Όλο το σχέδιο της Τουρκίας για Ισραήλ, Κύπρο...

...Καστελόριζο, Λεβιάθαν και Οικόπεδο 12

Του Σάββα Καλεντερίδη

Η Τουρκία, χρησιμοποιώντας την εποχή του Ψυχρού Πολέμουπαρελκυστικά και καταχρηστικά την αξία του γεωγραφικού χώρου που κατέχει ως κράτος, κατόρθωσε να εξασφαλίσει τη στήριξη των χωρών του ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ και του Ισραήλ, και να θέσει υπό πολυετή ομηρία Κύπρο και Ελλάδα. Με την καθοριστική στήριξη των
ως άνω χωρών, η Τουρκία κατέλαβε το 40% της Κύπρου, το οποίο, παρά τα σχετικά ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ, συνεχίζει να κατέχει διατηρώντας 40 χιλιάδες στρατό κατοχής στην πολύπαθη νήσο.

Ταυτόχρονα, ασκώντας κρατική τρομοκρατία, έθεσε υπό ομηρεία την Ελλάδα, η οποία επί τριάντα χρόνια δεν μπορεί να κάνει χρήση ενός κυριαρχικού της δικαιώματος, που είναι η επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο σύνολο του θαλάσσιου χώρου της. Για να ισχυροποιήσει δε τις θέσεις και τα επιχειρήματά της απέναντι στην Ελλάδα, η Τουρκία αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που είναι σε ισχύ από το 1982.

Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας όμως, δίνει το δικαίωμα στις χώρες που έχουν θαλάσσιες ακτές, να ορίσουν κάτω από συγκεκριμένες διαδικασίες την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), κατόπιν συμφωνίας με τις όμορες προς αυτές χώρες. Αυτό ακριβώς το δικαίωμα έκανε χρήση η μικρή και διαμελισμένη Κύπρος, και όρισε την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και το Λίβανο, ενώ είναι σε εξέλιξη ανάλογη διαδικασία με τη Συρία.

Η Τουρκία, εγκλωβισμένη στην πρακτική της άσκησης κρατικής τρομοκρατίας σε Ελλάδα και Κύπρο και στην απόφασή της να μην αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, όσο διαρκούσε η διαδικασία της οριοθέτησης, στην ουσία παρέμεινε απλός θεατής των εξελίξεων. Το μόνο που κατάφερε, ήταν να επεκτείνει εξ αντικειμένου τοcasus belli που ίσχυε για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων και να θέσει υπό ομηρία την Ελλάδα και στο ζήτημα της κήρυξης της ΑΟΖ σε όλο το θαλάσσιο χώρο από το Θρακικό Πέλαγος μέχρι το Αιγαίο, το Καστελόριζο και την Κύπρο.

Η Τουρκία άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι έπεσε η ίδια στο λάκκο που έσκαβε χρόνια τώρα σε Κύπρο και Ελλάδα, όταν οι παλιοί καλοί φίλοι, Ισραήλ και ΗΠΑ, έκαναν πρακτικά βήματα στο ζήτημα της εξόρυξης του φυσικού αερίου και πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Τότε συνέλαβε ένα στρατήγημα που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της, θα την έβγαζε από το αδιέξοδο. Ανακάλυψε την Παλαιστίνη, τη Γάζα και το δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό. Και ένας λαός που πένεται και κυριολεκτικά δεν έχει στον ήλιο μοίρα, ανταποκρίνεται σε όποιο χέρι βοηθείας του απλωθεί, έστω και τουρκικό.

Ποιο ήταν το κεντρικό ζητούμενο του στρατηγήματος; Να ρίξει το Ισραήλ μέσα στο λάκκο που έσκαψε το ίδιο για τους Παλαιστινίους. Δηλαδή, εκμεταλλευόμενη τον πόνο των Παλαιστινίων, να θέσει υπό ομηρία ολόκληρη τη ΝΑ Μεσόγειο, και μέχρι να λυθεί το Παλαιστινιακό και να ορίσει η Παλαιστίνη τη δική της ΑΟΖ στη Μεσόγειο, να σταματήσει κάθε διαδικασία καθορισμού της ΑΟΖ των γειτονικών χωρών και να παγώσει κάθε διαδικασία εξόρυξης στην περιοχή αυτή.

Στα πλαίσια αυτού του στρατηγήματος, η Τουρκία διεκδίκησε το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, μια διαδικασία που διακόπηκε βίαια, με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ εναντίον της Λωρίδας της Γάζας, το Δεκέμβρη του 2008. Αυτός ήταν ο λόγος του εκνευρισμού του Ερντογάν στο Νταβός, ένα μήνα μετά, όταν έφυγε από το πάνελ, αφήνοντας σύξυλο τον Σιμόν Πέρες, καταγγέλλοντας το Ισραήλ ως χώρα δολοφόνο μικρών παιδιών. Να σημειωθεί ότι το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπι, χρόνια τώρα είναι ο βασικός υποστηρικτής της Τουρκίας στον αγώνα που γίνεται να αναγνωριστεί διεθνώς η Γενοκτονία που υπέστησαν Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι από τους Τούρκους. Άλλος ένας λάκκος δηλαδή, που πέφτουν μέσα εκείνοι που τον έσκαψαν για τους άλλους, τους γενοκτονημένους λαούς της Ανατολής.

Στη συνέχεια, στα πλαίσια του ιδίου στρατηγήματος, η Τουρκία προσπάθησε να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό που εφαρμόζει το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, υπενδυόμενη την προβιά του ακτιβιστή ανθρωπιστή αυτή τη φορά. Το γενοκτόνο τουρκικό κράτος, διέθεσε τα απαιτούμενα κεφάλαια για τη μίσθωση του Μαβί Μαρμαρά και ανέθεσε στην παρακρατική ισλαμοφασιστική οργάνωση ΙΗΗ την αποστολή να σπάσει το εμπάργκο. Ο στόχος ήταν να αποκτήσει ναυτική δραστηριότητα η Λωρίδα της Γάζας, για να ισχυροποιηθούν τα επιχειρήματα της Τουρκίας που θα οδηγούσαν στην ομηρία της ΝΑ Μεσόγειο. Το Ισραήλ αντέδρασε με το γνωστό τρόπο, για να οδηγηθούν σε αδιέξοδο οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ και να φθάσουμε σήμερα να μιλάμε για το Σχέδιο Γ΄ της Τουρκίας;

Ποιο είναι το σχέδιο αυτό;

Θα παραθέσουμε τους κεντρικούς του άξονες.

Η Τουρκία σε πρώτη φάση θα επιδιώξει να έχει αυξημένη και μόνιμη παρουσία με πλοία του πολεμικού της ναυτικού στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ του Κόλπου της Αλεξανδρέττας και της Διώρυγας του Σουέζ και κυρίως στα όρια της ΑΟΖ Κύπρου-Ισραήλ, με το πρόσχημα της προστασίας των τουρκικών εμπορικών πλοίων που θα κινούνται στην περιοχή. Με τον τρόπο αυτό θα επιχειρήσει να αμφισβητήσει εμπράκτως τις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ. Μάλιστα, σε επιχειρησιακό επίπεδο η Τουρκία σχεδιάζει να κάνει ό,τι ακριβώς κάνει στο Αιγαίο με τα πολεμικά της αεροπλάνα. Δηλαδή, όπως με τις πτήσεις των πολεμικών της αεροσκαφών αμφισβητεί εμπράκτως την κυριαρχία της Ελλάδος στο Αιγαίο και δεν επιτρέπει την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών του πηγών, έτσι, με τις κινήσεις των πολεμικών της πλοίων στην περιοχή μεταξύ Κύπρου – Ισραήλ, θα επιδιώξει να αμφισβητήσει εμπράκτως τα νόμιμα και κυριαρχικά δικαιώματα των ως άνω χωρών και υπό το φόβο μιας πολεμικής σύγκρουσης, να προκαλέσει την παρέμβαση των ΗΠΑ και να παγώσουν οι διαδικασίες εξόρυξης και εκμετάλλευσης.

Παράλληλα, η Τουρκία θα επιχειρήσει να πετύχει εντός του Σεπτεμβρίου την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κυρίαρχου κράτους, στην επικείμενη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Αμέσως μετά, σχεδιάζει να ανακηρύξει μονομερώς την δική της ΑΟΖ στη ΝΑ Μεσόγειο μέχρι τα 200 ν.μ., και με βάση την αρχή της αναλογικότητας, να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με το ψευδοκράτος, χωρίς να αναγνωρίζει δικαίωμα ΑΟΖ στο Καστελόριζο.

Στη συνέχεια, σχεδιάζει να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Παλαιστίνη, θέτοντας έτσι υπό τον έλεγχό της το κοίτασμα Λεβιάθαν, το οποίο έχουν λάβει εντολή να προβούν στις απαραίτητες επιχειρησιακές προετοιμασίες για να προστατεύουν τα τουρκικά πολεμικά πλοία.

Τέλος, στα πλαίσια του σχεδίου αυτού, η Τουρκία, μέσω της τουρκικής εταιρείας πετρελαίων ΤΡΑΟ, θα προχωρήσει σε γεωτρήσεις στην ΑΟΖ Τουρκίας-ψευδοκράτους-Παλαιστίνης, έχοντας καταφέρει να περικλείσει και να απομονώσει εντελώς από θαλάσσης το Ισραήλ, το οποίο θα κληθεί να αντιμετωπίσει και το βέτο της Άγκυρας, στις προσπάθειες που καταβάλλει για να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ.

Υπάρχουν και άλλα υποτιθέμενα «βέλη στη φαρέτρα» της Άγκυρας, όπως η καταγγελία του Ισραήλ στον ΟΗΕ για το πυρηνικό του οπλοστάσιο, η καταγγελία επίσης στον ΟΗΕ για τον αποκλεισμό της Γάζας, η πλήρης διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, το πλήρες πάγωμα των εμπορικών σχέσεων και άλλα.

Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά κενά και αδυναμίες στο Σχέδιο Γ΄ της Τουρκίας εναντίον του Ισραήλ, το οποίο επιδέχεται και πολλές αναγνώσεις.

Εμείς απλά να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα, εν όψει της μονομερούς ανακήρυξης της τουρκικής ΑΟΖ, πρέπει να είναι έτοιμη να διαχειριστεί το ζήτημα του Καστελόριζου, αν δεν το έχουν «διευθετήσει» ήδη εκείνοι που χαϊδολογούνται χρόνια τώρα με την Τουρκία.

Επίσης, είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι σε περίπτωση που ΗΠΑ και Ισραήλ δεν βοηθούσαν με χέρια και πόδια την Τουρκία να καταλάβει τα 40% του εδάφους της Κύπρου και να κρατηθεί πάνω στο νησί τόσα χρόνια, όλα θα ήταν πιο εύκολα για όλους. Είναι ο λάκκος που λέγαμε…
Το άρθρο-ανάλυση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Από το infognomonpolitics

Διαβάστε περισσότερα: http://trikalagr.blogspot.com/2011/09/blog-post_1886.html#ixzz1XW0y6LHW