H ΛΕΣΧΗ BILDERBERG

Η ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ...

Το 1952, ο Πολωνοεβραίος Τζότζεφ Ρέντινγκερ, πρόεδρος της οργανώσεως «Πανευρωπαϊκή Κίνηση» πρότεινε την ίδρυση ενός αμερικανοευρωπαϊκού οργανισμού για την ανταλλαγή απόψεων επί των διεθνών εξελίξεων, σε υψηλό επίπεδο, με σκοπό την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των 2 ηπείρων, όπως τονίζει ο Γ. Γεωργαλάς στο βιβλίο του «Κοσμοεξουσιαστές».
Η «πρόταση, προφανώς έγινε κατόπιν εντολής και έτσι οδήγησε στην ίδρυση μιας «Λέσχης» για την υλοποίηση της. Σε αυτήν πρωτοστάτησαν οι αδελφοί Ροκφέλλερ (Νέλσον και Ντέηβιντ), ο..
δισεκατομμυριούχος Χάουαρντ Χιούζ, ο ιδρυτής της C.I.A Άλλεν Ντάλλες, η ιταλική μασονική (σκοτικού δόγματος) Προπαγκάντα – Ντούε (Ρ-2) με ηγέτη τον μαφιόζο Λίτσιο Τζέλι κ.α. Ως προθήκη χρησιμοποιήθηκε ο βασιλικός σύζυγος της Ολλανδίας πρίγκιψ Βερνάρδος που ανέλαβε και πρόεδρος της δεκαμελούς Γενικής Γραμματείας της κινήσεως.

Η ιδρυτική διάσκεψη συνήλθε τον Μάιο του 1954 στο ξενοδοχείο «Μπίλντεμπεργκ» του Όστερμπεκ της Ολλανδίας. Μετείχαν οι Χ. Τρούμαν, Α. Ντάλλες, Μπρόξιο (γ.γ ΝΑΤΟ). Α. Τζέλι, εκπρόσωποι πολυεθνικών, βιομηχανιών όπλων, τραπεζικών ομίλων, μεγάλων Μ.Μ.Ε. Σχεδόν όλοι μασόνοι σκοτικού τύπου. Πρόκειται για «διαπλοκή» μεγάλου κεφαλαίου – μασονίας – μυστικών υπηρεσιών – πολιτικών – Μ.Μ.Ε – μαφίας υπό την ηγεσία των Η.Π.Α, όπου εδρεύουν οι περισσότερες πολυεθνικές, τα μεγάλα Μ.Μ.Ε και ο τεκτονισμός σκωτικού τύπου.
Οι «συναντήσεις», η διάσπαση και η οργάνωση της
Στην ιδρυτική σύσκεψη, αποφασίσθηκε η σύγκλιση ετησίων «συναντήσεων», στις οποίες τα μόνιμα μέλη της «Λέσχης» και οι εκάστοτε καλεσμένοι τους θα αντήλλασσαν απόψεις επί των διεθνών πραγμάτων…!
• Από τότε η «Λέσχη» συνεδριάζει κάθε χρόνο για 3 ημέρες, αλλά ενίοτε και εκτάκτως, κάθε φορά σε άλλη χώρα, ώστε να υπογραμμίζεται ο οικουμενιστικός χαρακτήρας της.
• Πριν από κάθε σύνοδο συνέρχεται «προσυνεδρίαση» από τα μόνιμα μέλη της «Λέσχης», η οποία καταρτίζει τον κατάλογο των προσκεκλημένων και την ημερήσια διάταξη της συνόδου.
• Στις συναντήσεις των Μπίλντεμπέργκερς, συζητούνται μεγάλα προβλήματα κατά τρόπο σφαιρικό( από οικονομικής, στρατιωτικής, διπλωματικής, πολιτικής και κάθε άλλης πλευράς) και συνάγεται μια «πρόταση», με σκοπό «ενημερωτικό». Κατά το καταστατικό της Λέσχης όλοι μετέχουν ως ιδιώτες, εκθέτουν ελεύθερα τις απόψεις τους που θεωρούνται «προσωπικές γνώμες» και δεν λαμβάνονται αποφάσεις. Φυσικά, ουδέποτε καλούνται να εκθέσουν τις απόψεις τους πρόσωπα που έχουν λάβει αντιοικουμενιστικές θέσεις σε οποιοδήποτε πεδίο – οικονομικό, πολιτικό, γλωσσικό, πολιτισμικό ή θρησκευτικό. Κατά τα άλλα δεν αποκλείεται κανείς για τις πολιτικές του τάσεις…! Στην «Λέσχη» συνυπάρχουν φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, συντηρητικοί, σοσιαλδημοκράτες, σοσιαλιστές. Καλύπτει ολόκληρο σχεδόν το φάσμα του πολιτικού διπολισμού ( δεξιά – αριστερά) με αποκλεισμό των αντιοικουμενιστών. Οι ακροδεξιοί αποκλείονται ως «εθνικιστές» και οι κομμουνιστές ως αντιτιθέμενοι στην Pax Americana. Η «Λέσχη» περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό μασόνων, αλλά και μη μασόνους.
Τα μη μέλη καλούνται για 2 λόγους:
1. Να προσφέρουν κάλυψη ή κύρος.
2. Να διαπιστωθεί αν προσφέρονται για ένταξη και προώθηση.
Φυσικά, η «Λέσχη» είναι «δημοκρατική», δηλαδή υπέρ των κοινοβουλευτικών καθεστώτων δια των οποίων ελέγχονται ευχερέστερα οι χώρες μέσω χρηματοδοτούμενων κομμάτων και προεκλογικών εκστρατειών, κατευθυνόμενων Μ.Μ.Ε, διαφθοράς και κυβερνητικών κρίσεων. Για αυτό και είναι κατ’ αρχήν εναντίον των δικτατοριών και καταδίκασε αμέσως το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδος (1967 – 1974).
• Το 1954, στο Όστερμπεκ της Ολλανδίας η Λέσχη «πρότεινε» την ανατροπή του τότε «αριστερού» καθεστώτος του προέδρου Άρμπενθ στην Γουατεμάλα, το οποίο προσπαθούσε να περιορίσει την κυριαρχία των βορειοαμερικανικών «καρτέλ» στην χώρα και κυρίως της «Γιουνάϊτεντ Φρούτ Κόμπανυ», η οποία ήλεγχε την παραγωγή φρούτων και μαζί τους σιδηροδρόμους, τις μεταφορές, τα λιμάνια, το εξαγωγικό εμπόριο της χώρας. Πράγματι ακολούθησε ένοπλη εισβολή αντικαθεστωτικών στην Γουατεμάλα και ο Άρμπενθ ανατράπηκε…!
• Το 1959, η Λέσχη συνήλθε στο Γιεσίλκοφ της Τουρκίας και «εισηγήθηκε» την ανεξαρτητοποίηση της Κύπρου με αποκλεισμό της Ενώσεως. Ακολούθησαν οι συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, με τις οποίες ιδρύθηκε ελληνοτουρκικό-κυπριακό κράτος.
• Το 1963, στις Κάννες, οι «Μπίλντεμπεργκερς» επέκριναν την πολιτική του προέδρου Κέννεντυ στο Βιετνάμ και στην Κούβα. Πέντε μήνες αργότερα, ο Κέννεντυ δολοφονήθηκε.
• Το 1995 στο Μπύργκενστοκ της Ελβετίας συζητήθηκε το θέμα « Η παγκόσμια κυβέρνηση»…!
Η κοινή γνώμη πιστεύει ότι πολλές άλλες σημαντικές αποφάσεις – στροφές στις διεθνείς σχέσεις πάρθηκαν από τους «Μπίλντεμπεργκερς». Οι αποφάσεις όμως λαμβάνονται αλλού, χωρίς δημοσιότητα και «προσκεκλημένους». Στους «Μπίλντεμπεργκερς» απλώς ανατίθεται η προπαρασκευή της παγκόσμιας κοινής γνώμης, όταν αυτό κρίνεται σκόπιμο, ώστε να αποδεχθεί ευκολότερα την πραγμάτωση τους. Η «Μπίλντεμπεργκ», η «Τριμερής», η «Σιών», το «Συμβούλιο Διεθνών Υποθέσεων» κ.λπ. είναι εκτελεστικά όργανα, υψηλού επιπέδου, αλλά πάντως εκτελούν, δεν αποφασίζουν. Σε αυτά ανατίθενται αποστολές, όπως η μελέτη των ήδη ειλημμένων αποφάσεων, η επεξεργασία των λεπτομερειών της εφαρμογής τους, η επισήμανση των πιθανών επιπτώσεων κ.λπ.
Η Λέσχη υπέστη σοβαρά πλήγματα με αποκαλύψεις που έγιναν σε βάρος της όπως η ανάμειξη της στο σκάνδαλο Λόκχηντ, που υποχρέωσαν σε παραίτηση τον πρίγκιπα Βερνάρδο και τον πρωθυπουργό της Ιαπωνίας, καθώς και στην πολύκροτη υπόθεση της τεκτονικής στοάς Π-2 στην Ιταλία. Έγινε, επίσης, λόγος για ανάμειξη της σε δολοφονίες (Κέννεντυ), πραξικοπήματα (Βιετνάμ), πολέμους (Κύπρος, Άραβες – Ισραήλ) και για σχέσεις της με τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες». Τα εναντίον της πυρά κατευθύνονταν από ανταγωνιστικά κέντρα και κυρίως την Trilateral Committee. Αυτή προέκυψε από ρήξη που προκλήθηκε κατά την σύνοδο της Λέσχης, τον Μάιο του 1973 στο Σαλτσγκιομπάντεν της Σουηδίας. Οι διαφωνούντες προς τις «συντηρητικές» αντιλήψεις και μεθόδους της Λέσχης, «εκσυγχρονιστές», με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Ροκφέλλερ, απεχώρησαν και συγκρότησαν την Τριμερή Επιτροπή με συμμετοχή 325 μονίμων μελών (έναντι 30 της Μπίλντεμπεργκ) από Η.Π.Α, Ευρώπη, Ιαπωνία, (εξ ου «Τριμερής»). Ένας από τους «νεωτερισμούς» των «εκσυγχρονιστών» ήταν η ένταξη της Ιαπωνίας στα διεθνή υπερεθνικά κέντρα εξουσιασμού. Οι νεωτεριστές αποβλέπουν σε μια συνένωση των οικονομιών του Ειρηνικού, που θα περιλαμβάνει τις Η.Π.Α, την Ιαπωνία, την Ταϊβάν, την νότιο Κορέα, τη Σιγκαπούρη και την Αυστραλία. Επιμένουν μάλιστα ότι πρέπει να δοθεί προς αυτήν την κατεύθυνση μεγαλύτερη σημασία και προτίμηση έναντι της Ευρωπαϊκής.
Στη Διοίκηση της «Λέσχης» μετέχουν παράγοντες:
1. Οικονομικοί, όπως οι αδελφοί Ροκφέλλερ, οι Ανιέλι της FIAT, ο Λιοτάρ της Νεστλέ, ο Φόρεν της General Electric……!

2. Των Μ.Μ.Ε όπως διευθυντές ή αρχισυντάκτες του Foreign Affairs, της Monde, των Sunday Times…..!
3. «Πνευματικοί», στελέχη ΑΕΙ, κέντρων μελετών και άλλων συναφών ιδρυμάτων, όπως των πανεπιστημίων Χάρβαρντ, Οξφόρδης, της «Ενώσεως Σπουδών Ευρωπαϊκών Προβλημάτων» (Ιταλία), του «Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων» (Γερμανία)….!
4. Πολιτικοί και διπλωματικοί.
5. «Συνδικαλιστικοί»
6. Των «διεθνών οργανισμών», ΝΑΤΟ, ΟΟΣΑ….!
7. «Προσωπικότητες», όπως ο βασιλικός σύζυγος της Ολλανδίας πρίγκιψ Βερνάρδος, οι βασίλισσες της Ολλανδίας Βεατρίκη και της Ισπανίας Σοφία, λόρδοι, τ. Πρωθυπουργοί, υπουργοί…!

Απόσπασμα από το Βιβλίο "Η Ελλάδα αιμορραγεί"

http://ellinikiafipnisis.blogspot.com/2010/11/blog-post_3793.html