Η Ελλάδα διεκδικεί αναδρομικά... ψυχικής οδύνης

Υπό μια έννοια, οι στιγμές που βιώνουμε έχουν τελολογικό χαρακτήρα. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, δεν είναι μονάχα η Ελλάδα που σε πληγώνει. Το αυτό υφίστασαι από τον διπλανό σου, τον γείτονα, τον συνάδελφο, τον φίλο, και μάλλον, πάνω απ’ όλα, από τον εαυτό σου. Μια Ελλάδα που πληρώνει ληξιπρόθεσμες οφειλές, στον εθνικό αποπροσανατολισμό του 1981, τότε που ο.....
Ανδρέας υποσχέθηκε Αλλαγή, και εννοούσε… προς το χειρότερο.

Η Ελλάδα του 2011, είναι σαφώς το αποτέλεσμα της συναισθηματικής και πολιτικής επένδυσης των Ελλήνων σε ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίστηκε ως Κίνημα, σάρωσε σαν λαίλαπα αξίες και ιδανικά, «διάβασε» τα εθνικά απωθημένα ολόκληρων γενεών, και όρισε ως προτεραιότητες το δήθεν, τις αυταπάτες, το… έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε.

Η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ είναι μια χώρα που δημιούργησε μια εικονική πραγματικότητα. Επειδή έτσι μας βόλευε. Επειδή, στο τέλος κάθε μέρας, αισθανόσουν πολύ καλύτερα με το να παραπέμπεις στο απώτερο μέλλον αυτό που έπρεπε να είχε γίνει από την προηγούμενη. Χτίσαμε μύθους, και τους ζήσαμε. Και τώρα που εκ των πραγμάτων είμαστε υποχρεωμένοι να αντικρίσουμε την εκκωφαντικά αποστομωτική πραγματικότητα, προσευχόμαστε να μας δοθεί… επιμήκυνση. Που δεν θα αφορά μόνο τον χρόνο αποπληρωμής δανεικών, τα οποία πιστεύαμε ότι θα αποδειχτούν… αγύριστα, αλλά και τη βιωματική ανάγκη να βρεθούμε και πάλι, εκεί που ήμασταν… πριν ξυπνήσουμε. Να ζούμε τους μύθους μας.

Φανταστείτε να μην είχαμε μπει καν στην Ενωμένη Ευρώπη. Τότε που ο Εθνάρχης Καραμανλής μας τόνισε ότι έπρεπε να μάθουμε να κολυμπάμε, και εμείς… φτιάχναμε πισίνες για να απολαμβάνουμε τη χαλάρωσή μας.

Εδώ που φτάσαμε, προφανώς και πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε, να συμπεριφερόμαστε και να ζούμε αλλιώς. Αν θέλουμε να υπάρξουν στο μέλλον γενεές, οι οποίες θα διεκδικήσουν το δικαίωμα σε μια εθνική ρεβάνς, για μια Ελλάδα που παρέμεινε από το 1981, καλά κρυμμένη στη συνείδησή μας.

Υπάρχει φυσικά το ορατό εμπόδιο του πως θα πείσουμε τους Ευρωπαίους και υπερατλαντικούς δανειστές μας, ότι αξίζουμε κι άλλες ευκαιρίες. Κι άλλες διευκολύνσεις. Κι άλλα «δεν βαριέσαι» από την πλευρά τους, μπροστά στη δική μας ασυνέπεια. Ίσως το κλειδί να προσγειώθηκε στα χέρια μας τις τελευταίες μέρες, και εμείς να μην έχουμε κατανοήσει ακόμη τη δύναμή του.

Να τους δείξουμε τα χαρτιά της προσφυγής των πρώην βουλευτών, οι οποίοι ζητούν να τους αποδοθούν αναδρομικά 80 εκατομμυρίων ευρώ. Σήμερα. Στη συγκυρία που βιώνουμε όλοι. Και ας ελπίσουμε ότι το… ψυχολογικό σοκ που θα αισθανθούν οι δανειστές μας, μόλις συνειδητοποιήσουν… ποιοι νομοθετούσαν και ασκούσαν εξουσία στην Ελλάδα, όλα τα προηγούμενα χρόνια, θα είναι αρκετό για να τους κάνει… να μας απαλλάξουν.

Δεν είναι και λίγο να προσδιορίζεται ως εθνικό όραμα της καθημερινότητάς σου, να γίνεις… όταν μεγαλώσεις, τέως βουλευτής. Και να διεκδικήσεις με τη σειρά σου, αναδρομικά. Ίσως έτσι οι ξένοι συνειδητοποιήσουν ότι, και εδώ που φτάσαμε, θαύμα είναι… Και με τη σειρά τους δώσουν στην Ελλάδα διευκολύνσεις, ως αναδρομικά… ψυχικής οδύνης για τις ηγεσίες που είχαμε.

http://www.statesmen.gr