Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Ίσως η Κρίση να είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που έφερε η Μεγάλη Ύφεση του 1929


Ως ταχύτητα του χρήματος ορίζεται η συχνότητα με την οποία μία μονάδα χρήματος ξοδεύεται σε νέα αγαθά και υπηρεσίες. Το μέγεθος αυτό είναι πολύ καλύτερος δείκτης της οικονομικής δραστηριότητας ακόμα και από το ίδιο το ΑΕΠ, τις τιμές...
καταναλωτή, το δείκτη του χρηματιστηρίου, ή από τις πωλήσεις αντρικών εσωρούχων (δηλαδή από τον αγαπημένο δείκτη του πρώην προέδρου της FED Άλαν Γκρήνσπαν).

Σε μια υγιή οικονομία, το ίδιο δολάριο (ή ευρώ) δίνεται αρχικά σε κάποιον ως πληρωμή και στη συνέχεια αλλάζει χέρια πολλές φορές ως πληρωμή.

Σε περιόδους ύφεσης, η ταχύτητα του χρήματος γίνεται υποτονική.

Η ταχύτητα του χρήματος υπολογίζεται από μία απλή διαίρεση του ΑΕΠ με το δεδομένο χρήμα που βρίσκεται σε κυκλοφορία μέσα στη χώρα.


Τώρα μπορείτε να δείτε το διαχρονικό διάγραμμα του μεγέθους αυτού για τις ΗΠΑ, από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα και φυσικά να κατανοήσετε ότι η κρίση είναι μεγαλύτερη και βαθύτερη από τη Μεγάλη Ύφεση του 1929 που έληξε μόνο μετά τη διεξαγωγή του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου!



Τώρα ας δούμε πώς αντιδρά η κορυφαία τριάδα της δυτικής χρηματοοικονομίας:

Ίσως η Κρίση να είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που έφερε η Μεγάλη Ύφεση του 1929
Ο Jacob Rothschild πρόσφατα στοιχημάτισε περίπου 200 εκατ. δολάρια ότι το ευρώ θα πέσει κι άλλο. Ο δισεκατομμυριούχος John Paulson, που θυσαύρισε το 2008 προβλέποντας την κρίση των ακινήτων στις ΗΠΑ, στοιχημάτισε ότι το ευρώ θα πέσει και ότι ο χρυσός θα ανέβει. Και φυσικά ο πολύ γνωστός George Soros αγόρασε χρυσό αξίας 130 εκατ. δολαρίων μέσα στο προηγούμενο τρίμηνο.

Τα κυρίαρχα μέσα διαδίδουν σε όλον τον πλανήτη ότι όλα προχωράνε θαυμάσια, όμως η παγκόσμια ελίτ εκπέμπει πολύ διαφορετικά μηνύματα. Είναι σίγουρο ότι οι Rothchild, Paulson και Soros ξέρουν πράγματα που συμβαίνουν τα οποία αγνοούν ακόμα και μεγάλοι διαχειριστές κεφαλαίων αξίας πολλών δισ. Το γεγονός ότι οι πολύ μεγάλοι συμπεριφέρονται τελευταία, όλοι τους, με τον ίδιο συντεταγμένο τρόπο, θα έπρεπε να μας έχει ήδη προβληματίσει πολύ σοβαρά. πηγή

Και ίσως ορισμένοι να αναρωτηθείτε γιατί ενώ το πρόβλημα βρίσκεται στις ΗΠΑ, οι μεγάλοι στοιχηματίζουν εναντίον του ευρώ. Η απάντηση σίγουρα δεν είναι εύκολη, αλλά θα σας υπενθυμίσω ότι στην αντίστοιχη κρίση της δεκαετίας του ’30 η Ευρώπη αντιμετώπισε οξύτερη οικονομική κρίση από αυτή που ξεκίνησε στις ΗΠΑ, η Ευρώπη γέννησε τις ιδεολογικές εμμονές και τον πόλεμο που τελικά έλυσαν το πρόβλημα των ΗΠΑ, ενώ η ταπεινή Ελλάδα χρεωκόπησε (και πάλι?) ακριβώς τρία χρόνια μετά την έκρηξη στις ΗΠΑ (δηλαδή το 1932, ενώ η κρίση εμφανίστηκε το 1929). Η Γερμανία προσπάθησε και τότε να λύσει το πρόβλημά της με βίαια ενοποίηση της Ευρώπης ακολουθώντας τακτική αποπληθωρισμού για την ίδια και υπερπληθωρισμού για τις οικονομικά απομονωμένες κατακτημένες χώρες. Φυσικά, η ιστορία επαναλαμβάνεται γιατί οι βασικές διασυνδέσεις της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής του χρήματος παραμένουν οι ίδιες και αναλοίωτες με αυτές που εγκατέστησε το σύστημα της κεντρικής FED από την εποχή του Woodrow Wilson, το 1913.

ΠΗΓΗ
ramnousia