Γράφει ο Γιώργος Σαρρής
Ο Μάνος Λοίζος δεν χωράει σε αναλύσεις και μεγαλόσχημες παρουσιάσεις. Μονο στα τραγούδια ίσως, αυτά τα βαθιά σαν ωκεανούς, αυτά τα έναστρα σαν σύμπαντα μακρινά κι όμως τόσο πλάι μας...
Ένα ωραίο στιγμιότυπο μόνο που μου ήρθε στο μυαλό.
Έπαιζαν ταβλι λέει μαζί με το Νίκο Καρούζο, αυτο τον άλλο τεράστιο και τρομερό ποιητή
("Τραγουδώ τους πεσμένους προπάτορες. Είμαι των άστρων ο σκύλος. Με τα μάτια κοιτάζω ψηλά, με τα χέρια γιορτάζω τη λάσπη").Κι επάνω στο καλαμπουρι και τις ζαριές ο Καρούζος όση ώρα έπαιζαν, έβαζε να ακούει.......
το "Αχ χελιδόνι μου".Και μόλις τελείωνε σηκωνόταν κι έβαζε τη βελόνα από την αρχή.Να ΄ναι παρεα ακόμα οι δυό τους άραγε, να παιζουν τάβλι με τ΄αστέρια.
το "Αχ χελιδόνι μου".Και μόλις τελείωνε σηκωνόταν κι έβαζε τη βελόνα από την αρχή.Να ΄ναι παρεα ακόμα οι δυό τους άραγε, να παιζουν τάβλι με τ΄αστέρια.
Ακούστε τον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου