Η θρησκεία τυφλώνει

Από το Μαρικάκι

Όπου «θρησκεία» η «ελεύθερη» αγορά στην κρυφή λατρεία της οποίας έχει πέσει εδώ και χρόνια ο Χρυσοχοϊδης αλλά τώρα, νιώθει ηθικά απελευθερωμένος για να το παραδεχτεί.

Σύμφωνα με την συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα», για του λόγου το αληθές, η πολιτικοιδεολογική ταυτότητα του «σοσιαλιστή» για τον ίδιο δεν ήταν παρά μια στενάχωρη «ταμπέλα», πίσω από την οποία λέει «δεν κρύφθηκα ποτέ», όπως δεν κρύφθηκε «πίσω από δογματισμούς και κενά συνθήματα» για να επιβεβαιώνει την εν λόγω ταμπέλα.

«Για μένα» συνεχίζει στην ίδια συνέντευξη «ΠΑΣΟΚ και Κεντροαριστερά είναι συνώνυμα της ευθύνης, τηςέξυπνης προσαρμογής, των αποτελεσμάτων, της τόλμης, του σεβασμού των δικαιωμάτων του μη προνομιούχου, της παραγωγής πλούτου που επιστρέφει στην κοινωνία. Αν πρέπει να ακουγόμαστε διαφορετικοί για να σώσουμε την πατρίδα, μην αμφιβάλλετε ότι θα το κάνουμε».

Απεταξάμην τον σοσιαλισμό (ήτοι «ταμπέλα», «δογματισμοί» και «κενά συνθήματα»); Απεταξάμην…

Κεντροαριστερά (και κατ’ επέκταση «αριστερά), λοιπόν είναι ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή, ο καθένας δίνει ό,τι ορισμό του γουστάρει και το παρελθόν διαγράφεται μονοκοντυλιά στην εποχή του νεοΠΑΣΟΚ με τη μνήμη ψαριού.

Έτσι, εύκολα, (νομίζουν) μπορούν να ξεστομίζουν δηλώσεις του τύπου:

«Ουσιαστικά αποφασίστηκε η αποσοβιετοποίηση του κράτους και η δημιουργία ενός νέου ισχυρού οικονομικού προτύπου με χαρακτηριστικά του την εξωστρέφεια, τον δυναμισμό και την καινοτομία»!

Αυτή ήταν η πανηγυρική δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας (μετά το χτεσινό υπουργικό της ντροπής), που προς το παρόν το μόνο πεδίο Ανταγωνιστικότητας που γνωρίζει είναι αυτό των διαγκωνισμών με τους συναδέλφους του για την δήλωση με την μεγαλύτερη θρησκοληπτική τυφλότητα ή με το μεγαλύτερο θράσος.

Στην πραγματικότητα εκουσίως ή ακουσίως, με έναν ανυπόστατο κραυγαλέο χαρακτηρισμό απέκρυψε το κραυγαλέο του πραγματικού συμβάντος. Αντί να πει «ιδιωτικοποίηση» του κράτους απλώς χρησιμοποίησε έναν όρο μεγαλύτερης, κατά τον ίδιο, αρνητικής ιδεολογικής φόρτισης!

Όχι ότι εμείς πιστεύαμε ότι ο Μιχάλης και άλλοι σαν κι αυτόν είναι σοσιαλιστές οι άνθρωποι. Ούτε είναι θέμα αμετροέπειας. Την ώρα που πουλάνε τη χώρα αφού προηγουμένως ξεπουλήσανε το έμψυχο υλικό της, δεν θα περιμέναμε να το «σώσουν» με πιο ταπεινές και συμμαζεμένες δηλώσεις, που να μην προκαλούν τη λογική τουλάχιστον…

Η έκπληξη αφορά το μέγεθος της απόστασης που χωρίζει αυτούς τους ανθρώπους από την πραγματικότητα σε βαθμό που να σκέφτεται κανείς ότι η αγοραία τύφλωσή τους έχει αποσυντονίσει σοβαρά το ένστικτο επιβίωσης. Γιατί το ερώτημα είναι έχει άραγε «αύριο» και προοπτική προσωπικής επιβίωσης, εντός της χώρας, όλο αυτό το δελφιναριό, που σήμερα σκίζει τις σάρκες του για τον μελλοντικό θώκο της εξουσίας; Της εξουσίας του «τοποτηρητή» για να εξηγούμεθα…

Πηγη