Πάγκαλος και προδοσία

Του Γιώργου Μαλούχου Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δεύτερος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, εκφωνούσε έναν ακόμα δραματικό λόγο στη Βουλή, λέγοντας ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο και για να σωθεί πρέπει όλοι να ματώσουμε βαθειά, υπερασπίζοντάς τη. Την ίδια ώρα, ο πρώτος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θόδωρος Πάγκαλος, από τις στήλες εφημερίδας της γαλήνιας...
Γενεύης καθύβριζε για ακόμη μια φορά διεθνώς τους Ελληνες, ως απατεώνες. Αυτούς, που ο συνάδελφός του τους καλούσε να ματώσουν για τη σωτηρία της πατρίδας. Απατεώνες λοιπόν, δηλαδή προδότες του υπέρτατου αγώνα για την πατρίδα; Ή ήρωες; Ο κ. Παπανδρέου, οφείλει να επιλέξει. Τώρα. Αυτή τη φορά στο στόχαστρό του κ. Πάγκαλου βρέθηκαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που, κατά τη δήλωσή του στην ελβετική εφημερίδα «κλέβουν μόνιμα το κράτος», όλοι τους, χωρίς εξαίρεση. Οι αμέτρητες χιλιάδες επιχειρήσεων που κλείνουν αυτή την ώρα στην Ελλάδα (και ακολούθως, οι εκατοντάδες χιλιάδες των εργαζομένων που χάνουν έτσι τις δουλειές τους, που για να τις βρουν δεν χώθηκαν σε κομματικά γραφεία κι από κει στο κράτος, αλλά πάλεψαν στη ζωή), αν ήταν συλλήβδην κλέφτες, ίσως και να μην έκλειναν. Αντίθετα, ο κ. Πάγκαλος και πολλοί άλλοι κρατικοδίαιτοι μανδαρίνοι κομματικοί όμοιοί του, πρίγκιπες αυτής της λαίλαπας, που έχουν καθίσει τόσα χρόνια στο σβέρκο αυτού του τόπου, την ώρα του κακού δεν έχουν βλαφθεί στο ελάχιστο από όλα όσα συμβαίνουν. Κι αυτό, κάτι σημαίνει. Την ώρα λοιπόν που οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα κλείνουν η μία μετά την άλλη, αφήνοντας τόσο κόσμο στο δρόμο και τον τόπο χωρίς δύναμη, είναι τόσο λαικιστική, τόσο βαθειά γκεμπελική, τόσο συνδρομική, τόσο εξοργιστική η νέα αυτή δήλωση Πάγκαλου στην ξένη εφημερίδα, που, προφανώς, είναι και ανάξιο να τη σχολιάσει κανείς περισσότερο. Απλώς, αντανακλά το ήθος και τις βαθύτερες κρατικιστικές πεποιθήσεις του ανδρός, που άλλωστε, τόσα χρόνια αυτές τον θρέφουν πολιτικά: με αυτές έκανε την καριέρα του μια ζωή μέσα στους κομματικούς διαδρόμους και με αυτές επιθετικά τη συνεχίζει… Γιατί ο Θ. Πάγκαλος είναι ο ίδιος αυτό το κράτος που καταδυναστεύει την Ελλάδα και τη σέρνει στην καταστροφή. Είναι η πλήρης ενσάρκωσή του. Ο Γ. Παπανδρέου, πρέπει επιτέλους να αποφασίσει αν τιμά τον ίδιο και τα μέλη της κυβέρνησής του το γεγονός ότι τους εξέλεξε ο ελληνικός λαός να ηγηθούν της μοίρας του, κάτι που, προδήλως πλέον, δεν τιμά τον ίδιο τον ελληνικό λαό – αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα… Ο Γ. Παπανδρέου οφείλει επιτέλους να αντιληφθεί ότι οι Ελληνες και οι Ελληνίδες δεν είναι οι βάρβαροι που, με την παρέα που κληρονόμησε από το κόμμα του πατρός του και με την παρέα που έφερε ο ίδιος από το εξωτερικό, ήρθε να τους κάνει τη χάρη να τους εκπολιτίσει και να τους σώσει, με κάθε Πάγκαλο να τους προσβάλει διαρκώς από τις «πολιτισμένες» χώρες που επισκέπτεται. Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να πάρει το φύλλο αυτής της εφημερίδας και να το διαβάσει ο ίδιος. Και να πάρει θέση έναντί του, ως κυβερνήτης αυτής της χώρας. Αν συμφωνεί, να το πει ευθέως. Τώρα. Αν πάλι όχι, κι αν θέλει να δώσει ένα ελάχιστο μήνυμα ότι σέβεται έστω και λίγο τον τόπο και τον ελληνικό λαό και αυτά που καλείται σήμερα να περάσει, οφείλει να διώξει αμέσως τον, πολιτικά μηδενικής σημασίας, αντιπρόεδρό του, που πέρα από το να επιβαρύνει τον δημόσιο προυπολογισμό με την παρουσία του και το μεγάλο γραφείο του, δεν έχει προσφέρει απολύτως τίποτε άλλο σε αυτό τον τόπο την κρίσιμη ώρα. Ή έχει και δεν το γνωρίζουμε; Αν ναι, ας μας το πει, γιατί είναι ο μόνος που το ξέρει. Δύο δουλειές του ανέθεσαν να κάνει, να αξιολογεί υπουργούς και να συμμαζέψει ορισμένους δημόσιους οργανισμούς, και τις παράτησε και τις δύο στη μέση. Αν ο κ. Πάγκαλος είχε κάνει τη δουλειά του σωστά την ώρα που έπρεπε ως προς το δημόσιο, η Ελλάδα δεν θα ήταν αυτή τη στιγμή με το μαχαίρι στο κόκαλο. Το μέγα μέρος της πίεσης που της ασκείται, αφορά ακριβώς το γεγονός ότι δεν έκανε αυτή τη συγκεκριμένη δουλειά που όφειλε να κάνει ως προς τους οργανισμούς του δημοσίου. Δεν την έκανε, όπως δεν έκανε και τίποτε άλλο αυτά τα δύο χρόνια, πλην του να βρίζει τη μια μέρα και να ζητάει συγνώμη την επόμενη. Αντι λοιπόν να μιλά, θα έπρεπε να σωπαίνει, ή, αν δεν είχε τόσο μεγάλη ανάγκη την καρέκλα, να αποσυρθεί. Όμως, η συνειδητή επιλογή του να καθυβρίζει τον ελληνικό λαό, ιδίως στα ξένα μέσα και στο ξένο κοινό, αποτελεί τη χείριστη δυνατή υπηρεσία που μπορεί να προσφερθεί αυτή την ώρα σε αυτό τον τόπο. Είναι, με μια λέξη, προδοσία. Και μάλιστα, την ώρα της πιο μεγάλης μάχης, αυτής που επικαλούνται ο πρωθυπουργός και ο έτερος αντιπρόεδρος. Σε τέτοια μάχη, εφιάλτες, ούτε χωρούν, ούτε συγχωρούνται.
Πηγη