Απο σήμερα ξεκινάμε αυτό που σας είχα υποσχεθεί εδώ και κάμποσες μέρες, παρ'ότι το είχα προγραμματίσει για λίγο αργότερα όμως, η επιμονή αρκετών αναγνωστών που με τα email τους με παροτρύνουν να το ξεκινήσω το συντομότερο, με εκανε να αλλάξω γνώμη και να το ξεκινήσω τώρα, μιας και σήμερα, οι καιροί ού μενετοί.
Μια σειρά άρθρων-αφιερωμάτων σε μεγάλες προσωπικότητες Ελλήνων, που άφησαν έντονο το στίγμα τους στην πολιτική, κοινωνική οικονομική και καλλιτεχνική ζωή του τόπου μας. Ανθρωποι της Τεχνης, της διανόησης, της πολιτικής και της....
κοινωνίας, που μεγαλούργησαν με το έργο τους, αφήνοντάς το κληρονομιά και παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές Ελλήνων. Παραδείγματα ήθους και πολιτισμού για όλους εμάς που ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να γνωρίζουμε και να τα θεωρούμε ως πρότυπα στη σημερινή άδεια έποχη της Τζούλιας Α., της Ελένης Μ., της Ρούλας Κ., του Ηλία Ψ., Σάκη Ρ. και της SIRINA, που φιλοδοξεί να μετατρέψει τις κόρες, τις ανηψιές και τις αδελφές μας σε "πορνοστάρ", διδάσκοντάς τες με τον καλύτερο τρόπο μέσα απο τις ...εκπαιδευτικές της ταινίες που κατακλύζουν τα περίπτερα, χωρίς κανενός εισαγγελέα το αυτί να ιδρώνει. Μόνο το μάτι ίσως...
Ξεκινάμε με εναν πολύ μεγάλο Ανθρωπο, Πατριώτη και Ηθοποιό, τον Θανάση Βέγγο, που έφυγε σήμερα Τρίτη 5 Μαίου του 2011 στις 7 το πρωί, χάνοντας τη μάχη με το θάνατο μετά απο το οξύτατο εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη το Δεκέμβριο του 2010...
Ο Θανάσης Βέγγος, ο Καλός μας Ανθρωπος, δεν υπήρξε μόνον ένας απο τους λεγόμενους Μεγάλους Ηθοποιούς μιας μεγάλης γενιάς καλλιτεχνών. Υπήρξε ένα ΜΕΓΙΣΤΟ παράδειγμα Ηθους και Ανθρωπιάς για όλους μας. Η καλωσύνη του και η μεγάλη του καρδιά, είχε γίνει θρύλος στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πατρίδας μας. Δεν υπήρχε άνθρωπος της Τέχνης που να μην τον εκτιμούσε και να μην τον αγαπούσε.
Και το κυριώτερο, αυτόν τον Ανθρωπο, με ευλόγησε η Τύχη και τον ΓΝΩΡΙΣΑ κάποτε απο κοντά! Δεν θα πώς και πού, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει οτι αυτός ο μέγιστος Ανθρωπος μου έκανε την πολύ μεγάλη τιμή, να καθίσει μαζί μου και να μοιραστεί το ουζάκι και τη λακέρδα μαζί με το χταποδάκι λιαστό σε κάποια ελληνική παραλία, τον Αυγουστο του 1989...
Ο Θανάσης Βέγγος λοιπόν, ο καλός μας άνθρωπος, έφυγε κι αυτός για την Γειτονιά των Αγγέλων, εκεί όπου έχει μαζωχτεί τόσα χρόνια η ελίτ της ελληνικής διανόησης και της Τέχνης. Εκεί πια θα συναντήσει τους σπουδαίους και μεγάλους φίλους του, τον Δημήτρη Χόρν, τον Μάνο Χατζηδάκι, τον Φιλοποίμενα Φίνο, την Κατίνα Παξινού, τον Κώστα Χατζηχρήστο, τον Δημήτρη Μυράτ, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τη Τζένη Καρέζη, την Μελίνα... Ολοι τους εκεί, μια παρέα σπουδαίων Ελλήνων, που ίσως να περίμεναν τον Θανάση "τους" για να ξεκινήσουν μια μεγάλη παράσταση. Την τελευταία Μεγάλη Παράσταση στις γειτονιές του Παραδείσου...
Ο Θανάσης δεν υπήρξε ένας απλός κωμικός. Δεν ήταν μια απλή κωμική φιγούρα που γέμιζε με τη μορφή του μια ταινία ή ένα θεατρικό σανίδι, Υπήρξε η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ στο χώρο της Ελληνικής Σάτυρας και δεν είναι τυχαίο που ο επίσης μεγάλος ηθοποιός Αντονυ Πέρκινς τον χαρακτήρισε ως "ο Ελληνας Τσάρλυ Τσάπλιν".
Ηταν εκείνος που ενσάρκωσε τον ίδιο τον Ελληνα, που με το φιλότιμό του και την ανοιχτή του καρδιά, αγκάλιαζε όλον τον κόσμο και όλος ο κόσμος τον ποδοπατούσε. Ηταν ο προδωμένος Ελληνας, ο νοικοκύρης που φρόντιζε για όλους χωρίς να κρατάει τίποτε για τον εαυτό του ("Ο Παπατρέχας", "Πάρε Κόσμε") ο μετανάστης που δούλευε νυχθυμερόν στις φάμπρικες της Γερμανίας και που του φάγανε τα λεφτά ("Ο Τσαρλατάνος"), ο πατριώτης που συνελάμβαναν οι κατακτητές και τον βασάνιζαν αλύπητα ("Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση") ο μεροκαματιάρης που τα καθημερινά αδιέξοδα τον οδηγούν στη τρέλλα ("Θανάση πάρε τ' όπλο σου"), ο Θανάσης-Λαός, που βασανίζεται απο δύο Δικτάτορες για το ..."καλό του" ("Ο Θανάσης στη χώρα της Σφαλιάρας"), ο Ελληνας που δεν χάνει ποτέ τα όνειρα και τις ελπίδες του ("Ξένοιαστος Παλαβιάρης"), ο Ελληνας που - ως καταφερτζής και εφευρετικός - επιβιώνει ακόμη και στη μεγαλύτερη κόλαση του πολέμου ("Διακοπές στο Βιετνάμ"). Ο Θανάσης ο δικός μας, ο εαυτός μας ή καλύτερα, το σπουδαιότερο κομμάτι του εαυτού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου