συμφέροντα. Αντιθέτως, ορίστηκε πως η μόνιμη πηγή αστάθειας για την περιοχή πηγάζει πλέον από το Ισραήλ.
Η τουρκική εξωτερική πολιτική πήρε την κατιούσα το 2010, με τις σχέσεις της Άγκυρας και Ισραήλ να βρίσκονται στο χαμηλότερο δυνατό σημείο, εξαιτίας του αιματηρού περιστατικού με το σκάφος Mavi Marmara, και την άρνηση των Ισραηλινών να ζητήσουν συγγνώμη.
Το ίδιο τεταμένες κατέληξαν και οι σχέσεις με τις ΗΠΑ, εξαιτίας των προσπαθειών της Άγκυρας να πετύχει συμβιβασμό με την Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία, και Κίνα, για το ζήτημα του ιρανικού πυρηνικού σχεδιασμού, με αποτέλεσμα η Αμερική να προχωρήσει σε κυρώσεις εναντίον της Άγκυρας.
Η αραβική άνοιξη οδήγησε σε πλήρη ανατροπή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, με ιδιαίτερη έμφαση στην Συρία. Η βίαιη καταστολή της συριακής εξέγερσης από πλευράς του Bashar Assad, διέρρηξε στις στενές σχέσεις μεταξύ των δυο κρατών, με αποτέλεσμα σήμερα η Τουρκία να επιδιώκει την ανατροπή του.
Η Κων/πολη αποτελεί σήμερα το αρχηγείο της κύριας αντιπολιτευτικής ομάδας της Συρίας, του Εθνικού Συμβουλίου, με ηγέτη του τον διανοούμενο Burhan Ghalioun, τον οποίο οι ΗΠΑ και Τουρκία προαλείφουν για μελλοντικό πρόεδρο της Συρίας.
Ο Ghalioun είχε συνάντηση με τον αρχηγό των ενόπλων αντιπάλων του καθεστώτος, αν και ο ίδιος δεν συμφωνεί με την ένοπλη ανατροπή του Assad. Πάντως, με την διαμεσολάβηση της Άγκυρας, ο Ghalioun φαίνεται πως δέχεται πλέον την περιορισμένη στρατιωτική δράση για «αμυντικούς λόγους».
Από την πλευρά της, η Τουρκία υποστηρίζει τη πλήρη στρατιωτική δράση με σκοπό την ανατροπή του Σύριου προέδρου, και παρέχει υλική υποστήριξη, και χώρους εκπαίδευσης στους αντάρτες.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 10.000 ένοπλοι λιποτάκτες που είναι οργανωμένοι σε αντάρτικα σχήματα, αντιμετωπίζοντας τον άριστα εξοπλισμένο (από τη Ρωσία) συριακό στρατό. Ο δικός τους εξοπλισμός προέρχεται από τον Λίβανο και την Τουρκία.
Στην προσπάθεια της να αποτρέψει την λαθραία εισαγωγή όπλων, η Συρία ενθαρρύνει τις εντάσεις μέσα στον Λίβανο, και κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ. Ο επικεφαλής της Hezbollah, Hasan Nassrallah δεν θέλει να εμπλακεί ενεργά στη συριακή εξέγερση, αν και την στηρίζει δημοσίως.
Πάντως, το μεγαλύτερο μέρος του συριακού στρατού βρίσκεται στα σύνορα με Ιορδανία και Τουρκία, ενώ η παρουσία του στα σύνορα με το Ισραήλ θεωρείται φυσιολογική.
Η Ρωσία και η Αμερική είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικές και προσεκτικές. Καμία από τις δυο δεν έχει αναμιχθεί επισήμως. Η Ρωσία όμως συνεχίζει να αποστέλλει όπλα στην Συρία, όπως αντιαεροπορικά συστήματα τύπου SA-22. Αυτές τις ημέρες την Μόσχα επισκέπτεται κλιμάκιο Σύριων προκειμένου να κλειστεί συμφωνία για την προμήθεια του εξελιγμένου συστήματος SA-300, που η Ρωσία αρνήθηκε να παραδώσει στο Ιράν.
Όλες αυτές οι εξελίξεις μεγεθύνουν την σημαντικότητα της Τουρκίας στη προσπάθεια της Δύσης να ανατρέψει τον Assad.
Αυτό αποδείχθηκε την περασμένη εβδομάδα στην συνάντηση του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Εξαιτίας της τουρκικής άρνησης, το ΝΑΤΟ πάγωσε την αναβάθμιση των σχέσεων του με το Ισραήλ, και αρνήθηκε την παρουσία Ισραηλινού πρέσβη στο ΝΑΤΟ, όπως υπάρχει και στην ΕΕ. Παράλληλα, το ΝΑΤΟ ακύρωσε την σχεδιαζόμενη συμμετοχή ισραηλινών σκαφών σε προγραμματισμένη άσκηση στη Μεσόγειο.
Οι εντάσεις Τουρκίας-Ισραήλ δεν περιορίζονται μόνο μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Τούρκος πρόεδρος Abdullah Gul αρνήθηκε να συμμετάσχει σε κοινή φωτογράφηση με τον Ισραηλινό υπουργό Άμυνας σε συνάντηση στη Βιέννη. Από την πλευρά του, ο υπουργός Ehud Barak αποχώρησε από την αίθουσα μόλις ανέβηκε στο βήμα ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος με τη σειρά του δεν παρευρέθηκε στον δείπνο επικαλούμενος την παρουσία του Ισραηλινού.
Του Samuel Segev
Winnipeg Free Press (Canada)
http://www.winnipegfreepress.com/opinion/columnists/turkey-thrown-for-loop-135492763.html
Απόδοση: S.A.
1 σχόλια:
etsi kotoules tourkogyftises proskyneiste pali kai grhgora pou mas to paizate kai "periferiskh dynamh" xaxaxaxaxa
Δημοσίευση σχολίου