ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ
Φωτογραφική επιμέλεια ΧΡΟΝΟΣ
Ξεναγός αποστολής Ν.ΛΕΛΟΥΔΑΣ(ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΟΣ-Ε.Σ.Ε)
καθως και οι Γιάννης Αρσενιάδης,Ανδρές Θεοδωρόπουλος(Σπηλαιολόγοι)
Εκεί που τώρα δεσπόζει ένα μοναδικό μνημείο βιομηχανικής αρχιτεκτονικής και τεχνολογίας, πριν από εκατοντάδες χρόνια «ανάβλυζε» αργυρούχος μόλυβδος που στήριξε την Αθήνα. «Στους κλασικούς χρόνους, η "αργύρου πηγή" και ο "θησαυρός χθονός" αποτέλεσε τη βάση της άμυνας και του πολιτισμού της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Οι στοές για την εξόρυξη του αργυρούχου μολύβδου έγιναν οι ανοιχτοί δρόμοι της δύναμης και του μεγαλείου της»,
«Τα "ξύλινα τείχη", οι 200 νικηφόρες αθηναϊκές τριήρεις, αυτά τα "πλωτά τείχη" της ελευθερίας στη ναυμαχία της Σαλαμίνας κατά των.... Περσών, είχαν ναυπηγηθεί με πρόταση του Θεμιστοκλή από το ασήμι της λαυρεωτικής Μαρώνειας, σημερινής Καμάριζας. Το νόμισμα, οι "γλαύκες λαυρεωτικαί" κατά τον Αριστοφάνη και τα εξαίσια μνημεία της Αθήνας έχουν ως στέρεο βιομηχανικό κρηπίδωμα αυτήν την αργυρίτη γη. Θα έλεγε κανείς ότι ο χρυσούς αιώνας του Περικλέους είναι, από μιαν άποψη, ο αργυρούς αιώνας του Λαυρίου».
Από τον 3ο αιώνα π.Χ. αρχίζει η κάμψη της παραγωγής. «Το 563 μ.Χ., ο Σιλεντιάριος Παύλος, στον πανηγυρικό που εκφώνησε στα εγκαίνια της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, αναφέρει ότι η διακόσμησή της έγινε και με το ασήμι του Λαυρίου»
Επρεπε να περάσουν πολλοί αιώνες μέχρι τα μέσα του 19ου, οπότε το Λαύριο αναδείχτηκε σε σπουδαίο μεταλλευτικό-μεταλλουργικό κέντρο. Σύντομα, ο έρημος όρμος μετατράπηκε σε λιμάνι και η τεχνολογία έδειξε τη δύναμή της στις εγκαταστάσεις μεγάλων εταιρειών: της ιταλογαλλικής Ilarion Roux et Cie (1865-1873) της Εταιρείας Μεταλλουργείων Λαυρίου (1873-1917) και της γαλλικής Compagnie Francaise des Mines du Laurion (1875-1981).
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ποιο ήταν ακριβώς το μέρος της Αττικής που οι αρχαίοι ονόμαζαν Λαύριο. Ούτε οι αρχαίοι γεωγράφοι και συγγραφείς αλλά ούτε και οι έμπειροι ταξιδιώτες και περιηγητές και 17ου αιώνα μπορούν να λύσουν την απορία μας. Πολλοί πιστεύουν ότι η ονομασία προέρχεται από την αρχαία λέξη λαύρα που σημαίνει διάδρομος, ρύμη (στενός δρόμος) αλλά και φλόγα, δηλαδή τόπος γεμάτος στοές ή τόπος όπου καίνε φωτιές. Όπως και νάχει το θέμα, η πόλη του σημερινού Λαυρίου ονομαζόταν, μέχρι τουλάχιστον τα τέλη του 19ου αιώνα, Εργαστήρια ή Πόρτο Εργαστηράκια, και αργότερα πήρε το σημερινό της όνομα.
H συνέχεια του άρθρου εδώ
http://paysanias.blogspot.com/2010/11/blog-post_15.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου