Ο ΥΠΑΚΟΥΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ.....ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ !!!

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Αν η υπακοή ήταν ταυτισμένη με την υπευθυνότητα, ο άνθρωπος δε θα είχε σηκωθεί στα δυο του πόδια κι ο Γαλιλαίος θα είχε πεισθεί ότι η Γη είναι τόσο επίπεδη όσο ο εγκέφαλος των εξουσιαστών του. Αν η υπακοή ήταν κι υπευθυνότητα ο άνθρωπος θα ήταν άλογο ον ανίκανο να σκεφτεί και να επιλέξει. Διατυπώνω το αξίωμα μετά λόγου γνώσεως και θα μπορούσα να το υπερασπιστώ γράφοντας δέκα διδακτορικά σε διαφορετικούς τομείς με...
μούσα τον Προμηθέα, με αχίλλειο φτέρνα τα αισθήματα και με πίστη στον άνθρωπο τον ικανό για συλλογικά και υποκειμενικά θαύματα. Ομως, αυτός ο υποκριτικός θαυμασμός για την αυτοκρατορική, στυγνά καπιταλιστική Ιαπωνία, που εκφράζεται με όρους αγοράς επί των πτωμάτων του λαού της, μου φέρνει αναγούλα. Χτυπημένη η χώρα - ως γεωγραφικός και πολιτικός τόπος στα όρια του κράτους - από απίστευτης βιαιότητας φυσικά φαινόμενα και σχεδόν αποτελειωμένη από τη φρίκη της πυρηνικής ενέργειας, αφημένης, ως μέσο παραγωγής, αγαθό και εν τέλει εμπόρευμα, στα χέρια πολυεθνικών αντιλαϊκών εκ φύσεως αθλίων συμφερόντων, με εξοργίζει ως την ανάσταση και την επανάσταση της κυρίαρχης λογικής.
Θαυμάζουν την καπιταλιστική γύμνια που άφησε εκατομμύρια απογόνους της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι σε απόγνωση, με μια κούπα σούπα και μια φέτα ψωμί ανά τρία άτομα σεισμόπληκτα, τσουναμόπληκτα και ραδιενεργόπληκτα, οι ίδιοι που θαυμάζουν τη στήριξη του γιεν. Οι ίδιοι που συνεταιρίζονται με τους μοναρχοδικτάτορες του αραβικού κόσμου δεκαετίες τώρα, βάφοντας το πετρέλαιο κόκκινο απ' το αίμα των λαών, εξάγουν τη δημοκρατία που θέλει τους Ιάπωνες υπάκουα θύματα της αφροσύνης, εργαζόμενους - απεργούς στις γιγάντιες πολυεθνικές, και υπεύθυνους όσους υπακούουν στα συμφέροντα ψηφίσματα του ΟΗΕ, του Αραβικού Συνδέσμου μπλα, μπλα, μπλα, μπλα... Μπλιαχ, φαρισαίοι της ιμπεριαλιστικής οικονομοκρατίας των παράπλευρων απωλειών της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν.
Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές και απελπίζομαι πεισμώνοντας για την περιφρόνηση της λογικής ότι η καταστροφή των ανθρώπων και του μέλλοντός τους κυρίως στην Ιαπωνία είναι τεράστια απ' τη φύση αλλά εξουθενωτική απ' των ανθρώπων τα έργα, όπως τα φθηνά κερδοφόρα πυρηνικά τέρατα, η πολιτισμένη λύση επιβάλλει σιωπή για την εισβολή στο Μπαχρέιν, στήνει πόλεμο αλά Σερβία στη Λιβύη, ετοιμάζει ένα απέραντο Ιράκ μες στη Μεσόγειο και θέλει την Ελλάδα τόσο υπάκουη και τόσο ανεύθυνη ώστε να ανοίγει τη Σούδα στο έγκλημα το διαρκές του ωμού ιμπεριαλιστικού ολοκαυτώματος.
Τις εγκαυματικές σκέψεις τα λαμόγια του παιγνίου «ο φόνος φέρνει χρήμα» προσπαθούν να τις καταπραΰνουν με τα γιαούρτια του Πάγκαλου ωσάν όλοι να διαθέτουμε το νου του κουνουπιού που εξαϋλώνεται εκτός έλους. Αμείλικτα ερωτήματα φυτρώνουν σαν κάκτοι λυτρωτικοί που συγκρατούν νερό στην έρημο του επικερδούς χαλκείου:
Ποιος θυμάται την Παλαιστίνη τώρα; Την ιντιφάντα; Το τείχος των Ισραηλινών; Τους αιχμάλωτους της Δ. Οχθης και της Γάζας; Ποιος ΟΗΕ; Ποιο Σ. Ασφαλείας; Ποιος Αραβικός Σύνδεσμος;
Ποιος θα μιλήσει ΤΩΡΑ για τα πυρηνικά του Ισραήλ λίγο πιο κάτω απ' το τουρκικό Ακούγιου; Οι υπάκουοι στη διεθνή κοινότητα των αφεντικών ή μήπως οι ανυπάκουοι και γι' αυτό υπεύθυνοι λαοί της Γης;
Τώρα είναι η ώρα να νικηθεί ο θάνατος των λαών με ανυπακοή στη «φύση» του καπιταλισμού ανίκανου να σώσει τους ανθρώπους απ' τη φύση που δεν πολιτεύεται, δε δαμάζεται και αντιστέκεται στο βιασμό του κέρδους...

redship