Ο νέος ύμνος του ΠΑΣΟΚ

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Αδέρφια, δύσκολα τα πράγματα για το κίνημα. Κι ο Ανδριόπουλος, κι ο Μίκης, αν θυμάμαι καλά αλλά κι η κόρη του μεγάλου Μάνου Λοΐζου τους έριξαν απαγορευτικό, οπότε τι θα παίζουν τώρα στις εκδηλώσεις που δεν κάνουν; Τίποτα, αφού κρύβονται.
Κάποια στιγμή όμως θα έχουμε εκλογές. Θα πρέπει να βγουν σαν τα σαλιγκάρια κι οι εκλογές δεν είναι μνημόσυνο.


Στο μουγκό δεν γίνεται, ούτε με Θωμά Μπακαλάκο. Τί θυμήθηκα, ε; Τόσο παλιός είμαι. Και πόσες φορές να το παίξουν το cd με την Κάρμινα Μπουράνα; «Πηδάει» και κάνει πια χρατς χρουτς, σαν πλάκα γραμμοφώνου, από κείνα τα ρεμπέτικα χωρίς μπουζούκι που πρωτοηχογραφήθηκαν στο Αμέρικα με κάτι μαντολίνα.


Νομίζω λοιπόν πως μπορώ να κάνω μια σεμνή πρόταση. Μια πρόταση που θα τιμήσει γενιές αντιστασιακών χασικλήδων και πρεζάκηδων, που κυνηγήθηκαν από την επάρατο κεντρο-δεξιά και δικαιώνονται τώρα από το ψηλό παιδί από την Μινεσότα. Ένα τραγούδι που θα τιμά τους αγωνιστές της ντάγκλας και της μαστούρας, με ταυτόχρονη υπαινικτική αναφορά στην ελληνοτουρκική φιλία.

Το ‘γραψε γύρω στο 1934 ο Σωτήρης Γαβαλάς και το ‘χει τραγουδήσει ο μέγιστος Στελάκης Περπινιάδης:

«Να ξεφύγω δεν μπορούσα

σαν γυρνούσα από την Προύσα.

Με καρφώσαν κάτι μπράβοι

και με πιάσαν στο καράβι.

Είχα ράψει στο σακκάκι

δυο σακκούλες με μαυράκι

και στα κούφια μου τακούνια,

ηρωΐνη ως τα μπούνια.

Θα γεμίζαν οι λουλάδες,

κλάφτε τώρα δερβισάδες.

Θα γινότανε γιαγκίνι

με μαυράκι κι ηρωΐνη.

Ε, ρε, το χω κάνει τάμα,

θα μισέψω γι’ άλλο πράμα.

Γεια σου Προύσα παινεμένη

και στον κόσμο ξακουσμένη».

Ο Γιώργος κι η ιδεοληπτική παρέα του, υλοποιούν ένα ένα τα όνειρα τους. Ο νόμος του Ραγκούση έγινε μαγνήτης και διαφήμιση στις εφημερίδες του Πακιστάν και του Αφγανιστάν. Οι εξπέρ του βετέξ, της επαιτείας και της κάμας, τα τσακάλια του trafficking και της ντόπας, πλακώσανε εδώ. Η χαμηλότερη ποιότητα μετανάστευσης. Ασιάτες μουσουλμάνοι, χωρίς δεξιότητες, παιδεία, απελπισμένοι, με μάτι μαυρισμένο από την πείνα. Σομαλοί νταβάδες και ναρκέμποροι, με νιγηριανούς συναδέλφους τους, μαχαιροβγάλτες, κλέφτες, λαθρέμποροι και πορνοβοσκοί, σπρωγμένοι από τους καλοπληρωμένους Τούρκους πλημμύρισαν τα σύνορα, όπου ο Στρατός, από το Νοέμβριο του 2009, δεν επιτρέπεται να κάνει ανάσχεση δια της βίας. Υλοποιεί κατ’ εντολήν άνωθεν τα περίφημα έγγραφα του Συνηγόρου του Αποτέτοιου, που έστελνε ο Καμίνης στους πρόθυμους νεοπασόκους. Για να μην το ξεχάσω, από τα πρώτα μαγαζιά που πρέπει να κλείσουν, για να συμμετάσχω κι εγώ από εδώ στη διαβούλευση της ΝΔ για την συνταγματική μεταρρύθμιση.

Προηγουμένως και με συνοπτικές διαδικασίες καταργήθηκε το «Εθνικής» από τους τίτλους των Υπουργείων, το τρίψιμο με τους Τούρκους γίνεται συνεχώς και μέχρι παρεξηγήσεως, για την ΑΟΖ τουμπεκί ψιλοκομμένο αλλά τώρα περνάμε στην ανώτερη σφαίρα του ελληνικού σοσιαλισμού: στη ντάγκλα. Ο Γιώργος υλοποιεί άλλο ένα από τα όνειρα του, απ’ όταν είχε μαλλιά και φορούσε παντελόνι καμπάνα.

Φτιάξε λοιπόν κεφάλι, δουλοπάροικε του Μνημονίου. Φύτεψε, πότισε, κορφολόγησε. Φύσα, ρούφα, τράβα τονε. Όταν πάρεις τον κολοβό μισθό σου, αν έχεις δουλειά, πριν κλάψεις στο μέτρημα, στρίψε ένα τρίφυλλο προυσαλίδικο, να κάνεις κεφάλι, βρε κουτό. Αν σου κάνανε έξωση, αν δεν έχεις να πληρώσεις το μηνιάτικο του φοιτητή γιου σου στη Θεσσαλονίκη ή της κόρης σου στην Πάτρα, αν σου πήρε η τράπεζα τον κουβά με ρόδες, που πήρες με 72 δόσεις, δεν πειράζει. Έχει χόρτο, μπάφο, μαύρο, κι αν ζορίζεσαι πολύ, τράβα και καμμιά μυτιά. Θα ‘σαι πασάς στα Γιάννενα, περιδινούμενος ντερβίσης στον τεκέ κι αυτή στην πόρτα με τις βαλίτσες, που φεύγει με τα παιδιά σου, κορόϊδο που πίστεψες πως λεφτά υπάρχουν, δεν μοιάζει με τη γυναίκα σου, είναι η γυναίκα σου αλλά όταν καπνίζει ο λουλάς, εσύ δεν θα πονάς. Γιατί νομίζεις τραγουδάνε τα κορόϊδα τα καναρίνια στο κλουβί; Το καναβούρι. Τι νόμιζες; Απ΄τη χαρά τους; Στη μαστούρα τα ρίχνουμε τα πετεινά του Θεούλη για ν’ ανέχονται τα κλουβί. Σαν το Μάρκο κελαηδάνε, που τον πάταγε το ναργιλέ. Έτσι κι εσύ, σαν το καναρίνι στο κλουβί, νερό, κάνναβη και μαστούρα, κυρίαρχε λαέ μου.

Αδέρφια, δεν παριστάνω τον ανίδεο. Έχω γράψει για το πρόβλημα. Έχω γράψει με έμφαση για το ότι πρέπει να στερήσουμε από τους εμπόρους τους πελάτες τους. Όποιος είναι εξαρτημένος χρήστης, κι αυτό ισχύει για τα «σκληρά», π.χ. ηρωΐνη, κοκαΐνη, να πηγαίνει στο δημόσιο νοσοκομείο κι εφόσον πληροί κάποια συγκεκριμένα απλά ιατρικά κριτήρια, να παίρνει μια κάρτα και να του χορηγούν υποκατάστατο τζάμπα. Να μην δέρνει την μάνα του για 20 ευρώ, να μην κλέβει, να μην εκπορνεύεται, να μην μοιράζεται σύρριγγες, να μην παθαίνει AIDS κι ηπατίτιδα, να μην πεθαίνει σαν αδέσποτο σκυλί στους δρόμους και σ’ εγκαταλελειμένα σπίτια. Ν’ ανασάνουν μανούλες, να σωθούν ζωές και να πεινάσουν τα τομάρια που πουλάνε πρέζα, ενώ θα μειωθεί δραστικά η παράγωγη εγκληματικότητα.

Αυτός όμως είναι άλλο κι άλλο ν’ αποπνέεις ως κυβέρνηση την λογική του περιθωρίου, της χασικλίδικης υποκουλτούρας, που δεν είναι παρά σκαλί για τα «σκληρά». Άλλο να αποποινικοποιείς και να προνοείς κοινωνικά, άλλο να περιθάλπεις κι άλλο να νομιμοποιείς κοινωνικά και στις συνειδήσεις την χρήση «μαλακών» και «σκληρών». Κι αν βάζω εισαγωγικά, είναι γιατί όποιος ξέρει ανθρώπους που καπνίζουν κάργα μαύρο, γνωρίζει ότι το μυαλό τους έχει κόψει σαν γιαούρτι. Οι βλάβες στα εγκεφαλικά κύτταρα είναι σοβαρές κι ο μύθος «μα, χόρτο του Θεού είναι», δεν κρύβει το βλέμμα της αγελάδας που βλέπει τα τρένα να περνάνε.

Το ΠΑΣΟΚ αλιεύει ακόμη και τις ψήφους του περιθωρίου, κατεβαίνει τα σκαλιά ως το υπόγειο κι από κει μπαίνει στο βόθρο. Σοσιαλισμός μυρίζει…
Πηγη