Ποιο θα είναι το νέο κόλπο του Ερντογάν στο Κυπριακό;

Όπως έγινε γνωστό από δημοσιεύματα του τύπου, στις 20 Ιουλίου, οι Τούρκοι ετοιμάζουν μια μεγάλη φιέστα στα κατεχόμενα στην Κύπρο. Θα μεταβεί εκεί ο Ερντογάν, ο οποίος παρά την αδιαφιλονίκητη ηγεμονία του στην Τουρκία, δεν έχει κατορθώσει να πείσει και τους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι όλο και συχνότερα επιτίθενται στην τουρκική κηδεμονία, η οποία τους έχει αποτρέψει από το....

να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με τους Ελληνοκύπριους, φορτώνοντας το νησί με εποίκους, ώστε να προκληθεί δημογραφική αλλοίωση και εν τέλει, τουρκοποίηση της νήσου.

Η επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού, η πρώτη επίσκεψη στο εξωτερικό από την επικράτησή του στις εκλογές, θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων που θα οργανωθούν για να γιορτάσουν τη βάρβαρη εισβολή του Αττίλα.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στα κατεχόμενα, η επίσκεψη μπορεί να συνδυαστεί με μια προσπάθεια του Ερντογάν να προκαλέσει κινητικότητα στο Κυπριακό, κερδίζοντας παράλληλα τις εντυπώσεις. Η πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας μιλούν για επίσκεψή του Τούρκου πρωθυπουργού στα Βαρώσια όπου θα ανακοινώσει την τουρκική συναίνεση να περάσουν υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών!

Οι ίδιες πληροφορίες δεν αποκλείουν το να επιχειρηθεί η μετατροπή της περιοχής σε μια πλατφόρμα δοκιμής των περιθωρίων συνύπαρξης ανάμεσα σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, ώστε εάν πετύχει, να αποτελέσει ένα προηγούμενο που θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε άλλες περιοχές της νήσου. Είναι προφανές ότι το βασικότερο κέρδος που θα προσδοκούσε ο Ερντογάν από μια τέτοια κίνηση θα ήταν επικοινωνιακό. Θα κέρδιζε όντως τις εντυπώσεις και πολλές από τις πλευρές που σχεδόν παραδοσιακά πιέζουν τους Ελληνοκύπριους θα έχουν πετύχει να αποκτήσουν νέα επιχειρήματα για να πείσουν το διεθνές ακροατήριο για την τουρκική καλή διάθεση.

Πόσο έτοιμη είναι άραγε η ελληνική πλευρά για μια τέτοια «επικοινωνιακή καταιγίδα» από την πλευρά της Τουρκίας; Κι ας μην ξεχνούμε ότι η ευρύτερη περιοχή χαρακτηρίζεται από υψηλή αστάθεια, οπότε μια ενέργεια του Ερντογάν η οποία θα αποσκοπεί στο να πείσει, ανέξοδα επί της ουσίας, τη διεθνή κοινότητα ότι συνδιαλέγεται με έναν υπεύθυνο, λογικό και ισχυρό περιφερειακό δρώντα, ο οποίος έχει ειρηνικές διαθέσεις και όραμα για το μέλλον της περιοχής. Πέραν της αίσθησης απειλής που αισθάνεται η Τουρκία, στο πλαίσιο της οποίας εντάσσεται και η αναίρεση της πολιτικής της απέναντι στο Ισραήλ και η αναζήτηση συμβιβασμού, η συνέχιση της προβολής μιας συναινετικής εικόνας στο εξωτερικό, εξυπηρετεί τους τουρκικούς σχεδιασμούς.

Κατά συνέπεια, η ελληνική πλευρά οφείλει να προετοιμαστεί κατάλληλα και να είναι σε θέση να αρθρώσει λόγο ο οποίος θα εξυπηρετήσει το εθνικό συμφέρον, αποφεύγοντας με κάθε τρόπο να δώσει εύκολες νίκες στην Τουρκία, η οποία οικοδομώντας προσωπείο «προβάτου», θα μπορέσει να κερδίσει χρόνο ώστε να προωθήσει τον πάγιο σχεδιασμό της σε μεταγενέστερο και καταλληλότερο χρόνο.