Μακάρι η κυβέρνηση να φρόντιζε τους Έλληνες όσο τους λαθρομετανάστες

ΤΟΥ ΘΕΜΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Τη μέρα που έθαβαν τα παιδιά της ΔΙ.ΑΣ.,οι υπουργοί σφάζονταν για την «ΥΠΑΤΙΑ»
Αν αυτή η μεταμεσονύχτια άγρια σύγκρουση μεταξύ Ραγκούση και Βενιζέλου αφορούσε τις πολιτικές ευθύνες για το μακελειό
των ανεκπαίδευτων αστυνομικών με τα περιπολικά-ρημάδια, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και εποικοδομητική. Ομως είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι την ημέρα ακριβώς που κηδεύονταν τα δύο παλικάρια και ολόκληρο το σύμπαν βοά για τη διάλυση της Ελληνικής Αστυνομίας, οι υπουργοί φαγώνονταν για τη θεωρητική πιθανότητα να χαθεί η ζωή ενός λαθρομετανάστη της
«Υπατίας». (Κάτι που όλοι απευχόμεθα, φυσικά... 

Οι αρμόδιοι που ευθύνονται για τη μέχρι...
τώρα πορεία της υπόθεσης να αναλάβουν την ευθύνη. Να τους δώσουν τα παλιόχαρτα, αλλά να παραιτηθούν οι ίδιοι! Αλλωστε οι πρώτοι ή οι τελευταίοι είναι που μας εκβιάζουν ως έθνος;
Ή μήπως τις ίδιες υποχωρήσεις δεν κάνουμε αναγκαστικά σε απαγωγείς; Αν ήταν στο χέρι μου θα κοίταζα να ξεκουμπιστούν… σηκωτοί όλοι αυτοί από τη χώρα, αλλά τώρα είναι η πιο ακατάλληλη ώρα για να το παίζουμε αμείλικτοι.
Να λυθεί το θέμα αναίμακτα και δεν χανόμαστε... Αν το θέλουμε!) Ετσι κι αλλιώς εντείνεται η αίσθηση ότι αυτή η κυβέρνηση δείχνει να ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για τους ξένους που μπαίνουν λαθραία στη χώρα μας παρά για τους ίδιους τους Ελληνες, όπως προκύπτει επίσης και από άλλα θέματα που την απασχόλησαν αυτή την εβδομάδα: από τη μια βρήκε τρόπο για να παίρνουν πιο εύκολα… δάνεια οι μετανάστες κι απ' την άλλη, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις σοβαρών νομικών, πέρασε τους τριτοκοσμικούς νόμους να φυλακίζεται ο Ελληνας που δεν έχει λεφτά -μες στην τόση ύφεση- να ξεπληρώσει τα χρέη του στην εφορία. Τι συμπέρασμα βγάζω;
Οτι επειδή η κυβέρνηση, λόγω διεθνών συνθηκών, δεν μπορεί να εμφανίζεται και τόσο σοσιαλιστι-
κή απέναντι στους Ελληνες εν μέσω Ε.Ε. και ΔΝΤ, δίνει ρεσιτάλ τζάμπα «προοδευτικότητας» και
«αριστεροσύνης» για τους λαθρομετανάστες. Να μην απορεί, λοιπόν, εάν στο τέλος της μείνουν βασικά κάτι τέτοιοι να την ψηφίζουν, όπως φαίνεται άλλωστε και από το γκάλοπ μας.
Απορώ που… απορούν και εξίστανται με τι θράσος και… κακία (!!!) οι άγνωστοι με τα Καλάσνικοφ γάζωσαν τους δύο αστυνομικούς.
Και… γιατί όχι; Το έγκλημα ήταν προαναγγελθέν εδώ και καιρό. ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ τώρα η περιφέρεια αλλά και μεγάλες συνοικίες της Αθήνας βρίσκονται στο έλεος κάθε λογής αλλοδαπών και κυρίως στυγνών εγκληματιών που, δίχως ενδοιασμό, μπουκάρουν και καταληστεύουν σπίτια και οικογένειες
μέρα μεσημέρι, χτυπώντας μέχρι θανάτου και βιάζοντας ανυπεράσπιστες γριούλες, με τις κυβερνήσεις, τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ, ποτέ να μην αναγνωρίζουν το ΜΕΙΖΟΝ πρόβλημα ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ που αντιμετωπίζουμε, κυρίως λόγω αυτών των ανεξέλεγκτων κρουσμάτων από πλευράς διαφόρων λαθρομεταναστών. Αντί, λοιπόν, να γίνει και εκστρατεία πάταξης του εγκλήματος, το μόνο που ακούμε είναι για νόμους… ελάφρυνση των ποινών τους λόγω κορεσμού του Κορυδαλλού!
Τους πάνε οι αστυνομικοί για κλοπές στον εισαγγελέα και αυτός τους αφήνει ελεύθερους να
επανέλθουν… με τον κηδεμόνα τους σε τακτική δικάσιμο!!!
Και φυσικά… μην τους είδατε. Ραντεβού στα Τίρανα!
Ποιον κοροϊδεύουν, λοιπόν, και δήθεν κλαίνε για τους αδικοχαμένους πιτσιρικάδες της ΔΙ.ΑΣ.;
Μα όταν ο «μπάτσος» μεταφέρει ύποπτο ξένο στο Αστυνομικό Τμήμα κι εκείνος του τραβήξει
μήνυση ότι του ’ριξε και καμιά φάπα στον δρόμο, ο μεν ξένος αφήνεται ελεύθερος, το δε όργανο της τάξης τραβιέται σε ΕΔΕ, ποινές κ.λπ. κ.λπ.
Για να βγάλουν πιστόλι οι αστυνομικοί πρέπει να έχουν τη σύμφωνο γνώμη του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλιώς τους λιντσάρουν σαν «πιστολέρο». Από την άλλη, τα αστυνομικά οχήματα πάσχουν από καύσιμα διότι… έτσι αποφάσισαν διάφορα «υπο- τροïκανάκια» .
Οπως επίσης και τα νοσοκομεία δεν έχουν το απαιτούμενο ιατροφαρμακευτικό υλικό, ενώ και τα
σχολεία δεν έχουν καν παράθυρα.
Πάρα ταύτα εξακολουθεί να μου κάνει εντύπωση πως τα φαινόμενα πολιτικής αφασίας επαναλαμβάνονται: ενώ και ο τελευταίος πολίτης που επί Ν.Δ. ήξερε ότι δυο-τρεις συγκεκριμένοι υπουργοί είχαν μεταβληθεί, δικαίως ή αδίκως, σε αβάστακτα βαρίδια για τον ίδιο τον Καραμανλή, μόνο εκείνος δεν το καταλάβαινε και τους στήριζε δημόσια, μέχρι που ήταν πολύ αργά πια και
για τον ίδιο.
Το ίδιο ακριβώς, αλλά για πολύ διαφορετικούς λόγους (όχι για ζητήματα εντιμότητας,αλλά ειλικρίνειας και αποτελεσματικότητας), συμβαίνει σήμερα με δυο-τρεις «κορυφαίους» του Γ. Παπανδρέου: καλώς ή κακώς του έχουν γίνει σιδερένιες μπάλες στα πόδια ενώ ήδη περπατά πάνω σε κινούμενη άμμο. Οποιος δεν βλέπει ότι θα τον βουλιάξουν, εθελοτυφλεί.

Αμύνεσθαι περί Πάτρης