Σε τι να ελπίζουμε;

Σκέψεις του καθηγητή Ηλία Σταμπολιάδη (Πολυτεχνείο Κρήτης) για τις οργανωτικές δυσκολίες που υπάρχουν για μια έξοδο απο την κρίση (Ερώτηση: Κύριε Σπαμπολιάδη, που και τι είναι το Τιτάνια που αναφέρετε στο κείμενό σας; Είναι ένα θεατρο στο Ηράκλειο; Δεν ζούμε όλοι οι Έλληνες στην Ελλάδα)

του Ηλία Σταμπολιάδη



Αγαπητoί φίλοι,



Το άρθρο “Σε τι να ελπίζουμε” το έγραψα ειδικά για μία συνάντηση (31-7-2011) που προκάλεσε ο στρατηγός ε.α. Γεώργιος Αϋφαντής με στόχο να συνενώσει όλα τα κινήματα και να γίνουν προτάσεις εξόδου από την κρίση. Εκτός από τον Αϋφαντή και εμένα, με ότι σχετικό αναφέρω στο άρθρο, κανείς δεν προβληματίστηκε για το πως θα απονομιμοποιήσουμε το σαθρό σύστημα και πως θα νομιμοποιήσουμε τη διάδοχο κατάσταση που θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μην την καπελώσει το σύστημα.



Υπήρχαν άνθρωποι που πήραν το λόγο να μας πουν την ιστορία της ζωής τους και άλλοι να προτείνουν το τι θα κάνουν ΟΤΑΝ έλθουν στην εξουσία. Το ίδιο συνέβη σε παρόμοιες συναντήσεις με άλλα καλέσματα όπως π.χ. της «Συμμαχία για την Ελλάδα» ενώ σε άλλες με ιδρυτική διακήρυξη, όπως π.χ του ΕΠΑΜ, τα πράγματα ήταν στρατολογημένα από την αρχή και δεν τολμούσες να αναφέρεις κάτι που θα δίχαζε τον “κόσμο” (της αριστεράς) όπως π.χ. το μεταναστευτικό.



Σκέφτομαι τελικά μήπως μία μικρή μυστική εθνική επαναστατική ομάδα θα μπορούσε να έχει καλύτερα αποτελέσματα τουλάχιστον ώς προς τον στόχο του να διώξει τους προδότες και σαν εναλλακτική λύση πρότεινα μια Φιλική Εταιρεία. Δυστυχώς δεν έχω συνωμοτική εμπειρία για να οργανώσω κάτι τέτοιο. Για να μην υπάρχει παρεξήγηση συνωμότες είναι όσοι δίνουν κοινό όρκο για την επίτευξη ενός σκοπού και ο σκοπός χαρακτηρίζει την ηθική τους υπόσταση. Σήμερα π.χ. όλοι οι βουλευτές των κομμάτων είναι συνωμότες στη διεκδίκηση της εξουσίας από το κόμμα τους, ακόμη και εις βάρος του έθνους, όπως το έχουν αποδείξει.



Με την ευκαιρία να σας πω ότι ο Αϋφαντής με κάτι φίλους του ξόδεψαν 1000 € για την αίθουσα στο ΤΙΤΑΝΙΑ και τα κεράσματα στο διάλυμα, ενώ με αντίστοιχο τρόπο χρηματοδοτούνται όλες οι άλλες προσπάθειες σε αντίθεση με τα κόμματα που επιδοτούνται από το κράτος (εσένα και εμένα). Αυτά τα λέω για μερικούς “Δημοκράτες” που ειρωνεύονται ή υποβαθμίζουν την προσπάθεια αντίστασης στην προδοσία και υποστηρίζουν ότι οι αγανακτησμένοι θα μπορούσαν να κάνουν ένα κόμμα να διεκδικήσουν την εξουσία στις επόμενες εκλογές, έτσι απλά! Να υπενθυμήσω ότι το σύστημα έχει ήδη προτείνει δικούς του ανθρώπους (προσωπικότητες μέσα και έξω από την Ελλάδα) και δεν κατάφερε ακόμη να βρεί ακόμη τον δικό του “Μενέκο”. Σκεφθείτε πόσο περισσότερη δυσκολία υπάρχει από τον ανοργάνωτο λαό να βρεί τον Άη Γιώργη του.



Η ελπίδα για μία ελεύθερη και αυτεξούσια Ελλάδα θα πεθάνει τελευταία μετά από εμάς τους Έλληνες.



o Ηλίας Σταμπολιάδης είναι Καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης
 Πηγη