του ΝΑΤΟ δοκιμάζουν μια οικονομική κρίση. [Andrew Rettman, αποκαλύφθηκε το σχέδιο του ΝΑΤΟ για μια επίθεση εναντίον της Συρίας, Global Research, 11. Αυγούστου 2011].
Ο ευρύτερα σχεδιασμένος στρατιωτικός οδικός χάρτης
Τα στρατιωτικά σχέδια αφορούν αρχικά μόνο τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράν, αλλά η εφαρμογή τους θα δημιουργήσει μια νέα στρατηγική κατάσταση, διότι έτσι θα απειλούνταν και η Κίνα και η Ρωσία. Και οι δύο χώρες έχουν επενδύσει σε αυτές τις χώρες, με τις οποίες έχουν εμπορικές συναλλαγές ή έχουν κάνει συμφωνίες για στρατιωτική συνεργασία με τη Συρία και το Ιράν. Το Ιράν έχει το καθεστώς ενός παρατηρητή στον Shanghai Cooperation Organization /SCO (Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης) (σχετικές πληροφορίες).
Όμως και αυτή η κλιμάκωση είναι μέρος του γενικού στρατιωτικού χάρτη πορείας. Από το 2005 οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ και το Ισραήλ έχουν αναπτύξει προηγμένα οπλικά συστήματα, τα οποία έχουν εγκαταστήσει στις κατάλληλες θέσεις. Τα συστήματα αεράμυνας των ΗΠΑ, των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ και του Ισραήλ είναι πλήρως ενσωματωμένα και συντονισμένα.
Ο ρόλος του Ισραήλ και της Τουρκίας
Τόσο η Άγκυρα όσο και το Τελ Αβίβ υποστηρίζουν την ένοπλη εξέγερση (στη Συρία). Η υποστήριξη αυτή συντονίζεται από τις κυβερνήσεις και τις μυστικές υπηρεσίες των δύο χωρών. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, η ισραηλινή Μοσάντ έχει εξοπλίσει τους σαλαφίτες τρομοκράτες, οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν στα μέσα Μαρτίου, όταν άρχισαν οι ταραχές στην Daara. Την εξέγερση των σαλαφιτών χρηματοδοτεί η Σαουδική Αραβία [Ο συριακός στρατός απέκλεισε προάστια της πρωτεύουσας Δαμασκού, The Irish Times, 10. Μαίου 2011].
Η κυβέρνηση του τούρκου Πρωθυπουργού Recep Tayyib Ερντογάν υποστηρίζει όχι μόνο συριακές αντιπολιτευτικές ομάδες στην εξορία, αλλά και τούς ένοπλους αντάρτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη βόρεια Συρία. Η συριακή Μουσουλμανική Αδελφότητα / MB [η ηγεσία της οποίας βρίσκεται σε εξορία στη Βρετανία] και η απαγορευμένη Hizb ut-Tahrir [Κόμμα της Απελευθέρωσης] έχουν την εξέγερση (στη Συρία), οργάνωσαν απο κοινού τις ταραχές. Και οι δύο οργανώσεις υποστηρίζονται από την βρετανική υπηρεσία πληροφοριών MI6. Ο δεδηλωμένος στόχος τόσο της MB όσο και της Hizb ut-Tahir είναι η αποσταθεροποίηση της κοσμικής κυβέρνησης της Συρίας [Michel Chossudovsky, Συρία: Ποιος βρίσκεται πίσω από το κίνημα διαμαρτυρίας; Η δημιουργία ενός άλλοθι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για μια "ανθρωπιστική επέμβαση", Global Research, 3. Μαίου 2011].
Τον περασμένο Ιούνιο τουρκικά στρατεύματα πέρασαν τα σύνορα και εισέβαλαν στο βόρειο τμήμα της Συρίας - σύμφωνα με επίσημη δήλωση για να διασώσουν σύρους πρόσφυγες. Η κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Ασαντ κατηγόρησε την Τουρκία,ότι διευκολύνει την διείσδυση ενισχύσεων για τους αντάρτες στο βόρειο τμήμα: Περίπου 500 αντάρτες επετέθηκαν στις 4. Ιουνίου εναντίον ενός προπυργίου του συριακού στρατού στο βόρειο τμήμα της Συρίας. Όπως ανακοίνωσαν, στόχος τους ήταν μια φρουρά των στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών στο Jisr Al Shoughour κοντά στα τουρκικά σύνορα. Κατα την επίθεση, που διήρκεσε 36 ώρες, σκοτώθηκαν 72 σύροι στρατιώτες.
"Διαπιστώσαμε, ότι οι εγκληματίες [οι αντάρτες] χρησιμοποιύσαν τουρκικά όπλα και αυτό μας ανησύχησε πολύ", δήλωσε ένας (Σύρος) αξιωματικός. Αυτή ήταν η πρώτη φορά, που το καθεστώς Ασάντ κατηγόρησε την Τουρκία ότι υποστηρίζει τις ταραχές. ... Αξιωματούχοι ανέφεραν, ότι οι αντάρτες είχαν εκδιώξει τον συριακό στρατό από το Jisr Al Shoughour και στη συνέχεια κατέλαβαν την πόλη. Εισέβαλαν επίσης σε κυβερνητικά κτίρια και τα πυρπόλησαν προτού φτάσουν ενισχύσεις για τα στρατεύματα του Assad. ... Ένας σύρος αξιωματικός, που ήταν επικεφαλής των ενισχύσεων, είπε, ότι οι αντάρτες στο Jisr Al Shoughour ήταν μαχητές της Αλ Κάιντα. Ανέφερε επίσης, ότι οι αντάρτες χρησιμοποιούσαν όπλα και πυρομαχικά, τα οποία προέρχονταν από την Τουρκία, δεν κατηγόρησε όμως την Άγκυρα, ότι τους τα είχε προμηθεύσει. [Ο πρόεδρος της Συρίας Ασαντ κατηγορεί την Τουρκία ότι εφοδάζει τους αντάρτες με όπλα, TR Defence, 25. Ιουνίου 2011].
Αν και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης τα αρνούνται όλα αυτά, πηγές που βρίσκονται κοντά στις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών επιβεβαιώνουν, ότι οι ισλαμιστές αντάρτες "που κατάφεραν να διεισδύσουν στο κίνημα διαμαρτυρίας", υποστηρίζονται από το εξωτερικό. Σύμφωνα με τον πρώην πράκτορα της MI6, Alistair Crooke [ο οποίος σήμερα είναι ένας σπουδαίος βασικός σύμβουλος της ΕΕ] "η εξέγερση στη Συρία πυροδοτείται κυρίως απο δύο ομάδες που έχουν διεισδύσει (από το εξωτερικό): Απο φανατικούς σουνίτες και απο ομάδες Σύρων αντικαθεστωτικών που βρίσκονται στη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Οι φανατικοί σουνίτες είναι οπαδοί του αείμνηστου ιορδανού ισλαμιστή Αμπού Μουσάμπ Ζαρκάουι, που ήθελε να ενώσει την Ιορδανία, τον Λίβανο, την Παλαιστίνη και τη Συρία σε ένα σουνιτικό εμιράτο με το όνομα Bilad α-Sham. Είναι έμπειροι αντάρτες των πόλεων, που πολέμησαν στο Ιράκ και χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό. Διείσδυσαν στο κίνημα διαμαρτυρίας και κάνουν επιθέσεις εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας του Άσαντ, για παράδειγμα, τον Ιούνιο στο Jisr al-Shagour, όπου τις είχαν προκαλέσει μεγάλες απώλειες. "[Andrew Rettman, Εκπληρώθηκε το σχέδιο του ΝΑΤΟ για μια επίθεση εναντίον της Συρίας, Global Research, 11. Αυγούστου 2011].
Ο πρώην πράκτορας της MI6 επιβεβαίωσε επίσης, ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ υποστηρίζουν και χρηματοδοτούν τους τρομοκράτες: "Ο Crooke είπε, ότι οι ομάδες εξορίστων είχαν σαν στόχο να ανατρέψουν το η αντιισραηλινό καθεστώς [της Συρίας]. Υποστηρίζονται και εκπαιδεύονται από τις ΗΠΑ και έχουν συνδέσεις με το Ισραήλ. Πλήρωσαν Σουνίτες πρεσβύτερους φυλών, για να υποκινήσουν τους ανθρώπους τους (να διαμαρτυρηθούν) στους δρόμους, συνεργάζονται με ΜΚΟ (μη κυβερνητικές οργανώσεις) και τροφοδοτούν τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης με ανεπιβεβαίωτες ιστορίες για θηριωδίες (των συριακών δυνάμεων ασφαλείας), συνεργάζονται με φανατικά στοιχεία, με την ελπίδα, με την κλιμάκωση της βίας να δικαιολογηθεί μια επέμβαση του ΝΑΤΟ. "[Andrew Rettmann, όπως παραπάνω].
Διάφορες διασπαρμένες πολιτικές όμάδες στον Λίβανο υποστηρίζουν επίσης τους αντάρτες. Η μυστική υπηρεσία του Λιβάνου επιβεβαίωσε την κρυφή προμήθεια όπλων (τουφέκια και αυτόματα όπλα) στους σαλαφιστές αντάρτες. Η προμήθεια γίνεται για λογαριασμό της Σαουδικής Αραβίας και οργανώνεται απο πολιτικούς του Λιβάνου. [Βλέπε "Lebanon intercepts covert arms shipments bound for Syria").
Η συμφωνία μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας για στρατιωτική συνεργασία
Το Ισραήλ και η Τουρκία έχουν υπογραψει μια συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, η οποία αφορά άμεσα τη Συρία και τις στρατηγικής σημασίας ακτές του Λιβάνου και Συρίας στην Ανατολική Μεσόγειο [καθώς επίσης και τα αποθέματα φυσικού αερίου στα ανοικτά των ακτών του Λιβάνου και τους πιθανούς αγωγούς]. Ήδη υπο την κυβέρνηση Κλίντον είχε αναπτυχθεί ένα στρατιωτικό τρίγωνο μεταξύ των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Τουρκίας. Αυτή η "τριπλή συμμαχία",
η οποία κυριαρχείται από το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ, ενσωματώνει και
συντονίζει τις στρατιωτικές αποφάσεις των τριών κρατών που αφορούν τη
Μέση Ανατολή. Βασίζεται στη στενή στρατιωτική σχέση μεταξύ Ισραήλ και
Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και στις ισχυρές διμερείς
στρατιωτικές επαφές μεταξύ Τελ Αβίβ και Άγκυρας. ...
Αυτή η τριπλή συμμαχία συνδυάζεται με μια συμφωνία που συνήφθη το 2005 και προβλέπει την στρατιωτική συνεργασία μεταξύ του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ και "καλύπτει πολλούς τομείς κοινού ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανομένης της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις". Η στρατιωτική συνεργασία με το ΝΑΤΟ θεωρείται από τους ισραηλινούς στρατιωτικούς σαν μέσον "αύξησης της ικανότητας αποτροπής δυνητικών εχθρών - κυρίως εναντίον του Ιράν και της Συρίας. [Michel Chossudovsky, «Τριπλή Συμμαχία»: Οι ΗΠΑ, η Τουρκία, το Ισραήλ και ο πόλεμος κατά του Λιβάνου, 6. Αυγούστου 2006].
Λόγω των πρόσφατων παραιτήσεων σημαντικών στρατιωτικών, η φιλο-ισλαμιστική παράταξη στις ένοπλες τουρκικές δυνάμεις έχει ενισχυθεί σημαντικά. Τέλη Ιουλίου είχαν παρατιτηθεί ταυτόχρονα ο στρατηγός Isik Kosan, ο γενικός επιτελάρχης και αρχηγός του τουρκικού στρατού και ο ανώτατος διοικητής του ναυτικού και της αεροπορίας. Ο στρατηγός Kosaner εκπροσωπούσε το κοσμικό μέρος των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αμέσως διορίστηκε ο Necdet Ozel ως νέος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου και του Στρατού.
Οι εξελίξεις αυτές είναι ζωτικής σημασίας. Θα μπορούσε να είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών, επειδή δείχνουν μια μετατόπιση στην εξουσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και της ένοπλης εξέγερσης στη βόρεια Συρία. "Οι ανακατατάξεις αυτές έχουν ενδυναμώσει τον Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα του στην Τουρκία. Ο (τουρκικός) στρατός μπορεί τώρα να στραφεί σε πιο φιλόδοξα σχέδια στην περιοχή. Είναι πολύ πιθανόν, η Τουρκία, κατα το υπόδειγμα της στρατιωτικής επέμβασης (του Ισραήλ) στον Λίβανο, να θέλει να επέμβει στρατιωτικά στη Συρία". [Οι ανακατατάξεις έχουν ενισχύσει τον Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα του στη Τουρκία, Δημόσια Ραδιοφωνία της Αρμενίας, 6. Αυγούστου 2011].
Η διευρυμένη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ
Ακόμα και η Αίγυπτος, τα κράτη του Κόλπου και η Σαουδική Αραβία θα μπορούσαν σαν εταίροι της [επεκταθείσης] στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ να διαθέσουν τις ένοπλες δυνάμεις τους για μια επίθεση κατά της Συρίας. Το Ισραήλ είναι με την συναφθείσα το 2005 συμφωνία ένα de facto μέλος του ΝΑΤΟ. Τα στρατιωτικά σχέδια της διευρυμένης στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ θα πρέπει επίσης να συντονισθούν μεταξύ του Πενταγώνου, του ΝΑΤΟ και της Israel Defense Force / IDF σε ότι αφορά την στρατιωτική συμμετοχή των γειτονικών αραβικών κρατών, ιδιαίτερα της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Εμιράτα και της Αιγύπτου: Συνολικά, δέκα αραβικά κράτη και το Ισραήλ, είναι μέλη του Mediterranean Dialogue και της Istanbul Cooperation Initiative.
Βρισκόμαστε σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι. Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις είναι πολύ τεράστιες. Η Συρία έχει σύνορα με την Ιορδανία, το Ισραήλ, το Λίβανο, την Τουρκία και το Ιράκ (και λόγω των κατεχομένων Υψωμάτων του Γκολάν σε μια διαμάχη με το Ισραήλ). Απλώνεται πάνω στην κοιλάδα του Ευφράτη ποταμού και διασχίζεται από μεγάλα κανάλια ύδρευσης και αγωγούς. Η Συρία είναι σύμμαχος με το Ιράν και η Ρωσία έχει μια ναυτική βάση στη συριακή ακτή της Μεσογείου [βλ. Χάρτη]. Η δημιουργία μιας (ρωσικής) ναυτικής βάσης στο Ταρτούς και η εντατική συνεργασία μεταξύ Δαμασκού και Μόσχας στον τομέα της στρατιωτικής τεχνολογίας κάνουν την Συρία ένα στρατηγικό προγεφύρωμα και προπύργιο της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή.
Η Δαμασκός είναι ο βασικός σύμμαχος του Ιράν και ένας αδυσώπητος εχθρός του Ισραήλ. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η ύπαρξη μιας ρωσικής στρατιωτικής βάσης στην περιοχή αυτή έχει επιπτώσεις στη στρατιωτική ισορροπία. Το συριακό καθεστώς είναι υπό την προστασία της Ρωσίας, κάτι που ασφαλώς επηρεάζει αρνητικά τις σχέσεις της Μόσχας με το Ισραήλ. Ακόμα και το ιρανικό καθεστώς θα μπορούσε με την ρωσική παρουσία να ενθαρρυνθεί σε μία λιγότερο πρόθυμη σταση συμβιβασμού στο πυρηνικό του πρόγραμμα. [Ιβάν Safronov, Η Ρωσία είναι έτοιμη να υπερασπιστεί τους σημαντικούς συμμάχους της στη Μέση Ανατολή: Η Μόσχα παίρνει την Συρία υπό την προστασία της, Global Research, 28. Ιουλίου 2006].
Το σενάριο του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου
Στα
τελευταία πέντε χρόνια έγιναν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της
Κεντρικής Ασίας μαζικές προετοιμασίες για έναν (μεγάλο) πόλεμο. Η
Συρία έχει μια ισχυρή και καλά εξοπλισμένη αεράμυνα και χερσαία
στρατεύματα. Το σύστημα της αεράμυνας της είναι βασίζεται στούς ρωσικούς
πυραύλους Panzir S1. Το 2010 η Ρωσία μετατόπισε το πυραυλικό της σύστημα Jachont στη Συρία. Ο πύραυλος Jachont, που προστατεύει τη ρωσική ναυτική βάση στην Ταρτούς,
"σχεδιάστηκε για την καταπολέμηση εχθρικών πλοίων μέχρι μια απόσταση
300 km.". [Προπύργιο-Πυραυλικο σύστημα μετακόμισε για την προστασία της
ρωσικής ναυτικής βάσης στη Συρία, RIA Novosti, 21. Σεπτεμβρίου 2010].
Η δομή των στρατιωτικών συμμαχιών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ από τη μια πλευρά και η Συρία-Ιράν-SCO από την άλλη, όπως και η αναπόφευκτη συμμετοχή του Ισραήλ σε κάθε σύγκρουση, η περίπλοκη σχέση μεταξύ Συρίας και Λιβάνου και η πίεση που ασκεί η Τουρκία στα βόρεια σύνορα της Συρίας, θα μπορούσαν κατ 'ανάγκη να κλιμακώσουν επικίνδυνα την σημερινή κατάσταση. Οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση στη Συρία που θα γινόνταν απο το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θα αποσταθεροποιούσε ολόκληρη την περιοχή και θα άναβε μια τεράστια πυρκαγιά, που θα μπορούσε να εξαπλωθεί από την ανατολική Μεσόγειο μέχρι τα σύνορα του Αφγανιστάν και του Πακιστάν με το Τατζικιστάν και την Κίνα.
Ακόμη κατα τον πόλεμο εναντίον της Λιβύης, η στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ υπο την ηγεσία των ΗΠΑ υπερεκτίμησε τις στρατιωτικές της ικανότητες. Επειδή προς το παρόν δεν έχει δυνατότητες για περαιτέρω στρατιωτικές περιπέτειες, θα συνεχίσει για κάποιο χρονικό διάστημα κατα πάσαν πιθανότητα την αποσταθεροποίηση (της Συρίας) με την υποστήριξη συγκεκαλυμμένων (ένόπλων) εξεγέρσεων ανταρτών.
* Το πρωτότυπο γράφτηκε στις 19.08.2011 απο τον Michel Evgeny Chossudovsky (γεν. το 1943), έναν Καναδό καθηγητή οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα. Ο Chossudovsky απέκτησε διεθνή φήμη μέσα από τις κριτικές δημοσιεύσεις του για την παγκοσμιοποίηση, οι οποίες έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.
Πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου