Η χρεοκοπία είναι εδώ…

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ Δεν πέρασαν παρά ελάχιστες εβδομάδες για να αντιληφθούν ακόμα και οι πλέον αφελείς και καλόπιστοι ότι οι ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ «ΣΩΤΗΡΙΑΣ» ΤΗΣ 21ης ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΕΝΑΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. Όλες αυτές οι φήμες, οι δηλώσεις,...
οι συζητήσεις, περί εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, περί επανόδου στη δραχμή ή σε έναν τύπο «ευρωδραχμής», αλλά και περί της επικείμενης στάσης πληρωμών και της αναγνώρισης της επίσημης χρεοκοπίας της χώρας μέχρι το τέλος του 2011, συγκροτούν το απαραίτητο «σκηνικό πανικού» που θέλει να καλύψει δύο κεντρικούς στόχους: - Ο πρώτος είναι απολύτως εμφανής και αποσκοπεί στην ακραία τρομοκράτηση των πολιτών ώστε να αποφευχθεί κάθε αντίδραση στα συνεχώς επιβαλλόμενα «νέα μέτρα». Σύμφωνα με τις βασικές αρχές του «ψυχολογικού πολέμου» η τρομοκράτηση, ο πανικός, η απόγνωση αποτελούν μεθόδους που δρουν παραλυτικά σε κάθε κοινωνική ομάδα, σε κάθε πολίτη. - Ο δεύτερος στόχος είναι συγκεκαλυμμένος: Η συζήτηση περί ενδεχόμενης χρεοκοπίας, αν δεν συναινέσουμε στην εξαθλίωση της κοινωνίας και στο ξεπούλημα της χώρας, αποβλέπει στη δημιουργία μιας ψευδούς ελπίδας: ΟΤΙ ΔΗΘΕΝ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΤΟ «ΠΑΙΧΝΙΔΙ» ΠΑΙΖΕΤΑΙ. Ότι δηλαδή η σημερινή εθελόδουλος κυβέρνηση θα πρέπει να στηριχθεί -παρά τα απεχθή μέτρα- ώστε να αποτρέψει τη χρεοκοπία… Όμως η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ. Τελούμε ήδη υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας από τη στιγμή που υπογράψαμε το Μνημόνιο, δηλαδή αποδεχθήκαμε ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που οδηγούσε ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ στη ραγδαία ύφεση και στην ανεξέλεγκτη διόγκωση του χρέους… Αυτά είχαν επανειλημμένως επισημανθεί από όλους τους αναλυτές και οικονομολόγους που δεν ανήκουν στο «μνημονιακό στρατόπεδο» ήδη από την πρώτη στιγμή. Το κρίσιμο, περισσότερο πολιτικού και λιγότερο οικονομικού χαρακτήρα, πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι δανειστές μας και οι κερδοσκόποι είναι το πως θα εμφανίσουν το ζήτημα της χρεοκοπίας ώστε οι ίδιοι να υποστούν τις λιγότερες απώλειες. Δεν τους έχει «πιάσει ο πόνος» για την τύχη του λαού και της χώρας… Εάν μπορέσουν να «εκπαραθυρώσουν» την Ελλάδα από την Ευρωζώνη χωρίς σοβαρές συνέπειες για το ευρώ και τα κερδοσκοπικά τους συμφέροντα, τότε αυτή τη διαδικασία θα μας την εμφανίσουν ως «διέξοδο σωτηρίας» και θα αποσείσουν πλήρως τις δικές τους ευθύνες… Βεβαίως στο πλαίσιο του τόσο ρευστού διεθνούς σκηνικού καμιά «λύση» δεν είναι εύκολη… Η συστημικού χαρακτήρα κρίση τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στις ΗΠΑ, μπορεί να τινάξει π.χ. στον αέρα την Ευρωζώνη «αποικιοποιώντας» την κρίση χρέους όχι μόνο σε χώρες ήδη «προσβεβλημένες», όπως η Ιταλία και η Ισπανία, αλλά και στον «σκληρό πυρήνα» του συστήματος, όπως η Γαλλία. Μέσα σ’ αυτόν τον «μέγα κόσμο» των συμφερόντων, η χώρα μας αποτελεί μια απλή υποπερίπτωση και θα αντιμετωπιστεί «ανάλογα». Δεν πρόκειται να πρυτανεύσουν ούτε οι μεγάλες ευρωπαϊκές ιδέες ή αξίες, ούτε κάποιο στρατηγικό ευρωπαϊκό «ιδεώδες»… Η υιοθέτηση του νεοφιλελεύθερου προτύπου από τα επιτελικά κέντρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης μετατρέπει με γρήγορους ρυθμούς την Ευρώπη από κοιτίδα πολιτισμού και ανθρωπιστικών αρχών σ’ ένα πεδίο άγριου ανταγωνισμού, όπου κυριαρχεί το σύνθημα «ommes contra ommes», ο πόλεμος όλων εναντίον όλων (T. Hobbes)… Πριν αναγνωρισθεί η επίσημη / ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας έχει ήδη αναγνωρισθεί η ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Δεν υπάρχει πλέον ουσιαστικά κυβέρνηση. Η έννοια, το περιεχόμενο της διακυβέρνησης έχει εκφυλισθεί σ’ ένα «νεοφιλελεύθερο λογιστήριο» το οποίο εκδίδει αδιαλείπτως «ραβασάκια» επιβολής φόρων που διαλύουν τις κατώτερες οικονομικά-κοινωνικά τάξεις προσθέτοντας στις τάξεις αυτές και σημαντικά τμήματα της μεσαίας τάξης… Από εδώ και πέρα η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός θα διανύσουν το έσχατο στάδιο του πολιτικού ευτελισμού τους. Φάλαγγα «πραιτωριανών» ειδημόνων έρχεται να εγκατασταθεί στα υπουργεία για να παρέχει, δήθεν, τεχνικές συμβουλές. Στην πράξη οι ανά υπουργείο «γκαουλάιτερ» θα ελέγχουν πλήρως τις αποφάσεις και τις οικονομικές επιλογές ώστε να μην υπάρχουν παρεκκλίσεις… Επικεφαλής των πραιτωριανών αυτών τίθεται ο «αντιβασιλεύς» Χορστ Ράιχενμπαχ ο οποίος διεκδικεί τον, άτυπο, ρόλο του πρωθυπουργού, επί του πρωθυπουργού (Γ. Παπανδρέου) παρά τω πρωθυπουργώ (Ε. Βενιζέλου)… Όπως ακριβώς στην περίοδο της χούντας στα πανεπιστήμια είχε τοποθετηθεί στη θέση του πρύτανη ο τότε «βασιλικός επίτροπος»… Με τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, τις νέες περικοπές απολαβών, τη διάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων περαιώνεται το πρώτο στάδιο δημιουργίας ενός πλεονάζοντος εργατικού / υπαλληλικού δυναμικού φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας. Τώρα ξεκινά το δεύτερο στάδιο των «επενδύσεων»… Γι’ αυτό και τώρα εγκαθίστανται οι μηχανισμοί των δανειστών μας. Ως επενδύσεις εννοούν τη δημιουργία ζωνών «φθηνής εργασίας» και αφορολόγητων κερδών που θα αξιοποιήσουν τον εγχώριο φυσικό πλούτο… της πολιτικής και οικονομικής αποικίας, όπως κατάντησε δυστυχώς τη χώρα ο Γ. Παπανδρέου. το ΠΑΡΟΝ
Πηγη