ΤΟΥ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΦΑΡΟΥ:Ἔρωτας καί γάμος: μυστήριο ἀγάπης
-Γιατί ὀνομάζουμε τόν γάμο μυστήριο; Τί τό μυστηριῶδεςἔχει;
Δέν τόν ὀνομάζουμε μυστήριοἐπειδή ἔχει κάτι τό ἀκατανόητο, ὅπως ἡ κοινόχρηστη σημασίαὑπονοεῖ. Μυστήριο εἶναι κάθε συνάντηση κτιστοῦ καίἀκτίστου, δηλαδή Θεοῦ ἀπό τή μιά καί ἀνθρώπου ἀπό τήνἄλλη.
Καί στόν ἐκκλησιαστικό γάμο ἔχουμε μιά τέτοια συνάντηση, ἤμᾶλλον μιά ἕνωση, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι μυστήριο ἡἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ ἤ ἡ Θεία Λειτουργία. Φυσικά, μία τέτοια συνάντηση ὑπερβαίνει τή δυνατότητα τοῦ μυαλοῦ μας νά τήν κατανοήση πλήρως...
-Μπορεῖτε νά ἐξηγήσετε περισσότερο πῶς συναντᾶται ὁΘεός μέ τόν ἄνθρωπο στόν γάμο;
Ὅπως ἀκριβῶς στή Θεία Εὐχαριστία. Ἐκεῖ προσφέρουμε τάὑλικά δῶρα μας (ψωμί καί κρασί) στόν Θεό καί Αὐτός μᾶς τάἐπιστρέφει ἁγιασμένα, ὡς Θεία Κοινωνία.
Ἔτσι καί στόν γάμο προσφέρουμε τούς ἑαυτούς μας στόν Θεόκαί τούς λαμβάνουμε πίσω ἁγιασμένους.
-Αὐτό τί σημαίνει στήν πράξη;
Γιά νά τό ἀντιληφθῆτε χρειάζεται νά θυμηθῆτε τό εὐαγγελικόἀνάγνωσμα πού διαβάζεται στήν ἀκολουθία τοῦ γάμου.
Πρόκειται γιά τό πρῶτο θαῦμα τοῦ Χριστοῦ, πού ἔγινε στήν Κανᾶ.
Ὅπως θά θυμᾶστε, ὅταν τελείωσε τό κρασί ὁ Χριστός ζήτησε νά γεμίσουν ἕξη πέτρινες στάμνες μέ νερό καί κατόπιν νά τόσερβίρουν.
Ἦταν πιά κρασί καί ὁ γαμπρός ἀπόρησε. Κάλεσε τόνὑπεύθυνο τοῦ τραπεζιοῦ καί τοῦ εἶπε:
"Ὅλος ὁ κόσμος βάζει στήν ἀρχή τό καλύτερο κρασί καίκατόπιν τό κατώτερο. Σύ γιατί κράτησες τό καλό γιά τότέλος;" (Ἰωάννη 2, 1-11).
Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων ὀνομάζονται σημεῖα, δηλαδή σημάδια μιᾶς ἄλλης πραγματικότητας. Στήν περίπτωση αὐτή ὁ Κύριος μᾶς δείχνει ποιά εἶναι ἡ φυσικήφορά τῶν πραγμάτων χωρίς τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί ποιά μέαὐτήν.
Χωρίς τήν συνάντηση Θεοῦ καί ἀνθρώπου στόν γάμο, ἡφυσική του πορεία εἶναι νά φθίνη καί νά κουράζεται.
Ὅταν πραγματοποιηθῆ ἡ ἕνωση αὐτή, ὁ φυσικός δεσμόςἐνσωματώνεται στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία, καίλαμβάνει δυναμισμό ἀπροσμέτρητο.
-Καί τόσοι γάμοι ἀνθρώπων πού δέν συνδέονται ἐνεργάμέ τήν Ἐκκλησία ἤ πού τελοῦν πολιτικό γάμο; Εἶναι καταδικασμένοι σέ φθορά καί συμβατικότητα; Ἡπραγματικότητα δέν τό ἐπικυρώνει αὐτό.
Πολύ σωστά. Στήν περίπτωση αὐτή ἀπομένουν οἱ φυσικές δυνατότητες καί οἱ καλές προθέσεις.
Οἱ ἄνθρωποι πού δέν βιώνουν τό γάμο ὡς μυστήριο εἶναιἐνδεχόμενο νά διαθέτουν πολλές φυσικές δυνατότητες καίπολύ καλές προθέσεις.
Ὅμως, χωρίς τή συνάντηση μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ αὐτές δέν γονιμοποιοῦνται.
Στηρίζονται βέβαια στήν ἀγωνιστικότητα τῶν δύο συζύγων, ἡὁποία μπορεῖ νά εἶναι ἀξιοπρόσεκτη, μπορεῖ ὅμως καί νάἐξαντληθῆ.
-Δηλαδή ὁ Θεός εἶναι ἐντελῶς ἀπών ἀπό ἕνα τέτοιο γάμο;
Ὄχι βέβαια.
Ὁ Θεός εἶναι παρών σέ κάθε καλή ἀνθρώπινη προσπάθεια καίτήν στηρίζει.
Αὐτό συμβαίνει καί μέ μή Χριστιανούς· πολύ περισσότερο μέβαπτισμένους.
Δέν περιμένει νά Τόν ἐπικαλεσθοῦμε γιά νά σπεύση σέβοήθεια.
Ὅμως, γιά νά καταλάβουμε τή διαφορά πρέπει νάἀνατρέξουμε πάλι στό ἀρχέτυπο τῶν μυστηρίων, τή Θεία Εὐχαριστία.
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἀγωνίζονται στή ζωή τους νάδιορθωθοῦν, ἤ ἄλλοι ἐπικαλοῦνται τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ, χωρίς ὅμως νά κοινωνοῦν Σῶμα Του καί Αἷμα Του. Δέν εἶναι τό ἴδιο.
Μέ τή Θεία Κοινωνία ὁ ἄνθρωπος προσέρχεται νάἐνσωματωθῆ στόν Χριστό ψυχοσωματικά "εἰς ζωήν αἰώνιον",ὄχι γιά νά γίνη ἁπλῶς καλός ἄνθρωπος ἀλλά γιά νά ἁγιαστῆκαί νά ζήση αἰώνια μαζί Του.
Τό ἴδιο καί στόν ἐκκλησιαστικό γάμο.
Αὐτός πού προσέρχεται μέ ἐπίγνωση δέν κάνει τίποτε ἄλλοἀπό τό νἀ Τοῦ ζητᾶ νά ἐνσωματώση τήν ἀγάπη του στή δικήΤου ἀγάπη, νά κάμη τήν ἀγάπη τῶν δύο νά ἀποκτήση μία ἄλλη ποιότητα πέρα ἀπό τή φυσική, ἀλλά καί νά ζήση αἰώνια. Θυμηθῆτε τή φράση πού λέγει ὁ ἱερέας στό τέλος τοῦἀρραβῶνα: "Βεβαίωσον αὐτούς τῇ παρά Σοῦ ἁγίᾳἑνότητι",
καθώς καί τήν ἄλλη στό τέλος τοῦ γάμου: "Ἀνάλαβε τούς στεφάνους αὐτῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου, ἀσπίλους καίἀμώμους καί ἀνεπιβουλεύτους διατηρῶν αὐτούς εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων".
Ἔτσι ὁ γάμος παίρνει κοσμολογικές καί ὀντολογικές διαστάσεις. Ὁ ἄνθρωπος φανερώνει ἐπάνω του τήν ἀλήθεια τοῦ κόσμου: τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου