Υψηλή πολιτική ή απλά πράγματα;

-ΗΠΑ: «Αποστολή εξετελέσθη»
Το σήμα δόθηκε αρκετά χρόνια πριν και τώρα γίνεται η αλλαγή σκοπιάς ΗΠΑ με Ευρώπη.
Οι ΗΠΑ τραβιούνται πίσω σιγά – σιγά (πρακτική της εσωστρέφειας, μετά από μια μακρά περίοδο εξωστρέφειας). Τώρα είναι η σειρά της γριάς να μιλήσει (πρακτική της εξωστρέφειας μετά από μια μακρά περίοδο εσωστρέφειας).

Ο κύβος ερρίφθη με τη συνθήκη της Λισαβόνας. Εκεί, έκαψαν το μόνο ισχυρό χαρτί που είχαν στα χέρια τους οι αδύναμοι κρίκοι της Ε.Ε.. Το βέτο.

Τώρα το δίπολο της Ευρώπης -οι ίδιοι πόλοι των 2 παγκοσμίων πολέμων- Γερμανία και Γαλία από θέσεις μεγαλύτερης ισχύος πλέον θα τρίζουν τα δόντια και θα ασκούν πιέσεις.

Σε Ευρώπη και ΗΠΑ οι επικείμενες μεταρρυθμίσεις είναι κοινού τύπου.
Οι ΗΠΑ πήραν το μερίδιό τους από την Ασία. Τώρα είναι η ώρα της Ευρώπης. Και ενώ όλα γίνονται για την Ευρώπη, το ζήτημα είναι, “ τι επιταγές θα εισπράξει η Ευρώπη;”.

Ο στόχος των κοινών μεταρρυθμίσεων προχωρά.

Οι μεταρρυθμίσεις είναι τριών βασικών κατηγοριών, δεν τραβούν την προσοχή της κοινής γνώμης ακριβώς επειδή είναι η ουσία (καθόλου τυχαίο), αφού και η κοινή γνώμη…. είναι και αυτή κάπως:
α) Η αντιμετώπιση της αναλογίας εργαζομένων-συνταξιούχων, μέσω της αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, ειδική πολιτική για την απασχόληση, και μεταναστευτική πολιτική.
β) μείωση των υποχρεώσεων μέσω μετατόπισης συγκεκριμένων κεφαλαίων απόδοσης (τα λεφτά που πλήρωσαν για να πάρουν συντάξεις και να έχουν νοσηλεία η γενιά του ’60 και μετά) προς συγκεκριμένες κατηγορίες συνταξιοδοτικών εισφορών και τη μείωση των μελλοντικών ποσών πληρωμής (μείωση συντάξεων, νοσηλευτικών), και
γ) Αύξηση των πόρων για τη χρηματοδότηση των συντάξεων μέσω της αύξησης των ποσοστών συμμετοχής και η αύξηση των φόρων.

Να πούμε ότι δεν υπάρχει τίποτα το κρυφό εδώ. Από την ανακοίνωση των μέτρων της αλλαγής πολιτικής και των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων ως την εφαρμογή τους, όλα γίνονται ολοφάνερα, απλά μεσολαβούν δεκαετίες. Απλά εμείς είμαστε που δεν παίρνουμε χαμπάρι. Και δεν πρόκειται και να πάρουμε από ότι φαίνεται.
Η τακτική που ακολουθείται είναι η ίδια κλασσική και παλιά.
Τα μέτρα πάντα ανακοινώνονται σε χρόνο πολύ προγενέστερο από τότε που τελικώς η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται το πρόβλημα για το οποίο πάρθηκαν αποφάσεις αρκετά χρόνια πριν.
Η γλώσσα των αποφάσεων είναι η ξερή πολιτική, ακατανοήστικη ώστε όταν πρωτο-εκδίδεται είναι απλά άλλο ένα κείμενο. Όταν όμως το διαβάσεις ξανά, όταν είσαι μέσα στο πρόβλημα, τότε μόνο καταλαβαίνεις τη δύναμη της προβλεπτικότητας του εγγράφου, ενώ στο υποσυνείδητό σου γίνεται μία γερή εγγραφή τις αδυναμίας σου για αντίδραση. Και δεν μπορείς να πεις και τίποτα γιατί σου λένε, «εμείς στα λέγαμε, εσύ δεν καταλάβαινες»

Όπως ακριβώς γίνεται με το δημογραφικό -που είναι ο ρυθμιστής των πάντων σήμερα-. Όλα γίνονται βάσει των θεμάτων που προκύπτουν από αυτό. Αλλά που να πάρει χαμπάρι ο κόσμος! Τα έχω γράψει πολλές φορές. Μας έχουν καθηλώσει το νου. Νομίζουμε ότι πιάσαμε τον πάπα από τα μπαλάκια όταν ανακαλύπτουμε τις συντεχνίες που υποδηλώνουν ότι, μια μικρή παρέα είναι αυτοί που τα τρώνε σε παγκόσμιο επίπεδο. Το ανακάλυψες…. και; Τι κάνεις για αυτό; Κούνια που σας κούναγε! Δύο επιλογές έχουμε. Ή σκάμε και κολυμπάμε ή κάνουμε κάτι. Αφού κανένας δεν έρχεται να ενωθούμε συνωμοτικά εναντίον τους, αλλά μόνο ανούσια κριτικά, κατ’ επέκταση, έχουμε επιλέξει το κολύμπι.
Η Αναλογία Κοινωνικής Εισφοράς Εργαζόμενου ανά Δικαιούχο στις ΗΠΑ.
Η αναλογία, των εργαζομένων που καλύπτονται ασφαλιστικά (εκείνοι που πληρώνουν ασφάλιση για να λάβουν παροχές) και των δικαιούχων (των δικαιούχων των πληρωμών) συνεχίζει να είναι πτωτική καθώς η Αμερική γερνάει και τα ποσοστά της γονιμότητας μειώνονται.

Όλα αυτά βάσει των πυραμίδων ηλικίας.
Μήπως όμως οι ΗΠΑ δεν έχουν πρόβλημα αλλά η Ευρώπη το έχει;

Η σύγκριση των ηλικιακών πυραμίδων ΗΠΑ και Ε.Ε. βοηθάει ώστε να γίνουν κατανοητοί οι νόμοι που έχουν καθολική ισχύ πάνω στα πάντα, ασχέτως αν αυτοί που ελέγχουν είναι μετρημένοι στα δάκτυλα ή όχι. Η συσσώρευση πλούτου είναι μεν το ζητούμενο για να διατηρηθεί η ζωτικότητα του συστήματος αλλά όταν ένα σύστημα αρχίζει να σαπίζει, η εξάπλωση της σαπίλας το αποσυνθέτει με ταχύτερους ρυθμούς, γιατί, όπως στην Φύση (ενέργεια και ύλη), κάθε τι ουδέτερο επηρεάζεται από το περιβάλλον του (λειτουργεί κατά μία έννοια ωφελιμιστικά), και στην κοινωνία των ανθρώπων το 80% είναι ουδέτεροι. Οι βιολογικοί δείκτες τις Ευρώπης είναι όλοι αρνητικοί. Έφτασαν κάποια στιγμή στο ανώτατο σημείο και τώρα έχουν πάρει την κατιούσα.

Όσο για την Τουρκία, φαίνεται πως είναι η τυχερή της υπόθεσης, καθώς ως αναδυόμενη περιφερειακή ηγετική δύναμη, θα κάνει μεταρρυθμίσεις βάση του δημογραφικού της πριν αποκτήσει δημογραφικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα η ανέλιξή της να είναι ακόμα θεαματικότερη.
Πηγη