ΕΙΔΗ ΜΑΝΤΕΙΑΣ

 π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΡ. ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ


α) Εισαγωγικά

Μαντεία είναι η «προφητική δύναμη», με την οποία «προλέγει» κανείς το μέλλον. Υπάρχουν διάφορες μορφές μαντείας. Στη «Σολομωνική», που από τους αποκρυφιστές λογίζεται έργο του Σολομώντα, χωρίς βέβαια αυτό να έχει καμμία ιστορική βάση, αναφέρονται ποικίλες μορφές μαντείας, όπως με τη βοήθεια καθρέφτη, χρημάτων, καφέ, παπουτσιών, καρφίτσας, χαρτιού, ασπράδι αυγού, κοραλλιών, πολύτιμων λίθων, του Ηλίου, της Σελήνης, του χιονιού, των αστέρων, του νερού, του ατμού, της φωτιάς, του καπνού, του αέρα, δένδρων, πουλιών κ.ο.κ. (Η Σολομωνική, υπό Αντωνίου Πισσάνου, Αθήναι).

Στις τελευταίες δεκαετίες
η ποικιλόμορφη μαντεία κερδίζει έδαφος και στη χώρα μας. Είναι ενδιαφέροντα τα στοιχεία που προκύπτουν από γκάλοπ της εταιρείας Κάππα Research, που έγινε για λογαριασμό του περιοδικού Ταχυδρόμος στην Αθήνα και στον Πειραιά από 3-8 Ιουλίου 1992, σε δείγμα 555 ατόμων.

Στην ερώτηση πόσο παίρνουν υπόψη τους το ωροσκόπιο στις αποφάσεις τους, στις επιλογές τους και στο τι πρέπει να προσέξουν, απάντησαν με «πολύ» 3,25% με «αρκετά» 7,94%, «λίγο» 23,10% και «καθόλου» 58,84%. Στην ερώτηση, κατά πόσο πιστεύουν πως τα άστρα επηρεάζουν τις δραστηριότητές μας απάντησαν 11,55% με «ναι», 20,58% με «μάλλον ναι», 11,73% με «μάλλον όχι» και μόνο 46,21% με «όχι». Από τους ερωτηθέντες, ανεξάρτητα από το ποια σημασία δίνουν στα ζώδια 11,01% παρακολουθούν σχεδόν καθημερινά το ωροσκόπιο, 30,87% ευκαιριακά, 13,36% «αραιά και πού», 22,38% «πολύ σπάνια» και μόνο 16,97% δεν παρακολουθούν ποτέ το ωροσκόπιο.

Τό γκάλοπ έδειξε επίσης πως από τους ερωτηθέντες 15,70% πιστεύουν στη χειρομαντεία, 11,01% στα μέντιουμ, 14,98% στην καφεμαντεία. Στην ερώτηση «σας έχουν πει ποτέ το φλυτζάνι» απάντησαν με «ναι» 54,15%, ενώ 40,07% έχουν δεχθεί να τους ρίξουν τα χαρτιά και 8,30% πήγαν σε μέντιουμ (Ταχυδρόμος 29.7.1992).

Στη συνέχεια θα αναφερθούμε συνοπτικά στα κυριώτερα είδη μαντείας που εξαπλώνονται και στη χώρα μας.



β) Χαρτομαντεία

Πρόκειται για την τράπουλα Ταρώ (Τα-Ρώ = Βασιλικός Δρόμος). Η τράπουλα αυτή αποτελείται από 78 συμβολικές παραστάσεις· τη «Μεγάλη Αρκάνα (στα ιταλικά αρκάνα σημαίνει απόκρυφη) με 22 χαρτιά, που αποτελούν τα «μυστικά κλειδιά», τα οποία αντιστοιχούν στις εκφράσεις ή ιδιότητες του Θεού, και τη «Μικρή Αρκάνα», με 56 χαρτιά, που αντιστοιχούν στις ανθρώπινες σχέσεις.

Η ακριβής ιστορία της τράπουλας δεν είναι γνωστή. Υπάρχει η άποψη πως πατρίδα της είναι η Αίγυπτος. Οι παλαιοί Αιγύπτιοι είχαν 22 πίνακες διαλογισμού. Κάθε υποψήφιος ιερέας του ναού όφειλε να γνωρίζει τη σημασία των πινάκων αυτών. Κατά άλλη άποψη πατρίδα της τράπουλας είναι η Ινδία και τα χαρτιά της ήταν εξεικόνιση του θεού Βισνού. Διαφωνία υπάρχει και στο θέμα της μεταφοράς της τράπουλας στην Ευρώπη. Μερικοί υποστηρίζουν ότι αυτό έγινε από τους σταυροφόρους. Άλλοι πιστεύουν πως οι τσιγγάνοι ήσαν εκείνοι που έφεραν την τράπουλα ταρώ στη δική μας Ήπειρο. Σήμερα οι τεχνικές της τράπουλας χρησιμοποιούνται ευρύτατα από δυο κυρίως φορείς: από εσωτεριστικές ομάδες, που βλέπουν στην τράπουλα το «μυστικό κλειδί» για την κατανόηση της διδαχής τους και από τους τσιγγάνους, που χρησιμοποιούν την τράπουλα για μαντεία.

Στις ημέρες μας επιχειρείται νέα πρόσβαση στην τράπουλα ταρώ, με τη βοήθεια της ψυχολογίας του βάθους. Τα 22 χαρτιά εκλαμβάνονται ως εικόνες της ψυχής. Βαθειά στο εσωτερικό του ο άνθρωπος φέρει την ίδια πραγματικότητα, όπως απεικονίζεται και στα χαρτιά της τράπουλας ταρώ. Με την μυστική ανταπόκριση της κατάστασης της ψυχής με την τράπουλα, ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του και αναλύει αυτό που είναι μέσα κρυμμένο. Έτσι τα χαρτιά γίνονται καθρέφτης της ψυχής του ανθρώπου. Ο Erich Bauer γράφει χαρακτηριστικά:

«Στο παιχνίδι με την τράπουλα ταρώ ο άνθρωπος λαμβάνει απάντηση μέσω των χαρτιών που ξεσκεπάζει. Κάποιος παίζει ταρώ. Είναι ένας άνδρας που ρίχνει τα χαρ­τιά για να του δείξουν την αίτια της ζήλειας του. Ξεσκεπάζει το χαρτί XV-Το Διάβολο. Βλέπει το δαίμονα με τους δύο ανθρώπους, άνδρα και γυναίκα που είναι σ' αυτόν αλυσοδεμένοι. Η εικόνα τον συγκλονίζει. Χωρίς να ξέρει γιατί, αισθάνεται τη σχέση μεταξύ του αισθήματός του, της ψυχικής του κατάστασης και της εικόνας. Μήπως είναι αυτός και η γυναίκα του που είναι εκεί αλυσοδεμένοι; Μήπως είναι εξηρτημένος από εκείνην ή μήπως και οι δύο τυραννιώνται από ένα άγριο δαίμονα; Πώς μπορεί να ελευθερωθεί από τα δεσμά;

Ο άνδρας ερευνά τις αλυσίδες και μ' αυτό τον τρόπο ερευνά την ψυχή του. Ο συμβολισμός του χαρτιού κατευθύνει την έρευνά του, την αίσθησά του σε μιά εντελώς καθορισμένη κατεύθυνση. Παρατηρεί την παρούσα ζωή του στο φως του χαρτιού αυτού, που εξεικονίζει τον Διάβολο. Ο συμβολισμός του, η ατμόσφαιρα και ο ήχος της εικόνας βρίσκει ανταπόκριση στο βάθος της ψυχής του.

Τμήματα του παγόβουνου σπάζουν και εμφανίζονται στην επιφάνεια του ωκεανού. Ο άνθρωπος αποκτά συνείδηση της κατάστασής του... (Erich Bauer, Tarot. Quelle Therapeutischer Wandlung, Miinchen 1982, σ. 15).

Κατά τις εσωτεριστικές ομάδες το ρίξιμο των χαρτιών είναι είδος διαλογισμού, με την έννοια ότι δίνει κανείς στα χαρτιά ιδιαίτερη προσοχή. Χρειάζεται κατάλληλο μέρος κατά τον Ε. Bauer ένα μέρος που φυλάττει κανείς τα πράγματά του που είναι γεμάτα μυστήριο· μία εικόνα διαλογισμού, κρυστάλλινη σφαίρα, αλυσίδες, φυλαχτά, σύμβολα. Εκεί μπορεί κανείς να ρίξει τα χαρτιά, κατά προτίμηση το βράδυ ή τη νύχτα: «Άναψε ινδικά κεριά και (κανονικά) κεριά, άπλωσε το πανί του ταρώ, κάθησε μπροστά και άρχισε να συγκεντρώνεσαι και να εναρμονίζεσαι με το παιχνίδι. Κράτησε τα χαρτιά στα χέρια σου, διαπέρασε τα με την ενέργειά σου και πρόσεξε την αναπνοή σου.

Αν ρίχνεις τα χαρτιά για κάποιον άλλο κάθησε απέναντί του. Δώστου την τράπουλα και πες του να ανακατέψει καλά τα χαρτιά. Τότε ρίξε τα ανάποδα μπροστά του σε κυκλικό σχήμα. Τώρα πρέπει να συγκεντρωθείς απόλυτα στην ερώτησή του και να διαλέξεις με το αριστερό χέρι ένα χαρτί...» (Ε. Bauer, σ. 124).

Υπάρχουν πολλές «τεχνικές» στο ρίξιμο των χαρτιών και η καθεμιά χρησιμοποιεί ορισμένο αριθμό χαρτιών. Κατά μία τεχνική φανερώνει κανείς 7 χαρτιά και μ' αυτά δίδεται η «απάντηση» στο θέμα που απασχολεί τον «πελάτη». Η πληροφορία των χαρτιών αναφέρεται αντίστοιχα: 1. στο εγώ του ατόμου, 2. στο τι τον καλύπτει, 3. στο τι τον φοβίζει, 4. στο τι τον σπρώχνει, 5. τι του εναπομένει, 6. τι του επιφυλάσσει το μέλλον, 7. τι τον αναγκάζει να πέσει κάτω. Κατά μία άλλη «τεχνική» ρίπτονται 4 χαρτιά, που απαντούν αντίστοιχα στα ερωτήματα: 1. Ποιος είμαι, 2. Τι με προκαλεί, τι με τραβάει, 3. Πώς άντιδρώ στην πρόκληση, 4. Τι με ελευθερώνει και με λυτρώνει. Κατά άλλη «τεχνική» τα χαρτιά που ρίπτονται δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματα σε τρία επίπεδα: το συνειδητό, το ασυνείδητο, στο Κοσμικό.

Το «παιχνίδι» μπορεί να το «παίξει» κανείς για τον εαυτό του, για κάποιον άλλο ή μπορεί να γίνει και ως ομαδικό «παιχνίδι».

Η χαρτομαντεία στηρίζεται στην θρησκευτική πεποίθηση ότι με το ανακάτεμα των χαρτιών αυτά φορτίζονται με την «ενέργεια του πελάτη». Μ' αυτό τον τρόπο χορη­γείται στα χαρτιά η εξουσία προσδιορισμού του μέλλοντος. Η χαρτομαντεία, λένε οι οπαδοί της, χρησιμοποιεί το ενεργειακό πεδίο του πελάτη. Είναι το αποτέλεσμα των σκέψεων, των επιθυμιών και των διαθέσεών του. Έτσι η χαρτομαντεία αποτελεί «μηχανισμό ανάγνωσης» του μέλλοντος. Είναι ένας «καθρέφτης του μέλλοντος», όπως αυτό απεικονίζεται τη στιγμή που ασκείται η χαρτομαντεία.

Ο χαρτομάντης πιστεύει πως η τράπουλα μπορεί να δείξει τα μεμονωμένα γεγονότα της ζωής, πώς θα πάει η κατάσταση στο άμεσο μέλλον, αναφορικά με την εργασία, τις σπουδές, τα αισθηματικά προβλήματα, την οικογένεια κ.ο.κ. Δίδεται η υπόσχεση πως αν τα «μηνύματά» της ληφθούν σοβαρά υπόψη και γίνουν οι ανάλογες προ­σαρμογές και αλλαγές, οι προβλέψεις θ' αλλάξουν.

Η χαρτομαντεία είναι επικίνδυνη πρακτική για δύο λόγους: Διότι δημιουργείται εξάρτηση· ο πιστός της μεταφέρει την ευθύνη των αποφάσεων για όλα τα θέματα της ζωής του στους χαρτομάντεις· σ' αυτούς παραχωρεί τις αποφάσεις που πρέπει ο ίδιος να πάρει. Αυτό έχει απρόβλεπτες συνέπειες για την όλη ζωή του. Ο Ε. Bauer προτρέπει:

Ο απλός τρόπος να εξοικειωθείς με την τράπουλα ταρώ είναι το παιχνίδι με το χαρτί της ημέρας. Διάλεξε το πρωί, αμέσως μετά το ξύπνημα ένα χαρτί. Χρησιμοποίησε κατ' αρχήν τα 22 χαρτιά που νικούν και αργότερα ολόκληρο το παιχνίδι. Το χαρτί που τράβηξες είναι είδος καθοδηγητικού αντικειμένου. Τα γεγονότα της ημέρας, η πορεία των πραγμάτων, όλα αυτά παρατηρούνται στο φως αυτού του χαρτιού. Ανακαλύπτεις πώς το πνεύμα του τα-ρώ συντελεί στον προσδιορισμό της ημέρας. Διαλέγεις το χαρτί XVI, τον «Πύργο της καταστροφής» και πληροφορείσαι πως η ημέρα θα είναι κατά περίεργο τρόπο αποτυχημένη. Διαλέγεις το χαρτί ΙΧΧ, τον Ήλιο και η ημέρα θα είναι εύθυμη και ωραία» (σ. 124).

Εδώ βλέπουμε καθαρά την εξάρτηση που δημιουργείται· ο οπαδός του ταρώ ξεκινάει την ημέρα του με τα χαρτιά και «το πνεύμα του ταρώ» προσδιορίζει και αξιολογεί την «ποιότητα» της ημέρας. Αλλά εκτός από αυτό, η χαρτομαντεία μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα για άλλου είδους μαντείες και μαγικά τελετουργικά. Σ' αυτή την περίπτωση το θύμα θα αναζητάει όλο και σκληρότερα «ψυχοναρκωτικά».



γ) Καφεμαντεία

Η καφεμαντεία στηρίζεται στην πίστη πως το είδος των γραμμών, ο αριθμός των, οι διάφοροι σχηματισμοί και οι χρωματισμοί των στο φλυτζάνι του καφέ προσδιο­ρίζουν το μέλλον του πελάτη. Έτσι το θύμα κινδυνεύει να πέσει σε εξάρτηση, να προσαρμόσει τη ζωή του στα «δεδομένα» της καφεμαντείας, με απρόβλεπτες αρνητικές συνέπειες για τον ίδιο και την οικογένεια του. Μπορεί να πάρει λαθεμένες αποφάσεις, πέρα από κάθε λογική συνάφεια, και να προβεί σε ενέργειες ή παραλείψεις σημαντικές, με καταστροφικές συνέπειες. Έτσι λόγου χάρη α­ναφέρεται σε ανάλογο δημοσίευμα σε αθηναϊκό περιοδικό, ότι όταν στις γραμμές παρουσιάζονται «κυματισμοί», αυτό σημαίνει πως πρόκειται για «περίοδο με σκαμπανεβάσματα. Δεν είμαστε αποτελεσματικοί σ' αυτή την περίοδο της ζωής μας». Αν σχηματίζεται σταυρός, «δείχνει μεγάλη στενοχώρια, ασθένεια, κατάθλιψη...» (Θησαυρός 27.11.1990, σε. 49).

Αν κανείς πιστέψει σ' αυτές τις προγνώσεις και συμπεριφερθεί ανάλογα, θα δηλητηριάσει τη ζωή του και υπάρχει κίνδυνος να ζήσει αυτά τα γεγονότα, όχι επειδή τα πρόβλεψε η καφετζού, άλλά επειδή ο ίδιος, κάτω από την ψυχολογική κατάσταση της «πρόβλεψης» και της «βεβαιότητας», εδημιούργησε τις απαραίτητες συνθήκες, ώστε να συμβούν!



δ) Χειρομαντεία

Η χειρομαντεία συναντάται στους παλαιούς πολιτισμούς της Μ. Ασίας, της Περσίας και της Κίνας. Οι Άραβες τη χαρακτήρισαν «ακριβή επιστήμη». Κατά τον Α. Πισσάνο πρόκειται για «επιστήμη» που ανάγεται «εις τους προϊστορικούς χρόνους των Ινδών, των Αιγυπτίων, των Χαλδαίων και των Ελλήνων» (Αν. Πισσάνου, Χει­ρομαντεία. Μαγεία-Ιδεοπλασία, εκτοπλασία, αριθμοσοφία, Αθήνα 1977, σ. 7). Παρόμοια υποστηρίζουν ο Γ. Καραφουλίδης και η Ελίσαμπεθ Ντάνιελς Σκουάϊρ (Γ. Καραβουλίδη, Χειρομαντεία, Αθήνα 1980, σ. 13-16. Ε. Ντ. Σκουάϊρ, Χειρομαντεία, μετάφρ. Η. Σταυρίδη, Αθήνα 1976, σ. 17-25).

Στην Ευρώπη, κατά πάσα πιθανότητα η χειρομαντεία, έφθασε κατά τον Μεσαίωνα, μέσω τσιγγάνων. Σύντομα εξισώθηκε με τη μαγεία. Αποτέλεσμα ήταν, πολλοί οπα­δοί να οδηγηθούν στην πυρά από την Ιερά Εξέταση. Μεγάλος εκπρόσωπος της χειρομαντείας στην Ευρώπη αναδείχθηκε ο Γάλλος Desbarolles, ο οποίος την ανύψωσε σε «απόκρυφη επιστήμη». Κατά τα τέλη του ΙΘ' αιώνα, ένας αυθεντικός εκπρόσωπος της χειρομαντείας, ο κόμης Λουί Αμόν, αυτοονομαζόμενος Χείρων, έφερε την «απόκρυφη επιστήμη» σε σχέση με τον ινδουισμό. Σπούδασε στις Ινδίες, γνωρίστηκε με την Annie Besant και τον Σουάμι Βιβεκάντα και εξελέγη βασιλιάς των τσιγγάνων.

Οι χειρομάντεις συμπλέκουν την «επιστήμη» τους με την αστρολογία. Τα «όρη» της παλάμης είναι επτά, λέγουν, και το καθένα αντιστοιχεί με ένα από τους επτά πλανήτες (Αφροδίτη, Δίας, Κρόνος, Ήλιος η Απόλων, Ερμής, Άρης και Σελήνη). Ανάλογα μ' αυτές τις αντιστοιχίες, υπάρχουν επτά διαφορετικοί τύποι ανθρώπων.

Κατά την Madame Α. De Thebes, «Κάθε πλανήτης, αναλόγως της μαγνητικής του δυνάμεως προσδίδει ειδικήν δύναμιν εις το παιδί που γεννάται, ήτις δύναμις δημιουργεί το πεπρωμένον αυτού του παιδιού. Η δύναμις που αποκτά ούτω ο οργανισμός, φανερώνεται διά των γραμμών της παλάμης... Ούτω διά να μελετηθεί η τύχη, το πεπρωμένον, πρέπει κατ' αρχήν να εξετασθή η δοθείσα υπό των αστέρων επίδρασις πρώτον και κατόπιν να μελετηθούν αι γραμμαί της χειρός» (Madame Α. De Thebes, Χειρομαντεία, μετάφρ. Ταν. Σπινόσα, Αθήναι, σ. 7).

Κατά την Secile Sagne, «η παλάμη είναι μια ιδιαίτερη γλώσσα, μια σφραγισμένη είδηση, ένα μεγάλο τηλεγράφημα από σάρκα και αίμα, που μας πληροφορεί για ένα πρόσωπο...» (C. Sangne, Andlesen, Geheimnisvolle Kra-fte, Miinchen 1984, σ. 11). Η χειρομαντεία, όπως και η αστρολογία, θέλουν να προσφέρουν «περιεκτική όψη του δρόμου της ζωής μας, ένα πολύ ή λίγο, λεπτομερή χάρτη της ύπαρξής μας, που δείχνει τους κύριους κλάδους, τις ακτές τις οποίες μπορεί κανείς να φτάσει, τους επικίνδυνους δρόμους, τους βάλτους, που καλύτερα να τους αποφεύγει κανείς, πιθανά σημεία στάσης, τις διαταραχές, τις περιοχές ευφορίας» (C. Sagne, σ. 148).

Κατά την Joyce Wilson «η πραγματική αξία της χειρομαντείας έγκειται στο ότι μας βοηθάει να κατανοήσουμε το πεπρωμένο μας και... να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Βοηθάει στην επίγνωση των δυνατοτήτων και των ορίων μας, των ταλέντων μας και των περιορισμών μας...» (J. Wilson, Χειρομαντεία, μετάφρ. Τάσος Δαρβέσης, Θεσσαλονίκη, σ. 9). Οι χειρομάντεις θεωρούν τις γραμμές του χεριού ως το ορατό τμήμα του ατέλειωτα μπερδεμένου νήματος της Αριάδνης, που ενώνει το ασυνείδητο με το συνειδητό, την όλη μοίρα του ανθρώπου με την συγκεκριμένη στιγμή.

Η εικόνα που παρουσιάζουν τα χέρια, λέγουν, έχει μια διπλή ανταπόκριση, στο εσωτερικό του ανθρώπου και στο σύμπαν. Έτσι η τεχνική της χειρομαντείας μάς δίνει πληροφορίες που προέρχονται «από τα έσω» και από τη «Συμπαντική πραγματικότητα». Στον αποκρυφισμό, ο άνθρωπος αντιπροσωπεύει τον μικρόκοσμο του σύμπαντος (του μακρόκοσμου). Είναι το πεντάκτινο αστέρι, όπου το κεφάλι, τα δύο πόδια και τα δύο χέρια συμβολίζουν τις πέντε ακτίνες. Μέ τον ίδιο τρόπο λέγεται πως το χέρι αντιπροσωπεύει τον μικρόκοσμο στον άνθρωπο, όπου ο αντίχειρας και τα τέσσερα δάκτυλα συμβολίζουν τα πέντε σημεία (ακτίνες). Έτσι δεν πρέπει να φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι όταν κάποιος βλέπει μια παλάμη, είναι σαν να βλέπει ολόκληρη τη ζωή σε μικρογραφία» (J. Wilson, σ. 14).

Κατά τον Α. Πισσάνο ο χειρομάντης είναι ανάγκη να γνωρίσει τα «αστρικά σημεία», ώστε να μπορεί να τα βρίσκει «μέσα εις την παλάμην, εις το εξωτερικόν σχήμα της χειρός, εις τάς γραμμάς που την διασχίζουν... Αι γραμμαί της χειρός είναι το αλφάβητον, το οποίον μπορεί εύκολα να διάβαση ο μυούμενος εις την χειρομαντείαν, η οποία όταν γίνεται καλώς, είναι δυνατόν να προσφέρη μεγάλας υπηρεσίας εις εκείνους οι οποίοι ασχολούνται με αυτήν» (σ. 18).

Για τους χειρομάντες σημασία έχει το σχήμα και η δομή του χεριού, το μέγεθος των δακτύλων, το χρώμα, οι γραμμές, τα «όρη» κ.ο.κ. Κατά την C. Sagne, χέρι «σταθερό, χοντρό κοντό» σημαίνει: Η διάνοια του ανθρώπου είναι αδύνατη, το πρόσωπο ανιαρό, και διαπεραστικό. Έχει πνεύμα αργό και του λείπει η ζωντάνια. Δεν έχει ευαισθησία και κρύπτει μια ορισμένη ωμότητα. Αυτό μερικές φορές οδηγεί σε βιαιοπραγίες, που δύσκολα μπορεί κανείς να τις σκεφθεί και να τις ελέγξει· έχει έλλειψη φαντασίας. Αν το χέρι είναι και απαλό, το άτομο είναι μαλθακό και ευκολοεπηρέαστο» (σ. 19). Σκούρο χέρι σημαίνει πως ο κάτοχος του είναι χολερικός, επιθετικός, με τάση για ξεσπάσματα και βιαιοπραγία (σ. 22). Αν τα δά­χτυλα είναι «κοντά και χοντρά», έχουμε να κάνουμε με «περιορισμένης αντίληψης υλιστή» (σ. 27).

Όποιος έχει χέρι μεγέθους ανάλογου με τα άλλα μέρη του σώματος, είναι άνθρωπος ισορροπημένος, λέγει ο Πισσάνος. Αντίθετα, «εκείνος που έχει μακρύ χέρι είναι δόλιος, μικρόλογος, μανιακός και κακού χαράκτηρος άτομον. Τα μεγάλα χέρια... φανερώνουν πανούργον άνθρωπον και άρπαγα...»! (σ. 21-22). «Όταν η γραμμή της ζωής είναι κομματιασμένη εις το μέσον φανερώνει ότι ο άνθρωπος θα πεθάνη από θανατηφόρον δυστύχημα» (σ 40).

Κατά την Madame De Thebes αυτοί που γεννήθηκαν υπό την επίδραση του Δία «είναι τίμιοι... αγαπούν τις γυναίκες και απεχθάνονται το κακό» (σ. 12)· ο «Σταυρός» είναι σημάδι που συμβολίζει «την συντριβήν των ελπίδων του ατόμου» (σ. 42).

Κατά δημοσίευμα σε αθηναϊκό περιοδικό, αν το φούσκωμα στη βάση του αντίχειρα και το φούσκωμα κοντά στον καρπό κάτω από το μικρό δακτυλάκι είναι έντονα, αυτό σημαίνει πως το άτομο είναι «τεμπέλης και αναξιόπιστος». Απαλά, μεταξένια, με λεπτό δέρμα..., Διανοούμενος. Είναι ειλικρινής στην αγάπη του...». Αντίθετα: «Τραχιά, σκληρότερα χοντροφτιαγμένα... Δεν κατανοεί τα πιο εκλεπτυμένα πράγματα στη ζωή. Για να γίνουν ευτυχισμένοι, τους αρκεί απλό φαγητό, το αγαπη­μένο τους ποτό και συντροφιά όταν χρειαστούν... Κρύα... κρύα καρδιά. Προσβλέπουν στα χρήματα...» (ΚΑΙ, 15.5.1991).

Τα παραδείγματα που αναφέραμε αποδεικνύουν πόσο άδικη άλλά και καταστροφική μπορεί να είναι η στάση ενός πιστού της χειρομαντείας απέναντι στους άλλους. Αυτός που πιστεύει πως η προσωπικότητα εξεικονίζεται αμετάκλητα στη μορφή των χεριών και στις κινήσεις τους, υποτάσσεται στο «μοιραίο», συμπεριφέρεται ανάλογα, αλλά και ρυθμίζει τις σχέσεις του με άλλα πρόσωπα με μηχανιστικά κριτήρια.

Κατά τον Desbarolles οι γυναίκες που σύμφωνα με τη χειρομαντεία βρίσκονται κάτω από την επίδραση της Σελήνης «παραδίδονται εύκολα»· προδίδουν τον άνδρα τους «χωρίς να το θέλουν!» (Μ. Thebes, σ. 14). Για να συνδεθεί κανείς περισσότερο με κάποιον άνθρωπο που τον ενδιαφέρει, πρέπει να ερευνήσει τα χέρια του, συμβουλεύει ο Γ. Καραφουλίδης (σ. 27)· «πριν συνδεθείτε... δείτε τα χέρια του! Το σχήμα, το χρώμα τους ή το μήκος των δακτύλων και την απόσταση μεταξύ τους»· αυτά είναι εκείνα που δίνουν τις απαραίτητες «συστάσεις» για τον οπαδό της χειρομαντείας. Η χειρομαντεία γίνεται «οδηγός στην εκλογή συζύγου, στην ανατροφή των παιδιών» και στην «εκλογή της καριέρας» (Μ. Thebes, σ. 10).

Κατά την αντίληψη αυτή η μοίρα του ανθρώπου είναι προκαθορισμένη. Όταν γνωρίσουμε τα χέρια μας, γνωρίζουμε τη μοίρα μας, γιατί πάνω εκεί είναι ζωγραφισμένη. Η πραγματική αξία της χειρομαντείας έγκειται στο να μας βοηθήσει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, και μ' αυτόν τον τρόπο ν' αναπτύξουμε τις δυνατότητές μας, να παραδεχτούμε τα όριά μας», αναφέρει η Μαίρη Άντερσον (Χειρομαντεία, μετάφρ. Μάρω Θεοδώρου, Αθήνα 1980, σ. 8).

Οι χειρομάντεις υπόσχονται να «διαβάσουν» στο χέρι μας τη «γραμμή της μοίρας» ή το «κάρμα» από προηγούμενες ζωές, δεδομένου ότι κινούμεθα στον αποκρυφιστικό χώρο και η δοξασία της μετενσάρκωσης είναι κάτι το «δεδομένο» (βλ. Wilson, σ. 175). Έτσι μπορεί κανείς να προσδιορίσει το «χρέος», που είναι η «συμπλήρωση και ανάκτηση της χαμένης εμπειρίας στη ζωη μας», απολαμβάνει κανείς και την «κατακτημένη εμπειρία των περασμένων του υπάρξεων» (Wilson, σ. 176).

Εδώ βέβαια ο χειρομάντης δεν υπόσχεται την αποφυγή της «μοίρας», αλλά την γνώμη τού τι μπορεί κανείς να αναμένει από τη ζωή του και, επομένως, την κατάλληλη προετοιμασία να το δεχτεί χωρίς προσκόλληση ή ταύτιση. Σ' αυτό συνίσταται η ελευθερία του ανθρώπου!

Οι χειρομάντεις που υπόσχονται να βοηθήσουν τους «πελάτες» τους να αντιμετωπίσουν την «κακή μοίρα» τους οδηγούν σε πρόσθετη εξάρτιση. Ο Α. Πισσάνος γράφει για τους αρχαίους που πίστευαν πως με τα διάφορα «φυλακτά» μπορούσε κανείς να αποφύγει τα κακά και καταλήγει πως σήμερα οι χειρομάντεις πιστεύουν πως «είναι δυνατόν να κανονίση κανείς την ζωήν του όπως θέλη, αφού γνωρίση καλώς την σημασίαν των γραμμών του χεριού του». Ο ίδιος πιστεύει πως «η χειρομαντεία μας δείχνει τον δρόμον τον οποίον πρέπει να ακολουθήσωμεν διά το καλόν μας» (σ. 10).

Ο χώρος, στον οποίο αποδεικνύεται η χειρομαντεία ακόμη πιο επικίνδυνη είναι η υγεία. Σε σχετικό άρθρο Αθηναϊκού περιοδικού υπογραμμίζει πως οι αστρολόγοι μπορούν στα χέρια να «διαβάσουν» το ζώδιο του καθενός και να προσδιορίσουν «τη φύση των ασθενειών προς τις οποίες ο καθένας μας είναι επιρρεπής, καθώς και την εποχή που θα εκδηλωθούν». Αυτό, προστίθεται στο ίδιο άρθρο, «θα αποτελούσε πολύτιμο βοηθό ενός γιατρού στην έγκαιρη διάγνωση της αρρώστιας, αλλά και στη μέθοδο θεραπείας που θα ήταν προτιμότερη για τον ασθενή». Ένας τέτοιος προσανατολισμός του γιατρού εμπερικλείει ασφαλώς τεράστιους κινδύνους για την υγεία των ασθενών του. Έτσι η χειρομαντεία μπορεί πράγματι να γίνει δημόσιος κίνδυνος.

Οι θεωρητικοί της χειρομαντείας δεν διστάζουν να επικαλεσθούν και εδάφια από την αγία Γραφή. Έτσι ο Γ. Καραφουλίδης αναφέρει:

Αρκετά επίσης εδάφια της Βίβλου αναφέρονται στην εικασία, ότι το μέλλον ενός ανθρώπου μπορεί να είναι γραμμένο στις παλάμες του. Τα ίδια εδάφια εικάζουν επί­σης πως η χειρομαντεία ήταν γνωστή από τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης.

"Ο θεός σφραγίζει το χέρι κάθε ανθρώπου για να μπορεί να αναγνωρίζει το έργο του" (Βίβλος Ιωβ 37,7). "Το μήκος της ζωής ευρίσκεται στο δεξί χέρι. τα δε πλούτη και οι τιμές στο αριστερό" (Παροιμίες 3,6)» (σ. 14).

Όμως τα εδάφια αυτά δεν έχουν καμμία σχέση με τη χειρομαντεία. Στον Ιωβ γίνεται λόγος για τη θύελλα, που ξεσπά με αστραπές, βροντές και καταιγίδες και μ' αυτό τον τρόπο ο θεός «σφραγίζει» τα χέρια κάθε ανθρώπου, ώστε να γνωρίσει ο άνθρωπος την αδυναμία του, που αναγκάζεται να σταματήσει την εργασία του έξω στην ύπαιθρο και στους αγρούς. Μ' αυτό τον τρόπο γνωρίζουν οι άνθρωποι το έργο του θεού! Στο δεύτερο εδάφιο που αναφέρεται στο Παροιμ. γ' 16 (και όχι 6) ο Σοφός Σολωμών προσωποποιεί τη Σοφία του Θεού και λέγει πως δεν έρχεται με άδεια χέρια: δίδει ζωή και αιωνιότητα. στο δεξί της χέρι κρατάει «μήκος βίου και έτη ζωής» και στο αριστερό «πλούτο και δόξα». Το ότι εδώ δεν γίνεται λόγος για υλικό πλούτο και για επίγεια αγαθά φαίνεται καθαρά από τους προηγούμενους στίχους: «Το εμπόριον αυτής είναι καλύτερον παρά το εμπόριον του αργυρίου, και το κέρδος αυτής παρά χρυσίον καθαρόν. Είναι τιμιωτέρα πολυτίμων λίθων και πάντα όσα επιθυμήσεις δεν είναι αντάξια αυτής» (στίχ. 14-15).



ε) Αριθμολογία

Πρόκειται για αποκρυφιστικό σύστημα που πιστεύει στη δύναμη των αριθμών. Ονομάζεται και αριθμοσοφία ή αριθμομαντική.

Οι οπαδοί της βρίσκουν τις ρίζες της κίνησης στην Αρχαία Αίγυπτο και στον Πυθαγόρα, για τον οποίο οι αριθμοί είχαν κάποια μυστηριώδη δύναμη.

Η δοξασίες του Πυθαγόρα ήταν ένα ανακάτεμα ινδουισμού, καββάλα και άλλων αποκρυφιστικών στοιχείων. Δίδασκε τη μετενσάρκωση και ανεφέρετο στην αριθμοσοφία και στην κίνηση των άστρων. Για τον Πυθαγόρα το «σημείο» ταυτίζετο με τη μονάδα, η γραμμή με τη δυάδα, η επιφάνεια με την τριάδα, το στερεό με την τετράδα κ.ο.κ. Με τους αριθμούς ερμήνευε ολόκληρη την κοσμογονία. Το μηδέν ταυτίζεται με το Άπειρο, το ένα με την πρώτη αιτία, από την οποία προήλθαν τα πάντα και κατευθύνονται και πάλι προς το «Άπειρο». Τους αριθμούς χώριζε επίσης σε κατηγορίες, όπως, μονοί, ζυγοί, «αρτιόμορφοι ζυγοί» (αυτοί που διαιρούνται συνεχώς μέχρι να αφήσουν υπόλοιπο μηδέν, π.χ. ο αριθμός 64), «αρτιόμορφοι μονοί» κ.ο.κ.

Κάθε γράμμα του ονόματος, της ημέρας και της ώρας, μετατρέπεται σε αριθμό, με βάση τον «πυθαγόρειο πίνακα αριθμολογίας», οι αριθμοί προστίθενται αναμεταξύ τους, ώσπου να καταλήξει κανείς σε μονοψήφιο αριθμό ή στον αριθμό 11 ή 22. Έτσι μπορεί να βρει τον «αριθμό προσωπικότητας», τον «ερωτικό αριθμό» κ.ο.κ. και να προσδιορίσει ακόμη και τη μοίρα του.

Όμως στην πραγματικότητα καταλήγει στο συμπέρασμα πως υπάρχουν μόνο 11 «μοίρες». Ακόμη είναι σίγουρο πως με το αποκρυφιστικό αυτό σύστημα καταλήγει κανείς σε απόλυτη εξάρτηση και σε δυσάρεστες καταστάσεις. Η ζωή του δεν ρυθμίζεται πλέον με βάση την ελεύθερη προαίρεσή του, αλλά με βάση τους υπολογι­σμούς των αριθμολόγων.

Οι πιστοί στην αριθμολογία θεωρούν ότι με την τεχνική της μπορούν να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και να ανιχνεύσουν το χαρακτήρα των ανθρώπων που τους ενδιαφέρουν, ώστε να λάβουν τις ανάλογες αποφάσεις, λόγου χάρη όταν πρόκειται να εκλέξουν σύζυγο, δάσκαλο ή σχολείο για τα παιδιά τους, συνεργάτες, επάγγελμα πριν προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια.

Σύμφωνα με την αριθμολογία, κάθε ένας από τους πιο πάνω αριθμούς αποκαλύπτει την προσωπικότητα του ανθρώπου που τον κατέχει. Έτσι το ένα λογίζεται ο αριθ­μός του θεού, του Δημιουργού του Σύμπαντος. Είναι ο «αρσενικός αριθμός» και τα άτομα που ανήκουν σ' αυτό τον αριθμό επιθυμούν να είναι πάντοτε οι αρχηγοί σε ο­ποιαδήποτε προσπάθεια. Τα άτομα λοιπόν που έχουν αυτόν τον αριθμό είναι ισχυροί χαρακτήρες. Αντίθετα το δύο ανήκει στους θηλυκούς αριθμούς και έχει πολλές αρ­νητικές ιδιότητες. Έχει όμως δύο όψεις. Γι' αυτό και τα άτομα που ανήκουν σ' αυτόν μπορεί να είναι σεμνά και καλοσυνάτα, μπορεί όμως να είναι και το αντίθετο· ύπουλα και διπρόσωπα. Είναι εσωστρεφή και δεν εκδηλώνονται εύκολα.

Ο αριθμός έντεκα είναι ο αριθμός των 11 μαθητών που έμειναν πιστοί στον Χριστό. Είναι ο αριθμός των αποκαλύψεων. Τα άτομα που ανήκουν σ' αυτό τον αριθμό είναι ικανά να διδάξουν τους άλλους, γιατί κατέχουν υψηλότερο επίπεδο γνώσεως. Το δέκα είναι ο αριθμός όλου του κόσμου, του κάθε τι που υπάρχει και το ένα είναι ο αριθμός του θεού. Το άθροισμα αυτών των δύο κάμνει τον αριθμό 11. Γι' αυτό και ο αριθμός αυτός είναι το άθροισμα όλου του κόσμου και του θεού. Γι' αυτό και τα άτομα που ανήκουν σ' αυτό τον αριθμό είναι σπάνιες προσωπικότητες.

Στον αριθμό αυτό ανήκουν οι μεγαλοφυίες. Μπορούν να εξελιχτούν σ' όλους τους τομείς, να γίνουν μεγιστάνες του πλούτου, καλοί πολιτικοί. Κάτι ανάλογο είναι και ο αριθμός 22. Σ' αυτόν τον αριθμό βρίσκεται το μυστικό της δημιουργίας του Σύμπαντος από τον Θεό. Ολόκληρη η δημιουργία αποτελεί «22 πράγματα». Τα άτομα που ανήκουν σ' αυτόν τον αριθμό ξεχωρίζουν για τους υψηλούς των στόχους, που ταυτόχρονα τραβούν τα άκρα.

Για να γίνει κατανοητός ο κίνδυνος της εξάρτησης από την αριθμολογία, αναφέρουμε την ακόλουθη περίπτωση από δημοσίευμα στις Εικόνες» (28.2.1990, σ. 64). Εκεί παρατίθεται «Πίνακας των ζευγαριών» με τις δυνατότητες συνδυασμών και προσδιορίζεται η «αξία» και το μέλλον της σχέσης στον κάθε συνδυασμό. Για το συνδυασμό ΔΔ αναφέρεται: «Μια τέτοια σχέση θα μπορούσε να διατηρηθεί μόνο αν οι δύο ενδιαφερόμενοι ήσαν οι μοναδικοί επιζήσαντες πάνω στη Γη!».

Σε ένθετο του περιοδικού «Τηλέραμα», με τίτλο Αριθμολογία» και στο κεφάλαιο «Με ποιους αριθμούς ταιριάζετε» αναφέρεται:

1+1: Αυτό δεν είναι σχέση. Είναι καθημερινή εξάσκηση στο ζίου ζίτσου. Οι δύο απόλυτοι που κανείς δεν υποχωρεί. Κι ο καβγάς ακολουθεί τον καβγά αφού... κανείς δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα του. Χρειάζεστε πάντα έναν διαιτητή! Το μέλλον... αβέβαιο, εκτός κι αν ο ένας άπ' τους δύο αποφασίσει αντί να πάει με τα... νερά του αριθμού του, να πάει με τα νερά του άλλου.

1+2: Εσείς μάλιστα! Γεννηθήκατε ο ένας για τον άλλον. Ακόμα και στις διαφωνίες και στους καβγάδες σας, βρίσκετε έναν τρόπο να επικοινωνείτε. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε. Μπορείτε να έχετε την ιδανική σχέση αφού... «τα 'χετε βρει».

Τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν πως η συζυγική ζωή προσδιορίζεται με βάση τις δοξασίες της αριθμολογίας. Αν κάποιος βρίσκεται σε συνδυασμό που αξιολο­γείται αρνητικά από την αριθμολογία και γίνει οπαδός αυτής της αποκρυφιστικής τάσης, θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα, πως πρέπει να διαλύσει το γάμο του, γιατί δεν έχει κανένα νόημα η συνέχισή του, και να αναζητήσει άλλες λύσεις, αφού ο σύζυγος του ή η σύζυγος δεν είναι το μοναδικό άτομο του άλλου φύλου πάνω στη γη!

Ο πιστός της αριθμολογίας δεν κάνει ποτέ τίποτε, πριν συμβουλευθεί τους «συνδυασμούς» των αριθμών.

Όπως και να έχει το πράγμα, ο οπαδός της αριθμοσοφίας γίνεται απόλυτα εξηρτημένος και παραχωρεί τις αποφάσεις για τη ζωή του στον «πίνακα αριθμολογίας» και στα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ερμηνεία των συνδυασμών με βάση αυτόν τον πίνακα.



στ) Αστρολογία

Η αστρολογία ισχυρίζεται πως η τύχη του κάθε ανθρώπου είναι γραμμένη στα άστρα και με τη μελέτη των άστρων, σε σχέση με τον χρόνο της γεννήσεως του, μπορεί να προσδιοριστεί αυτό το «πεπρωμένο» με λεπτομέρειες.

Αλλά οι αστρολόγοι βεβαιώνουν πως μπορούν να «διορθώσουν» το πράγμα: «Παρά την επίδραση των αστέρων, ο άνθρωπος μπορεί να αντιδράση και να αλλάξη την μοίρα της ζωής του, αν αναπτύξη μέσα του τις ψυχικές δυνάμεις, που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση... Αν όμως αφήση τον εαυτόν του στις κακοτυχίες και δεν αντιδράση όσο πρέπει, θα καταστραφή» (Α. Πισσάνου, Η Σολομωνική, Αθήνα, σ. 31-32).

Με τον ισχυρισμό αυτό οι αποκρυφιστές καταβάλλουν προσπάθεια να κατοχυρώσουν το κερδοφόρο επάγγελμα του αστρολόγου σαν «κοινωνικό λειτούργημα». Οι αστρολόγοι ισχυρίζονται πως πρόκειται για «επιστήμη». Όμως η αστρολογία δεν μπορεί να λογιστεί επιστήμη. Ακόμη κι αν δεχτούμε τη θρησκευτική-αποκρυφιστική της θέση στην οποία θεμελιώνεται, πρέπει να πούμε πως και σ' αυτή την περίπτωση η επιστήμη οφείλει να απορρίψει την αστρολογία! (βλ. αναλυτικά Α. Αλεβιζοπούλου, Η αστρολογία στο φως της Ορθοδοξίας, Αθήνα 1995).

Η αστρονομία έχει αποδείξει πως τα τελευταία 2500 χρόνια ο άξονας της γης μετατοπίστηκε. Επομένως άλλαξαν οι συσχετισμοί με τα άστρα. Οι αστρολόγοι δεν φρόντισαν να προσαρμόσουν ανάλογα με την επιστημονική αλήθεια τα σημεία του ζωδιακού κύκλου. Έτσι τα «ζώδια» δεν επαληθεύονται. Αυτός λόγου χάρη που ισχυ­ρίζεται με βάση τις δοξασίες της αστρολογίας πως είναι Ταύρος, στο μεταξύ, με τον ακριβή υπολογισμό των αστρονόμων, έγινε Κριός και αυτός που ισχυρίζεται πως είναι Αιγόκερως στην πραγματικότητα είναι Τοξότης!

Τα ωροσκόπια υπολογίζονται με βάση την ημέρα της γέννησης. Όμως η ημέρα αυτή δεν είναι σταθερή και καθορισμένη έκ των προτέρων. Μπορεί, με μια επέμβαση του «γιατρού», να μεταβληθεί. Αυτό που έχει σημασία είναι η ημέρα της σύλληψης. Από την ημέρα εκείνη αρχίζει ο άνθρωπος να διαμορφώνεται και αυτή η ημέρα είναι σταθερή και δεν μεταβάλλεται για τον κάθε άνθρωπο ατομικά. Η εμβρυακή ζωή αρχίζει από τη στιγμή της γονιμοποίησης του ωαρίου από το σπερματοζωάριο!

Η αστρολογία προβάλλει την άποψη ότι από τα άστρα προέρχονται ποικίλες επιρροές, που προσδιορίζουν τη μοίρα των ανθρώπων, «σφραγίζοντας» τρόπον τινά τον καθένα με ειδική «σφραγίδα», κατά την ώρα της γεννήσεως του. Όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για «προβολές» του ίδιου του ανθρώπου.

Κατ' αρχήν τα ονόματα που σύμφωνα με τη δυτική αστρολογία δίδονται στους αστερισμούς, προέρχονται από την υποκειμενική αντίληψη που σχηματίζει ο άνθρω­πος για τα «φαινόμενα» και από τις πνευματικές και πολιτιστικές του αντιλήψεις. Ο αστρολόγος δεν ενδιαφέρεται για την πραγματική, αντικειμενική εικόνα των άστρων και των σχηματισμών των, αλλά για τη δική του υποκειμενική αντίληψη των πραγμάτων.

Έτσι ενώνει αυθαίρετα διάφορα ουράνια σώματα και φαινόμενα σε μία ομάδα, ακόμη κι αν η επιστήμη σήμερα απέδειξε πως δεν έχουν καμμία σχέση μεταξύ τους, και ανάλογα με τις νοητικές γραμμές που θα χρησιμοποιήσει σ' αυτή την ένωση, κινούμενος σ' ένα συγκεκριμένο πνευματικό-πολιτιστικό χώρο, δίνει και τα ονόματα των αστερισμών ή των πλανητών, π.χ. Μεγάλη Άρκτος, Σκορπιός, Ιχθείς, Υδροχόος, Ερμής, Αφροδίτη κ.ο.κ.

Πίσω από όλα τα αστρολογικά ονόματα και σύμβολα κρύβονται θεότητες και παραστάσεις από την αρχαία ελληνική ή ρωμαϊκή μυθολογία. Οι ιδιότητες των μυθολογικών αυτών προσώπων και θεοτήτων προβάλλονται τώρα στα άστρα και στους συνδυασμούς τους. Έτσι πίσω από τους πλανήτες και τα ζώδια κρύβονται οι αρχαίες θεότητες που «βρυκολακιάζουν» με την αστρολογία και έρχονται και πάλι να κυριαρχήσουν στη ζωή μας.

Τούτο γιατί οι ιδιότητες των αρχαίων θεοτήτων που «προβάλλονται» στους πλανήτες, σύμφωνα με τις αντιλήψεις της αστρολογίας, «προβάλλονται» στη συνέχεια στους ανθρώπους μέσω των ζωδίων στα οποία ανήκουν, ανάλογα με τους πλανήτες-θεότητες οι οποίοι λογίζονται «κυρίαρχοι» του πνεύματος του ανθρώπου, του σώματος και όλων των τομέων της ζωής, σύμφωνα με τις δοξασίες της αστρολογίας.

Η λεγόμενη «επιστήμη» της αστρολογίας θεμελιώνεται σε αποκρυφιστικές κοσμοθεωριακές αντιλήψεις. Το σύμπαν εκλαμβάνεται ως ενιαίος οργανισμός (απόλυτος μονισμός) και προβάλλεται η αποκρυφιστική δοξασία: «Όπως επάνω, έτσι και κάτω» (Περί αυτού βλέπε αναλυτικά τα προηγούμενα κεφάλαια αυτού του βιβλίου). Η αστρολογία είναι μία αντιχριστιανική θρησκεία που υπόσχεται στον άνθρωπο την αυτοπραγμάτωση, μέσα από αλλεπάλληλες μετενσαρκώσεις. Κάθε ζωή έχει ως σκοπό να αποκτήσει κανείς τη «γνώση», αφού μάθει το «μάθημά» του. Αυτό το «μάθημα» το μαθαίνει αφού μέσω του ωροσκοπίου γνωρίσει τι είναι γραμμένο γι' αυτόν στα άστρα και το «περάσει» με την ανάλογη «γνώση», ότι δηλαδή είναι απαραίτητο για την «εξέλιξή του». Έτσι οι αστρολογικές σχολές που κηρύττουν τις αντιλήψεις αυτές δεν διακρίνουν το καλό από το κακό, δεν προβαίνουν σε καμμία αξιολογική διάκριση. Όλα είναι γραμμένα στο ωροσκόπιο, όλα είναι καλά για την «εξέλιξη» του ανθρώπου, ακόμη κι εκείνα που σε μας φαίνονται κακά ή εγκληματικά.

Όμως σε άλλους πολιτισμούς (π.χ. στην Κίνα), οι αντιλήψεις για τα άστρα είναι διαφορετικές, οι ονομασίες των ζωδίων είναι διαφορετικές, οι «προβολές» διαφορετικές και επομένως οι «προβλέψεις» για τον καθένα διαφορετικές. Εκεί δεν γίνεται λόγος για Κριό, Ταύρο, Δίδυμους, Καρκίνο, Λέοντα, Παρθένο, Ζυγό, Σκορπιό, Τοξότη, Αιγόκερο, Υδροχόο και Ιχθείς, αλλά για Αρουραίο, Βούβαλο, Τίγρη, Λαγό, Δράκο, Φίδι, Άλογο, Πρόβατο, Πίθηκο, Πετεινό, Σκύλο και Κάπρο. Οι ιδιότητες αυτών των ζώων προσδιορίζουν «διά προβολής» τις ιδιότητες των ζωδίων, που με τη σειρά τους προσδιορίζουν τις λεπτομέρειες στη ζωή των ανθρώπων πάνω στους οποίους «κυριαρχούν».

Έτσι οι οπαδοί της αστρολογίας δεν πιστεύουν ουσιαστικά ότι τη ζωή τους την ρυθμίζουν τα άστρα, αλλά ότι η ζωή τους κυριαρχείται από τους αρχαίους θεούς ή από μυθολογικά πλάσματα. Αν σκεφθούμε πως σύμφωνα με την αγία Γραφή οι θεοί των εθνών είναι δαιμόνια, τότε οι οπαδοί της αστρολογίας υποτάσσονται σε δαιμονικές επιρροές.

Η αστρολογία είναι θρησκευτική άποψη, που κινείται έξω από το χώρο της χριστιανικής Εκκλησίας. Η αγία Γραφή απαγορεύει στους πιστούς να καταφεύγουν στους αστρολόγους (Δευτ. ιη' 10. Ησ. μζ' 13-14». Στο Λευϊτ. ιθ' 31 αναφέρεται χαρακτηριστικά. Ουκ ακολουθήσετε εγγαστριμύθοις και τοις επαοιδοίς ου προσκολληθήσεσθε, εκμιανθήναι εν αυτοίς· εγώ ειμί Κύριος ο Θεός υμών»· δεν θα ακολουθήσετε αυτούς που έχουν πνεύμα μαντείας, ώστε να μιαίνεστε ανάμεσα σ' αυτούς. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας!

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως η αστρολογία κάνει τους ανθρώπους εξηρτημένους και στο τέλος συμπεριφέρονται ακριβώς, όπως «προβλέπει» ο αστρολόγος! Ο πιστός της αστρολογίας δεν ταξιδεύει, αν δεν συμβουλευθεί το ωροσκόπιό του. Δεν παίρνει αποφάσεις, χωρίς να ρωτήσει τον αστρολόγο. Ερμηνεύει όλα τα γεγονότα με βάση τις κινήσεις των άστρων! Μια μητέρα που δεν τα πηγαίνει καλά με την κόρη της, με αποτέλεσμα το κορίτσι να εγκαταλείψει το σπίτι, δεν πολυνοιάζεται να αναζητήσει στον εαυτό της την αιτία- είναι πρόθυμη να πει: «το ωροσκόπιο μου δεν εναρμονίζετο με το ωροσκόπιο της κόρης μου»!

Αν κανείς «διαβάσει» στο ωροσκόπιό του, πως θάχει μια «φρικτή συνάντηση», τότε η όποια συνάντηση θα θεωρηθεί φρικτή, ακόμη κι αν πρόκειται για ευχάριστη συνάντηση. Γιατί ο πιστός της αστρολογίας δεν θα αντιδράσει προσωπικά στην παρουσία του επισκέπτη του, αλλά θα συμμορφωθεί απόλυτα με εκείνο που «διέταξε» το ωροσκόπιο. Παραδείγματα υπάρχουν άπειρα.

Το πράγμα γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνο, αν οι άρχοντες μιας χώρας παίρνουν αποφάσεις που αφορούν την τύχη της χώρας και το μέλλον του λαού, συμβουλευόμενοι αστρολόγους. Και ο κίνδυνος μεγαλώνει ακόμη περισσότερο, αν αυτοί δεν διευθύνουν τις τύχες μικρής χώρας, αλλά με τις αποφάσεις τους επηρεάζουν την ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Όπως είναι γνωστό, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρήγκαν υπέγραψε τον Δεκέμβριο του 1987 τη συμφωνία με τους Σοβιετικούς για τους πυραύλους μικρού βεληνεκούς νω­ρίς το μεσημέρι, αντί για το βράδυ, που είναι ο χρόνος υψηλής τηλεοπτικής ακροαματικότητας. Αργότερα έγινε γνωστό οτι αυτό συνέβη, επειδή οι αστρολόγοι-αποκρυφιστές τον πληροφόρησαν πως αυτή είναι η πιο ευνοϊκή γι' αυτόν ώρα. Ο Τομ Τίπεν, στην εφημερίδα «Ατλάντα Κονστιτιούσεν» σχολιάζει:

«Δεν ξέρω πως νοιώθετε εσείς, αλλά εγώ δεν βρίσκω πολύ καθησυχαστικό το γεγονός πως ο άνθρωπος που έχει το ένα του χέρι πάνω στο κουμπί του πυρηνικού πολέμου, έχει το άλλο του χέρι πάνω σε μια κρυστάλλινη σφαίρα» (Έθνος 15.5.1988).

Στη χώρα μας παρουσιάζονται κατά καιρούς αστρολόγοι και μάγοι, που ισχυρίζονται πως είναι «προσωπικοί (πολιτικοί) αστρολόγοι των πρωθυπουργών μας και της οικογενείας των και πως η επιδίωξη των είναι να θεσπισθεί επίσημα ο θεσμός του «αστρολόγου-σύμβουλου της Κυβέρνησης». Συγκεκριμένα ο Π.Π., «αστρολόγος, μέντιουμ και ιδιόμορφος πολιτικός σύμβουλος, όχι μόνο της πρωθυπουργικής οικογενείας αλλά και υπουργών, όπως ισχυρίζεται, είναι σαφέστατος... Για όσους μπαίνουν στο γραφείο του και περιεργάζονται τις αναμνηστικές φωτογραφίες του...»!!

Τέτοιοι αστρολόγοι αυτοτιτλοφορούνται «επιστήμονες» και «διπλωματούχοι», ενώ δεν διστάζουν να χαρακτηρίσουν συναδέλφους τους τσαρλατάνους και απαταιώνες. Όμως οι ίδιοι μπορούν να δώσουν ακόμη και «εγγυήσεις» για όσα «προβλέπουν». Έτσι ο Άκης Ρ. αναφέρει για τον εαυτό του:

«Διπλωματούχος Αστρολόγος από γονείς μεγαλυτέρων αστρολόγων της Ευρώπης αναλαμβάνω με μεγάλη υπευθυνότητα και γραπτή εγγύηση το οποιοδήποτε πρό­βλημα σας. Για να έχετε συνάντηση μαζί μου θα πρέπει να κλείσετε ραντεβού τουλάχιστον πέντε μέρες νωρίτερα. Γραφείο Αθηνών: Δέχομαι κάθε μήνα από 1-10... Ιωάννινα: Δέχομαι κάθε μήνα από 15-25... Μόναχο... Καναδά...».

Όμως ποιος γνωρίζει πως πουθενά, σε καμμία πολιτισμένη χώρα η αστρολογία δεν αναγνωρίζεται ως επιστήμη και κανένα ανεγνωρισμένο πανεπιστήμιο δεν δίνει «διπλώματα» αστρολογίας, ούτε διδάσκεται μάθημα αστρολογίας σε καμμία πανεπιστημιακή Σχολή. Τα λεγόμενα «πανεπιστήμια» που επικαλούνται οι αστρολόγοι ή οι «σχολές» (Faculty) και τα «Ινστιτούτα» είναι σωματεία που ιδρύθησαν από τους ίδιους για να αποκτήσουν στη συνέχεια τον τίτλο του «προφέσσορα» ή του «διπλωματούχου», του «προέδρου» ή του «πρύτανη»!

Από τις διάφορες ομάδες στη χώρα μας και τους μεμονωμένους αστρολόγους αναφέρουμε εδώ το «Διεθνές Αστροβιορυθμικό Κέντρο ΟΜ». Στοχεύει «στη συγκέντρωση γνώσεων πάνω στα ειδικά θέματα και τη μετάδοσή της σαν παροχή και πνευματική βοήθεια σε όποιον την έχει ανάγκη και την αποζητά» (πολυγρ. έντυπο).

Προβάλλει το διαλογισμό «στον κοσμικό ήχο ΟΜ». Επίσης διαθέτει «αστρικό φυλαχτό» και αναλαμβάνει την ανάλυση προσωπικού ζωδίου με αμοιβή 2000 δρχ.

Καταρτίζει ωροσκόπιο «με μεταφυσικές προεκτάσεις και πρόγνωση 5 ετών». Όμως γι’ αυτό το σκοπό είναι ανάγκη να γίνει προσυνεννόηση «κι απ' ευθείας επαφή με αστροφιλόσοφο του Κέντρου».

Το Κέντρο παρέχει ακόμη «αναλυτικές οδηγίες χρήσεως τράπουλας ΤΑΡΩ», όμως κοστίζουν 3000 δρχ., ενώ οι οδηγίες για τη χρήση του ξύλινου εκκρεμούς (Pentulum) με «βέβαιη πρόγνωση» τιμώνται 5000 δρχ. Για επαγγελματικά ζητήματα 7000 δρχ. Σημειώνεται ακόμη πως τα φυλαχτά του Κέντρου έχουν «ειδικές ιδιότη­τες για επιτυχία», ιδιαίτερα σε ζητήματα αισθηματικά, υγείας, σπουδών και κοστίζουν μόνο 1000 δρχ. το καθένα. Άλλο προϊόν που διατίθεται από το Κέντρο στην καταναλωτική αγορά είναι κασέττα με την τεχνική διαλογισμού με 100 δρχ.... (Οι τιμές αναφέρονται στο έτος 1989). (Αναλυτικά για την Αστρολογία βλ. βιβλίο μας Η Αστρολογία στο φως της Ορθοδοξίας, Αθήνα 1995).

Μερικοί προβάλλουν ως επιχείρημα το ότι υπάρχουν επιδράσεις των φάσεων της σελήνης στη φύση και ιδιαίτερα στις καλλιέργειες. Από αυτό συμπεραίνουν πως εί­ναι φυσικό να υπάρχουν παρόμοιες επιδράσεις και στον άνθρωπο.

Κατ' αρχήν πρέπει να σημειώσουμε πως οι αποκρυφιστές δεν σταματούν στην ύπαρξη τυχόν επιδράσεων μεταξύ των ποικίλων σωμάτων, τα οποία έχουν ασφαλώς φυσική ερμηνεία. Απολυτοποιούν το πράγμα κηρύττοντας πως τα πάντα στη φύση είναι αποτέλεσμα επιδράσεων κοσμικών δυνάμεων και αλληλοεπιδράσεων, αυτό περιλαμβάνει και τον ίδιο τον άνθρωπο.

Αλλά αυτό προϋποθέτει πως και ο άνθρωπος είναι αποκλειστικά και μόνον φυσικό ον, υποκείμενο στους παγκόσμιους νόμους που δρουν τυφλά. Αυτό όμως είναι λανθασμένο. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα αλλά και ψυχή, η οποία δεν υπόκειται σε παρόμοιους νόμους, όπως η λοιπή δημιουργία του Θεού. Ο άνθρωπος, ως σώμα έχει βέβαια φυσικές λειτουργίες. Όμως η ψυχή του ανθρώπου δεν αποτελεί «κομμάτι» αυτού του κόσμου, αλλά εικόνα του Θεού, που οδηγεί στο «καθ' ομοίωσιν», στην εκπλήρωση του βαθύτερου νοήματος της ζωής του ανθρώπου.



στ) Runs

Νέο είδος μαντείας είναι το λεγόμενο ρουνς. Σε μικρά πετραδάκια ή κομμάτια από ξύλο επικολλούνται ή ζωγραφίζονται ειδικά σύμβολα, στα οποία δίδεται ορισμένη σημασία. Αυτός που ασχολείται μ' αυτό το είδος της μαντείας χαράσσει δύο ομόκεντρους κύκλους, κάθεται στο μέσον και ρίχνει τα πετραδάκια πίσω του. Αυτά που θα πέσουν μεταξύ των δύο κύκλων προσδιορίζουν το μέλλον του. Αλλά υπάρχουν και άλλοι τρόποι της ίδιας «μαντικής» τεχνικής. , * ,

Και αυτή η μαντεία τρομοκρατεί τους οπαδούς της και τους καθιστά έξηρτημένους. Έτσι σε περιοδικό του αποκρυφιστικού χώρου αναφέρεται για ένα συγκεκριμένο σχέδιο προειδοποιεί:

«Γεγονότα ανεξάρτητα από τη θέλησή σας θα αναστατώσουν τα σχέδια αυτού του χρόνου. Αρρώστια, θάνατος, γάμος, Γέννηση. Νέα που αφορούν τα προηγούμενα. Πόλεμος. Εποχή γονιμότητας».



Π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΡ. ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ



ΝΕΟΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ
ΤΕΥΧΗ 11ον-15ον
ΝΕΟΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ, ΟΥΦΟλογία, Πνευματισμός, Μεντιουμισμός, Μαντεία, Παραψυχολογία, Πνευματιστικές ομάδες και επιχρειρήσεις στην Ελλάδα