Η ΑΓΑΠΗ ! (πολιτικός προβληματισμός σε αδιέξοδους καιρούς)

Μια τοποθέτηση του Κώστα Τουρνά πάνω στο αδιέξοδο που έχουμε φτάσει - ή μας έχουν φτάσει. Προσθέτοντας, ότι "την Ελλαδα την σκεπαζει ο Θεος....και πριν χαθει, θα΄χει χαθει ο κοσμος ολος". Και μερικές δικές μου σκέψεις στο τέλος

Πήρα απο τον αγαπητό Κώστα Τουρνά στις 26.06.2011, λίγες μέρες πρίν έρθει στη Βουλή για φήφιση το 2. Μνημόνιο και ο εφαρμοστικός Νόμος, το κείιμενό του "Η Αγάπη!". Σκέφθηκα και ξανασκέφθηκα αν είχε νόημα, σε μια απο τις κρισιμότερες στιγμές που περνάει η πατρίδα μας, να το δημοσιευσω, γιατί βρισκόμουν κι' εγώ σε μια υπερδιέγερση, ήθελα να συγκεντρώσω όλες μου τις δυνάμεις, έστω και απο μακριά, στον αγώνα για να προληφθεί το κακό. Τελικά το δημοσίευσα http://berlin-athen.eu/index.php?id=205&tx_ttnews[tt_news]=2143&tx_ttnews[backPid]=68&cHash=8ed8cc2491449f6ee722991ad97e1954 με μερικές παρατηρήσεις όπως οι ανωτέρω αναφερόμενες. Τώρα δημοσιεύω το κείμενο που μου έστειλε στις 29.06.2011, τη μέρα που ψηφιζόταν ο Εφαρμοστικός Νόμος. Ακολουθεί λοιπόν πρώτα το κείμενο του Κώστα Τουρνά και μετά μερικές σκέψεις απο μένα. Εμμανουήλ Σαρίδης



Αγαπητε Μανωλη,


κατανοω απολυτα την αγωνια και τις επιφυλαξεις σου, εν μεσω πολεμικης ατμοσφαιρας και υπογραφης του Μεσοπροθεσμου, οταν, το δικο μου σκεπτικο με τιτλο "Η Αγαπη !" σε μπερδευει, σαν πιθανα αποπροσανατολιστικο κειμενο. Σου λεω μονο οτι αυτο το κειμενο ειναι προιον, βαθυ προβληματισμου, μετα απο εκτιμηση των συνθηκων, οπως και συνεκτιμησης και των δικων σου εκτιμησεων.


Ηδη εχεις γραψει οτι....



"Ο όρος Ηγεμόνας χρησιμοποιείται εδώ σαν συνώνυμο της ιεραρχικά δομημένης δυναστείας των Rothschilds, η οποία περιλαμβάνει όλα τα παρακλάδια, τους βαστάζους και τους νεροκουβαλητάδες της απο τον διεθνή χώρο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, των Μέσων Μαζικής Επιρροής και των πολιτικάντηδων, που βρίσκονται σε απόλυτη σχέση εξάρτησης απ’ αυτόν".


Σε αλλο κειμενο σου εχεις αναφερθει εμμεσα, στο ματαιο της αντιστασης των Ελληνων, σ'αυτη την γαγκραινα, οπως και σε πολλα ακομα αδιεξοδα.
Επισης, σ'αυτο το επειγον των ωρων που ζουμε, δεν ειδα να θεωρεις αποπλανητικα τα κειμενα περι ΑΜΕΣΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.α. τα οποια παραπεμπουν τους Ελληνες σε απωτερες στον χρονο λυσεις παρα το επειγον των ωρων. Αυτες οι προτασεις δεν ειναι παρελκυστικες ? Δεν ειναι ακαιρες σε σχεση με το "επειγον" ?


Καταλαβαινω τον θυμο και την απογνωση σου που δεν διαφερουν απο τον δικο μου. Οπως καταλαβαινω οτι θα περιμενες κι'εσυ, εκεινον τον μπροσταρη που θα εδινε τις λυσεις, συσπειρονοντας καθε Ελληνα, ως νεος Κολοκοτρωνης η Καραισκακης η Καποδιστριας.


Ισως να με ηθελες βιαστη σαν τους βιαστες μας, εκβιαστη σαν τους εκβιαστες μας, δολοφονο σαν τους δολοφονους μας, αλλα δεν ειμαι και δεν δυναμαι. Εφτασα στο ψυχολογικο αλλα και πρακτικο αδιεξοδο κι'εγω οπως κι'εσυ. Ειδα να χανεται η αληθεια μεσα στο ψεμα. Και μονη μου ελπιδα απεμεινε η βαθεια μου πιστη, οτι (οσο κι'αν οι ανθρωποι εχουν απολυτη ελευθερια δρασης,) οταν "βιαζουν" την νομοτελεια, βιαζουν την ιδια την ΥΠΑΡΞΗ και τοτε σιγουρα δεν μενουν ατιμωρητοι.



Λυπαμαι κυριολεκτικα που με τις ποιοτητες-ικανοτητες μου, δεν θα καταφερνα επισης να ειμαι εγω ενας Κολοκοτρωνης. Μακαρι να ημουν. Ετσι περιοριζομαι να λεω την γνωμη μου, σαν ελαχιστη συνεισφορα στους ανθρωπους γυρω μου οπως εκανα παντα και μαλιστα με υψηλο κοστος. Μονο τοσο ηρωικος μπορω να ειμαι. Δεν βλεπω ομως και κανεναν ηρωικοτερο η πιο εμπνευσμενο.



Τελος αν με ρωτησεις, ποια θα μπορουσε να ειναι η "διοραση" μου για τα τεκταινομενα θα σου ελεγα. Πως η "Ελλαδα Ποτε δεν πεθαινει, δεν την σκιαζει φοβερα καμμια, μονο λιγο καιρο ξαποσταινει και ξανα προς τη δοξα τραβα". Την Ελλαδα την σκεπαζει ο Θεος....και πριν χαθει, θα΄χει χαθει ο κοσμος ολος.


Οσο για τους "Εφιαλτες"...ουτε οι ανθρωποι, ουτε οι καιροι, ουτε ο Θεος θα θυμουνται την υπαρξη τους. Μια μαυρη τρυπα θα ανοιξει κατω απ'τα ποδια τους.


Οι ποιητες κι'οι μουσικοι δεν ειναι ουτε οπλαρχηγοι ουτε πολεμιστες....να τους στιγματισουμε αραγε ? Οχι γιατι ειναι η καθαρη ματια των ανθρωπων στην μοιρα τους.



Κωστας Τουρνας





Αγαπητέ Κώστα,



το κακό στην Ελλάδα δυστυχώς συντελέθηκε, το Μνημόνιο και ιδιαίτερα ο εφαρμοστικός Νόμος, που νομίζω, ότι οι καταστροφικές συνέπειές του για τον τόπο μας δεν έχουν γίνει ακόμη κατανοητές απο τον κόσμο, ψηφίσθηκε. Όταν το βράδυ της 29. Ιουνίου έγινε η καταμέτρηση των ψήφων και ανακοινώθηκε, ότι 155 βουλευτές είπαν ναί, είπα: "τετέλεσθαι".



Ναί, οι συνέπειες δεν έγιναν ακόμη αντιληπτές, ούτε απο τον απλό κόσμο, ούτε απο τους αγανακτισμένους ούτε και απο τούς λεγόμενους διανοούμενους. Οι ιαχές "θα σας κρεμάσουμε", "θα φύγετε νύχτα" ή οι προπυλακισμοί είναι καλοί για μια στιγμιαία εκτόνωση, δεν θα φέρουν όμως το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Κι' αυτό, γιατί στην Ελλάδα λείπουν τελείως οι αναλύσεις για το πώς είναι δομημένο το σύστημα που μας κυβερνά, όχι του Geoffrey, αυτός είναι στην κυριαρχία αυτού που ονομάζω Ηγεμών ένας απλός νεροκουβαλητής (βλέπε και τον ορισμό που δίνω και που αναφέρεις παραπάνω).



Έχοντας διατελέσει χρόνια σαν επιστημονικός συνεργάτης στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Freie Universität Berlin, και με την αβάντα που μου δίνει η απόσταση απο την κοχλάζουσα Ελλάδα, έμαθα να εξετάζω πολιτικά θέματα όπως αυτά εξετάζονται απο τα Στρατηγεία και τα Think Tanks του Ηγεμόνα: Όχι απομονωμένα αλλά σαν μέρη ενός όλου, σαν ένας τεράστιος χάρτης στον τοίχο, που δείχνει την χώρα που θέλουμε να κυριεύσουμε, να αποσταθεροποιήσουμε ή να ξεζουμισουμε, τα πολιτικά κόμματα της και τις φιγούρες που τα εξουσιάζουν, την πολιτική που πρέπει σ' αυτή την περίπτωση να ακολουθήσουμε και τέλος, όλα αυτά σε συσχετισμό και με τις στρατηγικές των ανταγωνισμών μας, που κι' εκείνοι δεν κοιμούνται αλλά θέλουν τα ίδια οπως εμείς (Κίνα, Ρωσία).



Αν όλ' αυτά δεν τα κάνουμε, δεν διαπιστώσουμε τι μέσα, ανθρώπινα, ΜΜΕ η χρηματοπιστωτικά, χρησιμοποιεί αυτός που θέλει το κακό μας (και το καλό το δικό του βέβαια, γιατί εδώ τα συναισθήματα δεν παίζουν κανένα ρόλο), καθώς και τι δομικές γέφυρες και προπύργια έχει (δημιουργήσει) στη χώρα μας, αλλα απλώς περιοριστούμε στις εσωτερικές αλληλοκατηγορίες και τους καυγάδες των Καραγκιόζηδων μας, που μεταδίδονται και σε μάς, δεν κανουμε απολύτως τίποτα.



Και ούτως εχόντων των πραγμάτων, να ομολογήσω, ότι προσωπικά δεν περιμένω τίποτε απο κάποιον μπροστάρη, που θα ηγηθεί ενός επαναστατικού κινήματος, οπως ο Λένιν (που όμως έκανε την επανάστασή του με την στήριξη και τα λεφτά του Ηγεμόνα, όσο κι' αν αυτό ακούγεται σαν παλαβό). Όχι, μπροστάρης χωρίς κάποια υποστήριξη απο κάποιον ισχυρό δεν υπάρχει. Και αυτός ο ισχυρός είναι στα τελευταία 200 χρόνια πάντα ο Ηγεμών.



Και τότε τί, θα με ρωτήσεις; Ξέρεις, Κώστα, εγώ επαψα να ελπζω στα θαύματα, πολλές ελπίδες είναι μια παρηγοριά στον άρρωστο, ώσπου να βγεί η ψηχή του. Ούτε και με έπεισε ο φίλος Νικόλαος Γεωργαντζάς με την Αθηναική Δημοκρατία, καλή, αλλά άπιαστα πουλιά, όπως έλεγε και η γιαγιά μου στο σπίτι μας, στην Σταυρούπολη της Ξάνθης. Ο δρόμος για την Ελλάδα και για μας τους Έλληνες θα είναι επίπονος, γιατί περνάει μέσα απο την διεύρυνση του συνειδητού μας. Δύσκολο πράγμα για την Ελλάδα, όπου οι δυνατότητες μιας διεύρυνσης του συνειδητού σε συσχετισμό με τα μέσα που υπάρχουν είναι μηδαμινές.



Πεσιμισμός; Όχι, μια διαπίστωση. Με την απο καρδιάς ευχή, να υπάρξουν για τον Έλληνα σύντομα περισσότερες ευκαιρίες για την απόκτηση γνώσεων. Όχι σωρευτικών, αλλά σαν εργαλείο σκέψεως.



Μανώλης
Πηγη