Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Έκκληση στους ισχυρούς της Ευρώπης από μια Ελληνίδα


Γράφει η Αγγελική Παπακωστοπούλου
Το έγκλημα ολοκληρώνεται σιγά-σιγά μέσα σ’ ένα απίστευτο περιβάλλον αθλιότητας και γελοιότητας μαζί.
Και οι δικές μας ευθύνες όμως είναι πολλές, απ’ τις λάθος επιλογές και την εμπιστοσύνη που δείξαμε στους πολιτικούς μας. Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι μας μισούσαν τόσο πολύ οι δικοί μας άνθρωποι.
Δεν βλέπαμε το σχέδιο που είχαν εκπονήσει για το χαμό μας. Κωφεύουν και γελάνε βλέποντας το θάνατό μας. Δεν περιμένω να φθάσει η δική μου κραυγή στην Βουλή των Ελλήνων (;)

Γι’ αυτό απευθύνω έκκληση, η ασήμαντη εγώ, στους ισχυρούς της Ευρώπης που τα έχουν βάλει μαζί μας. Οι Έλληνες το ξέρω είμαστε « αεί παίδες». Άτακτα παιδιά που σας έχουν όμως ανεξίτηλα μπολιάσει.
Εξαιτίας των ερώτων του Δία, έχετε εσείς το όνομά σας.
Το φορολογικό σας σύστημα, σας το έχει δώσει ο Σόλων.
Διοικείτε τους λαούς σας από τους νόμους του Περικλή και του Κλεισθένη.
Πολεμάτε σωστά γιατί έχετε διαβάσει Θουκυδίδη.
Η αρετή σας πηγάζει απ’ τον Σωκράτη.
Είστε πιο λογικοί από μας το ξέρω, γιατί μας πήρατε τον Αριστοτέλη.
Στην ιατρική τα πάτε πολύ καλά, γιατί η αρχή έγινε από τον Ιπποκράτη.
Τα κέρδη από τα μουσεία σας προέρχονται απ’ τις δικές μας κλεμμένες Ιερές Πέτρες.
Η γλώσσα σας γλυκαίνει γιατί είναι αναμεμιγμένη με τους δικούς μας φθόγγους.
Η μουσική σάς συντροφεύει γιατί το καλάμι ζωντάνεψε στα χέρια του Πάνα και του Μαρσύα.
Γλεντάτε με το κρασί μας, που φύτεψε ο Βάκχος στα χωράφια του Οινέα.
Λογαριάζετε τα χρέη μας με τα μαθηματικά του Πυθαγόρα.
Ατενίζετε τις ουράνιες σφαίρες με τα μάτια του Αριστάρχου.
Όταν μιλάτε για Θεούς, για όντα και μη όντα, στα μονοπάτια βαδίζετε της σκέψης του Παρμενίδη και του Ξενοφάνη.
Για να βρείτε την Αρχή, σκύψατε στον Τίμαιο του θείου Πλάτωνα, αλλά δεν ξέρω αν κάτι έστω έχετε καταλάβει…
Μην μας σπρώχνετε στα-χαρτογραφημένα από τον Φιλόλαο- Τάρταρα και στο σκότος του Άδη.
Μη μας στερείτε τον ήλιο.
Ο Έλληνας μεγαλουργεί μόνο όταν τρέφεται μ’ ελευθερία και δίκαιο.
Το χώμα μας είναι σκληρό, μα το ποτίζουμε μ’ αίμα και ιδρώτα για να μαλακώσει, θέλουμε όμως και ήλιο, γι αυτό τον έχουμε κάνει Θεό μας.
Εξάλλου αν σβηστεί ο δικός μας ο ήλιος,
Θα χαθεί και η δικιά σας ετερόφωτη λάμψη…

Με εκτίμηση,
Αγγελική Παπακωστοπούλου

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ολη η αλήθεια με λίγες λέξεις.
Η αχαριστία απο την απεναντι σε ολο της το μεγαλείο.
Λύση... η δύναμη και το μεγαλείο ψυχής του έλληνα,η πίστη και αξία στα ανυπερβλητα ιδανικα.

η ελλαδα ποτε δεν πεθαινει.

Ανώνυμος είπε...

Καποια συναισθηματα δεν υπαρχουν λογια
να τα περιγραψουν!!ειναι φτωχα!!
ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΩ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΑΣΤΗΜΑΤΑ!!!!!

Ανώνυμος είπε...

ρε μεγάλη σπουδαία σκέψη,μυρίζει αρμύρα του Αιγαίου, ρίγανη της Πελοπονήσου,τσάι και μέντα του Ολύμπου,άρωματα λεμονιάς πορτοκαλιάς απο την Άρτα, να μου ζήσεις Αγγελική

Ανώνυμος είπε...

Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας επιστολής στους σύγχρονους μέσους ευρωπαίους θα ήταν ειρωνικός γέλωτας, κούραση αναμιγμένη με μπόλικο φθόνο και στροφή της κεφαλής μακριά από τα όσα γίνονται στην Ελλάδα... Γιατί όπως λες είναι ετερόφωτη η λάμψη. Γιατί όπως λες θέλουν κι αυτοί τον ήλιο για δικό τους. Και γιατί όπως ξέρεις οι Έλληνες ξεχάσμαε και δε μάθαμε την πραγματική σοφία των προγόνων μας, παρά μόνο σα για να κάνουμε έναν επικήδειό τους. Γιατί δεν μας άφησαν ποτέ να ξαναγίνουμε έλληνες και γι αυτό το μίσος το δικό μας τουλάχιστο θα πρέπει να φθάσει στο φθόνο το δικό τους ατσαλώνοντάς μας με πείσμα ατέλειωτο για να ξενακερδίσουμε την πραγματική μας ελευθερία. Ο ξεσηκωμός του 1821 δεν τελείωσε ακόμη...