Οικονομική κατοχή

Aυτό που δεν κατάφερε η τρόϊκα να πετύχει με τη συναίνεση που ζητούσε από τις πολιτικές δυνάμεις, το επιβάλλει τώρα με εκβιαστικό τρόπο μέσω του νέου Μνημονίου που έχει ήδη συμφωνήσει με την ελληνική κυβέρνηση. Είναι δεδομένο ότι η ψήφιση και υλοποίηση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου και των αποκρατικοποιήσεων θα τεθεί από την ΕΕ στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 24ης Ιουνίου ως προϋπόθεση και μάλιστα με την ισχύ της διαλυτικής αίρεσης – για την παροχή του νέου πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα.


Μπορεί, με τον τρόπο αυτό, η χώρα μας, να αποφεύγει την χρεοκοπία, εξασφαλίζοντας την απαιτούμενη ροή χρηματοδότησης από τις δάνειες δυνάμεις, ωστόσο είναι σαφές ότι αυτό θα επιτευχθεί με όρους αποικιοκρατικούς. Αν το αρχικό Μνημόνιο οδήγησε σε απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας, είναι σίγουρο ότι η ψήφιση του επίμαχου νομοσχεδίου με την αναγκαστική αποδοχή των συγκεκριμένων, ρητών δεσμεύσεων από πλευράς της χώρας μας, συνεπάγεται την κατάλυση κάθε έννοιας συνταγματικής τάξης και εθνικής κυριαρχίας.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, για τα προσεχή χρόνια, η χώρα μας θα βρίσκεται υπό καθεστώς ιδιότυπης οικονομικής κατοχής και ότι η σημερινή κυβέρνηση – και πιθανώς και η επόμενη – θα είναι δέσμια μιας αποικιοκρατικού χαρακτήρα συμφωνίας, η οποία φέρνει ακόμα σκληρότερα μέτρα, καταδικάζοντας την οικονομία στην ύφεση και την κοινωνία στη φτώχεια.

Είναι φανερό από την αρχή ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του αδυνατεί να διαπραγματευθεί αποτελεσματικά με την τρόϊκα, αποδεχόμενος με ιδιαίτερη άνεση τις επιταγές τους και υποκύπτοντας με χαρακτηριστική ευκολία στα εκβιαστικά διλήμματα, τα οποία, μάλιστα, ο ίδιος, με τη σειρά του, μεταφέρει στα άλλα πολιτικά κόμματα και στον ελληνικό λαό. Βρισκόμαστε ενώπιον των κρισιμότερων ίσως αποφάσεων για τη μεταπολιτευτική Ελλάδα και η ανησυχία όλων είναι πολύ μεγαλύτερη, επειδή η επικίνδυνη ελαφρότητα που χαρακτηρίζει τους πολιτικούς χειρισμούς του Γ. Παπανδρέου, απειλεί, αυτή τη φορά, να μετατρέψει τη χώρα μας σε προτεκτοράτο των Βρυξελλών.
Πηγη