συνέντευξη στον Δημήτρη Ζαφειρόπουλο
Πληροφορηθήκαμε ότι την περασμένη Παρασκευή, απετάχθη ένας αρχιφύλακας από την ΕΛΑΣ για λόγους που δεν αφορούν στην υπηρεσιακή του επάρκεια, αλλά στη θρησκευτική του συνείδηση. Χειριστήκατε την υπόθεσή του ως συνήγορος. Αληθεύει το γεγονός;
Αληθεύει πλήρως. Ο αρχιφύλακας Δημήτρης Ανδρεάκος, ένας υποδειγματικός καθ΄όλα αστυνομικός με 20ετή υπηρεσία στην ΕΛ.ΑΣ., χωρίς καμία πειθαρχική παράβαση και με ευδόκιμη θητεία, αποτάσσεται επειδή αρνήθηκε να παραλάβει την «κάρτα του πολίτη», την ηλεκτρονική κάρτα που η κυβέρνηση προωθεί και για τους υπόλοιπους από εμάς, εντός του 2011.
Πρόκειται για τη λεγόμενη «έξυπνη κάρτα» που θα περιέχει κωδικοποιημένα σε ηλεκτρονική μορφή, στοιχεία του κατόχου της;
Πρόκειται πράγματι για την κάρτα που θα ενσωματώνει όλα τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα ενός πολίτη σε ηλεκτρονική μορφή (barcode ή τσιπάκι ανάλογα με την τεχνολογία που θα υιοθετηθεί), στη διαχείριση των πληροφοριών των οποίων δεν θα έχει πρόσβαση ούτε καν ο φορέας τους! Δηλαδή το κεντρικό σύστημα θα διαχειρίζεται ένα πλήθος πληροφοριών του πολίτη (ΑΦΜ, ασφαλιστική ενημερότητα, στοιχεία περιουσιακής κατάστασης, στοιχεία ιατρικού φακέλου, καταναλωτικές συνήθειες κλπ), χωρίς ο ίδιος να έχει δώσει τη συγκατάθεσή του, ώστε να είναι ευχερέστερη από την εξουσία η «ταξινόμησή» των στοιχείων του και ο έλεγχός του σε κάθε έκφανση της δραστηριότητάς του εντός της κοινωνίας. Μιλάμε επομένως για την πλήρη «αριθμοποίηση» του φυσικού προσώπου και την οιονεί κατάργηση των ατομικών δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται από τον Αστικό Κώδικα και το Σύνταγμα, επομένως για μια ευθέως αντισυνταγματική και αντιδημοκρατική μεθόδευση, η οποία πρώτα θα εφαρμοστεί στα σώματα ασφαλείας και τον στρατό και στη συνέχεια στους πολίτες.
Πότε εισήχθη το εν λόγω νομοθέτημα; Από πότε τα σώματα ασφαλείας οφείλουν να προμηθευτούν την κάρτα;
Το νομοθέτημα αποτελεί μια από τις πιο επικίνδυνες παρακαταθήκες της κυβέρνησης της ΝΔ. Εισήχθη με τον νόμο 3655/2008 που έθεσε για πρώτη φορά τόσο σοβαρά, το θέμα της αριθμοποίησης του προσώπου μέσω του ΑΜΚΑ και της αδυναμίας για συναλλαγή, σε όποιον δεν ελάμβανε τον αριθμό. Σύμφωνα με το άρθρο 153 λοιπόν, «Ο Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ)... καθιερώνεται υποχρεωτικά ως αριθμός εργασιακής και ασφαλιστικής ταυτοποίησης όλων των πολιτών της χώρας. 2. Από την ίδια ως άνω ημερομηνία (Ιούνιος 2009) ουδείς δύναται να απασχοληθεί ως μισθωτός ή ως αυτοαπασχολούμενος, να ασφαλισθεί ή να καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές, να εκδώσει ή να ανανεώσει βιβλιάριο ασθενείας, να δικαιωθεί και να εισπράξει συντάξεις και γενικότερα πάσης φύσεως παροχές, επιδόματα και βοηθήματα, εάν δεν διαθέτει ΑΜΚΑ, ο οποίος αναγράφεται υποχρεωτικά επί όλων των ως άνω αντίστοιχων παραστατικών..» Αυτό το κατάπτυστο νομοθέτημα της Πετραλιά, αποτελεί τον προάγγελο της «κάρτας του πολίτη» του Ραγκούση, αφού υποχρεωτικά στην τελευταία, αναγράφεται ο ΑΜΚΑ ως αριθμός ταυτοποίησης του ατόμου. Ήδη οι αιτήσεις για τη χορήγηση της κάρτας, έχει ξεκινήσει από το 2009 για την ΕΛΑΣ και σύντομα αναμένεται να ολοκληρωθεί (πολλοί την έχουν ήδη παραλάβει) , ενώ έπεται συνέχεια για τα υπόλοιπα σώματα ασφαλείας και τον στρατό.
Υπάρχει συγκεκριμένη διαταγή της ΕΛ.ΑΣ. που αναφέρει τα τεχνικά χαρακτηριστικά της κάρτας που χορηγείται στους αστυνομικούς;
Υπάρχει και μπορεί κανείς εύκολα να την αποκτήσει από οποιαδήποτε υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ, αφού είναι αδιαβάθμητη. Στη διαταγή αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «...οι λοιπές τεχνικές προδιαγραφές ασφαλείας του Δελτίου Ταυτότητας, είναι απόρρητες, δεν δημοσιεύονται και τηρούνται στη διεύθυνση διαβατηρίων».
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι ούτε καν ο κάτοχός της μπορεί να γνωρίζει τι στοιχεία περιέχονται στην κάρτα του γι' αυτόν, τα οποία όμως γνωρίζουν άλλοι, αυτοί δηλαδή που έχουν πρόσβαση στο σύστημα.
Υπάρχει κάποια ηλεκτρονική ζώνη στην κάρτα;
Μα, γι'αυτό ακριβώς μιλάμε. Προβλέπεται η λεγόμενη «Μηχανικώς Αναγνωρίσιμη Ζώνη» (ΜΑΖ) η οποία θα περιέχει κωδικοποιημένα όλα τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του πολίτη, καθώς και άλλα στα οποία δεν θα έχει πρόσβαση και με τα οποία η διοίκηση θα την έχει «γεμίσει» προς δική της «διευκόλυνση».
Μήπως οι επιφυλάξεις που διατυπώνονται από τους υπόχρεους στην παραλαβή της κάρτας είναι υπερβολικές;
Όχι μόνο υπερβολικές δεν είναι, αλλά χλιαρές! Αν αντιλαμβανόταν κανείς τι σημαίνει η υιοθέτηση του συστήματος παρακολούθησης των πολιτών που σχεδιάζεται, θα εξοργιζόταν με την απάθεια των δήθεν «οργανώσεων πολιτών για τα ανθρώπινα δικαιώματα», των «καταναλωτικών ενώσεων» και των λοιπών «φορέων», που μόνο σκοπό έχουν να εισπράττουν επιδοτήσεις και να αερολογούν, ώστε να είναι αρεστοί στην εξουσία. Απαντώ: η υποχρεωτική παραλαβή της κάρτας, ιδίως όταν αυτή συνδέεται με την εκβιαστική απειλή της στέρησης του μισθού, της μη περίθαλψης, της μη παραλαβής φαρμάκων και της απώλειας των εργασιακών δικαιωμάτων του φέροντος, προσβάλλει ευθέως όχι μόνο τη θρησκευτική ελευθερία του ατόμου (δηλαδή την ευαισθησία της πλειοψηφίας των ορθοδόξων χριστιανών να μην ταυτοποιούνται με αριθμό αλλά με το όνομά τους), αλλά και τις ελευθερίες που πηγάζουν από την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου κλπ, που όλες, αποτελούν βασικές αρχές του Ελληνικού Συντάγματος. Η υποχρεωτική χρήση κάρτας λοιπόν ως απαραίτητης προυπόθεσης για την άσκηση πλήθους συνταγματικών δικαιωμάτων όπως η άσκηση του δικαιώματος στην εργασία (άρθρο 22 παρ. 1 Συντ.) αλλά κυρίως στην περίθαλψη (άρθρο 21 παρ. 3 Συντ.) κλπ, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος για την υποχρέωση της Πολιτείας στο σεβασμό της αξίας του ανθρώπου, όπως εξειδικεύεται ως φυσικό πρόσωπο από τις σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα (άρθρα 34,57- 59 ΑΚ) . Η απόδοση επομένως ενός μοναδικού και ισόβιου αριθμού που περιέχεται στην κάρτα με τη μορφή του ΑΜΚΑ, με τον οποίο γίνεται η αναγνώριση και ταυτοποίηση του προσώπου ως ατόμου σε όλες του τις συναλλαγές σε αντικατάσταση του ονόματος όπως αυτό καθορίζει την προσωπικότητά του (άρθρα 57,58 ΑΚ), μετατρέπει παράνομα και αντισυνταγματικά τον άνθρωπο σε αντικείμενο (αριθμό) και συρρικνώνει την ταυτότητά του σε μία «αριθμητική οντότητα», αποκλείοντας κάθε λοιπή αναγνωρίσιμη ιδιότητά του. Αυτή είναι, όπως εκτέθηκε ανωτέρω και η καθοριστική διαφορά αυτού του αριθμού από τους υπόλοιπους αριθμούς που απονέμουν η διοίκηση ή οι ιδιωτικοί φορείς για τη διευκόλυνση στις συναλλαγές (αριθμός ταυτότητας, διαβατηρίου, αριθμός ασφαλιστικού ταμείου, αριθμοί πρόσβασης σε τραπεζικά δεδομένα, κάρτες κλπ) ότι δηλαδή οι τελευταίοι είναι όλοι αντικαταστατοί και προσωρινοί , επ' ουδενί μάλιστα συγκαθορίζουν με τρόπο μόνιμο και ισόβιο το πρόσωπο που τους φέρει ή τους χρησιμοποιεί, ενώ η κάρτα και ο αριθμός που περιέχει είναι μόνιμος, ισόβιος και μη αντικαταστατός, οπότε η (άπαξ) απόδοση και χρήση του αντικαθιστά τα σημεία αναγνώρισης του φυσικού προσώπου με αριθμούς (αριθμοποίηση) που πλέον αποκτούν αυθύπαρκτη οντότητα στο κεντρικό σύστημα επεξεργασίας δεδομένων της διοίκησης ευρύτερα, εκμηδενίζοντας την προσωπικότητα. Εξάλλου, η δεύτερη καθοριστικής σημασίας διαφορά είναι ότι ενώ οι άλλοι αριθμοί είναι ως αντικαταστατοί και τυχαίοι, δηλαδή δεν ακολουθούν λογική αλληλουχία διάταξης, ο ΑΜΚΑ δεν αποτελεί τυχαία διάταξη αριθμών , αφού, οι πρώτοι έξι αριθμοί εκφράζουν την ημερομηνία γέννησης, άλλος το φύλο, ενώ οι λεγόμενοι «χαρακτήρες ελέγχου» εκφράζουν με τρόπο ευχερώς προσδιορίσιμο από το κεντρικό σύστημα επεξεργασίας, το ταμείο ασφάλισης και την κατάσταση ασφαλισμένου. Μελλοντικά δε, όπως έχει δηλωθεί, ο αριθμός θα επεκταθεί, περιλαμβάνοντας στην αριθμητική σειρά που θα αυξηθεί και έτερα προσδιοριστικά στοιχεία που θα παρέχουν περαιτέρω πληροφορίες και για άλλα προσωπικά στοιχεία του πολίτη (περιουσιακή κατάσταση, ακίνητα, κλπ) ώστε να καθίσταται... ευχερέστερη η... εξυπηρέτησή του από το Δημόσιο! Ακόμα όμως κι αν υποτεθεί ότι με την απόδοση της κάρτας επιδιώκεται δημόσιος σκοπός (δηλαδή η διευκόλυνση της αποτελεσματικής άσκησης των δικαιωμάτων με τη γρήγορη ταυτοποίηση των πολιτών), ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της αναγραφής και χρήσης με τον αντιδημοκρατικό τρόπο που εκδηλώνεται στο Νόμο (ουδείς δύναται...) αποτελεί παρέμβαση που πλήττει ευθέως την αξία του ανθρώπου και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας (άρθρο 5 παρ. 1 Συντ.), αφού αφαιρεί από τον πολίτη το δικαίωμα της επιλογής στη συναλλαγή του με τρίτους (Δημόσιο- ασφαλιστικούς φορείς, νοσηλευτικά ιδρύματα κλπ) και συγκεκριμένα τη δήλωση του ονοματεπωνύμου του και του πατρωνύμου, αφού αυτά πλέον δεν είναι αρκετά για να ολοκληρωθεί η συναλλαγή, εάν δεν υπάρχει ταυτόχρονα και η κάρτα!
Τι συνέπειες θα έχει όποιος αρνηθεί να την παραλάβει;
Θα τίθεται εκτός συναλλαγών, δηλαδή εκτός κοινωνίας. Με το πρόσχημα του «ελέγχου» των συναλλαγών για φορολογικούς λόγους, κανένας στην εξέλιξη του συστήματος, δεν θα μπορεί να αγοράσει, να πουλήσει ή με άλλο τρόπο να συμμετάσχει ως μισθωτός ή ελεύθερος επαγγελματίας στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου, αν δεν επιδείξει την κάρτα και δεν την περάσει από το μηχάνημα αναγνώρισης, που θα πιστοποιεί την ύπαρξή του, τις συναλλαγές του, την κίνησή του, την ίδια τη ζωή του. Ποιος θέλει να ζει σε μια τέτοια κοινωνία; Που είναι όλοι εκείνοι οι «συνήγοροι του πολίτη» που κόπτονται για τα δικαιώματα κάθε λαθρόβιας μειονότητας; Γιατί δεν μιλάνε; Μήπως τώρα επιβεβαιώνεται ο πραγματικός ρόλος που έπαιζαν τόσον καιρό και η άρρηκτη σχέση τους με την εξουσία;
Μιλήσατε μεταξύ άλλων για την πλήρη αντίθεση της κάρτας με τη θρησκευτική συνείδηση. Ποια είναι η θέση της επίσημης Εκκλησίας;
Η επίσημη Εκκλησία, σήμερα, είναι ηχηρά απούσα. Εκτός ολίγων φωτεινών εξαιρέσεων, του Μητροπoλίτη Πειραιώς, του Μητροπολίτη Καλαβρύτων, του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας και ορισμένων κληρικών, μεταξύ των οποίων του Αρχιμανδρίτη π. Σαράντη Σαράντου που ηγείται του αγώνα κατά της υιοθέτησης της κάρτας, κανένας δεν ασχολείται. Εδώ βέβαια, οφείλω να εξάρω τη στάση της Συνόδου των ΓΟΧ και της Μονής Εσφιγμένου, οι οποίοι, εκτός εξαιρέσεων, δίνουν εδώ και χρόνια πραγματική μάχη πάνω στο θέμα, αποτελώντας την αιχμή του δόρατος του αγώνα. Πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια των ιδεολογικοπνευματικών διαχωρισμών. Η κάρτα μας αφορά όλους, είτε πιστεύουμε είτε όχι, είτε αποτελούμε μέλος του πληρώματος της κρατούσας Εκκλησίας, είτε όχι. Παρά ταύτα, συμφωνώ με τη σκέψη ότι η κρατούσα Εκκλησία, που αποτελεί τον σημαντικότερο θεσμό της Ελληνικής Πολιτείας και μάλιστα με συγκεκριμένο συνταγματικά αναγνωρισμένο ρόλο, αντί να τυρβάζει περί άλλων, θα έπρεπε να κατευθύνει πνευματικά το ποίμνιό της, να εκδώσει εγκυκλίους που να αναλύουν επιστημονικά και πνευματικά το θέμα της κάρτας και να κατευθύνει τρόπους δράσης και αντίδρασης, όπως κάνουν άλλες Εκκλησίες, όπως για παράδειγμα η ρωσική. Η σιωπή είναι συνενοχή και σε καμία περίπτωση δεν εκλαμβάνεται, όπως λανθασμένα θεωρεί ο Αρχιεπίσκοπος, ως «πολιτική ανάμιξη». Η πολιτική ανάμιξη επέρχεται και με την αδράνεια και ασφαλώς παρεξηγείται ευκολότερα από μια ηχηρή πνευματική παρέμβαση που αποτελεί καθήκον της Εκκλησίας. Κλείνοντας το θέμα, οφείλω να πω για την ιστορία, ότι η Εκκλησία, έχει στο παρελθόν εκδώσει εγκυκλίους, επί μακαριστού Σεραφείμ, κατά της λήψης οποιασδήποτε κάρτας που αριθμοποιεί το φυσικό πρόσωπο και έχει προτρέψει κατά της παραλαβής της. Βρισκόμαστε δηλαδή κοντά στην υλοποίηση του φοβερού κόσμου του «Μεγάλου Αδελφού» που έχει περιγράψει στο ομώνυμο βιβλίο του ο Όργουελ ήδη από το 1948; Βρισκόμαστε ένα στάδιο πριν την τελική υλοποίηση του σχεδίου της παγκοσμιοποίησης, το οποίο υπηρετείται απόλυτα από την εφαρμογή της κάρτας αυτής. Ελπίζω να αντιδράσουν όλοι έγκαιρα, τώρα, ώστε να μην βρεθούμε στη θέση του ήρωα του βιβλίου που αναφέρετε, ο οποίος σε κάποια στιγμή αναφέρει: «Τελικά, το μόνο ελεύθερο κομμάτι που υπάρχει, είναι τα λίγα τετραγωνικά εκατοστά μέσα στο κεφάλι μου». Όπως έγινε γνωστό, άλλοι 20 αστυνομικοί θα περάσουν σύντομα από το πειθαρχικό, με την κατηγορία την απείθειας, καθώς αρνήθηκαν να παραλάβουν την "κάρτα του πολίτη". Το σύστημα θέλει να τους αποτάξει... Και η επίσημη Εκκλησία σιωπά, συνένοχη ουσιαστικά στο έγκλημα.
http://greeknation.blogspot.com/2010/10/blog-post_6316.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου